Do czego są te wzory ? Ef=h*f Ef=W+Ek Ef=h*f=h* [latex] frac{c}{h} [/latex]

Wzory [latex]E_f = hf[/latex] i [latex]E_f = frac{hc}{lambda}[/latex] są równoważne, to znaczy, że nie istotne, który wzór użyjemy wynik dostaniemy taki sam. Wzory te służą do obliczenia energii fotonu (kwantu promieniowania), gdzie: 1) [latex]E_f[/latex], to energia fotonu, podawana w dżulach [latex][J][/latex] lub elektronowoltach [latex][eV][/latex] 2) [latex]h[/latex], stała Plancka o wartości [latex]6,63 cdot 10^{-34} J cdot s[/latex] lub [latex]4,14 cdot 10^{-15} eV cdot s[/latex], 3) [latex]c[/latex], oznacza prędkość światła i wynosi [latex]3 cdot 10^8 frac{m}{s}[/latex], 4) [latex]f[/latex] (możesz także spotkać się z oznaczeniem [latex] u[/latex]), oznacza ona częstotliwość, która jest wyrażona w hercach [latex]Hz[/latex], 5) [latex]lambda[/latex], to długość fali wyrażona w metrach [latex][m][/latex]. Natomiast wzór [latex]E_f = W + E_k[/latex] nazywa się równaniem Einsteina-Millikana. Wykorzystuje się go przy efekcie fotoelektrycznym zewnętrznym i oznacza on, że na energię fotonu składa się praca wyjścia elektronu z powierzchni jakiegoś materiału, a jeśli coś zostanie to nadmiar energii jest przekazywany na prędkość tego elektronu (fotoelektronu, czyli elektronu wybitego z powierzchni materiału).  Praca wyjścia, to wartość jaką trzeba dostarczyć elektronowi, by wybić go z powierzchni materiału. Wyjaśnię to na przykładzie. Załóżmy, że energia fotonu wynosi [latex]5 eV[/latex], praca wyjścia elektronu z powierzchni jakiegoś metalu wynosi [latex]4,7 eV[/latex]. Gdy dostarczymy elektronowi [latex]4,7 eV[/latex], to zostanie nam do dyspozycji [latex]0,3 eV[/latex]. Foton nie chomikuje energii, dlatego te [latex]0,3 eV[/latex], które nam zostały zostaną przekazane na prędkość elektronu. Warunkiem koniecznym do zajścia tego zjawiska jest taki, by energia fotonu była co najmniej równa pracy wyjścia: [latex]E_f ge W[/latex]