Władysław Jagiełło był królem Polski w latach ok. 1351-1434. Władzę objął w 1386 roku. Zasłynął z bitwy pod Grunwaldem. Jagiełło był chrześcijaninem. Świadczą o tym liczne modlitwy odprawiane przed walką. Nie podejmował zbyt pochopnych decyzji, lecz rozważał je. Pisz o tym Jan Długosz w "Rocznikach": "udał się na znaczne wzniesienie celem obejrzenia wojska wrogów." Władysław był litościwym władcom. Po zwycięskiej walce kazał odszukać mistrza pruskiego - Ulryka i największych dostojników państwowych, aby je pogrzebać. Jan Długosz napisał w "Rocznikach" : "nie wyrzekł ani jednego słowa, które by było wyrazem urągania lub zniewagi (...), ale raczej zalawszy twarz łzami, współczuł ich losowi." Władysław Jagiełło słynął ze swojej skromności. Maciej Leszczyński pisze o tym w książce "Bohaterowie historii Polski" : "Ubierał się bez przepychu, pił wodę zamiast wina i jadł proste potrawy. Kochał przyrodę. Kroniki podają, że zmarł po tym, jak zaziębił się, słuchając nocą śpiewu slowika." Jagiełło zasłynął z odwagi i wielkich czynów, a także zdrowego rozsądku. Był jednym z nielicznych wzorów idealnego władcy średniowiecza.
