Opisz 5 polskich tańców romantycznych

Krakowiak to żywy, polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany do polskich tańców narodowych, w metrum 2/4 i w charakterystycznym, synkopowanym rytmie. Nazwa tańca pochodzi z XVIII wieku i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak, przebiegany i in. Pod koniec XVIII wieku charakterystyczne synkopowane rytmy krakowiaka pojawiły się w muzyce symfonicznej, a na początku XIX w. taniec ten stał się popularny w muzyce scenicznej i instrumentalnej. Polonez -jest tańcem uroczystym, w którym gracji ruchów towarzyszą posuwiste kroki. Zwykle w formie pieśni dwuczęściowej. Metrum 3/4, tempo umiarkowane, raczej powolne. Charakterystyczny dla poloneza jest powtarzający się schemat rytmiczny, ósemkowy, z dwoma szesnastkami na pierwszej miary. Oberek – polski taniec ludowy, o żywym tempie i skocznej melodii w rytmie nieparzystym; popularny na wsi w wielu regionach Polski, szczególnie lubiany na Mazowszu i Radomszczyźnie. W swoim naturalnym kontekście (zabawy, wesela) zaczął zanikać w II połowie XX wieku, obecnie tańczony wyjątkowo na weselach tylko przez starszych i na ich życzenie, pod warunkiem, że ma oberka w repertuarze kapela weselna, co zdarza się rzadko (najczęściej wtedy jest to skomponowany w mieście "oberek wilanowski"). Znany był też jako: "ober", "obertas", "drobny", "okrągły", " owijok" (w Sieradzkiem), "zawijacz" itp. Nazwa "oberek" wywodzi się od "obwyrtnia", "obertania", od "obertasa", czyli od obracania się. Tańcowi towarzyszyły często przyśpiewki, okrzyki i przytupy. Oberek dopiero przy końcu XIX wieku stał się tańcem różnych warstw społecznych, chociaż pierwsze wzmianki o "obertasie" pochodzą z wieku XVII. Jego bardzo szeroki zasięg w kraju sprawił, że nie dawano mu nazwy pochodzącej od regionu, jak w przypadku krakowiaka, mazura, kujawiaka. Mazur – polski taniec narodowy w żywym tempie i metrum 3/4. Nazwa tańca pochodzi od regionu Mazowsze. Taniec ten łączy podobieństwo z oberkiem (w szybszym tempie) i kujawiakiem (powolnym). Charakteryzuje się on tendencją do akcentowania drugiej i trzeciej części taktu oraz figurą rytmiczną o 4-sylabowej grupie, która jest złożona z dwóch ósemek i z dwóch ćwierćnut na przemian z grupą trzech ćwierćnut. W postaci stylizowanej występuje pod nazwą mazurka. Jest wesołym dynamicznym tańcem często tańczonym na szlacheckich dworach. Mężczyzna prowadzący w Mazurze nazywa się wodzirej. Kujawiak - Ogólny charakter muzyki – muzyka spokojna, “nastrojowa”, nieco smętna, nie pozbawiona jednak pewnej dynamiki Znaczna monotonność rytmiczna wynikająca z powtarzalności motywów rytmicznych co 4 lub nawet co 2 takty Tryb – minorowy Tonacja – mollowa Takt –  Tempo – wolne lub średnie Charakterystyczne motywy muzyczno-rytmiczne jak w mazurze Charakterystyka ruchowa: Ruch płynny, “miękki”, a jednocześnie sprężysty i zdecydowany, nie pozbawiony potencjalnej dynamiki Przeważają wirowe formy ruchulicze na naj.

opisz 5 polskich tańców romantycznych

opisz 5 polskich tańców romantycznych...