Drugiego listopada wyjechał z Tytusem Woyciechowskim do Wiednia (przez Wrocław i Drezno). Na Rogatce Wolskiej pożegnał go Elsner z grupką studentów, którzy wykonali jego kantatę z tekstem Ludwika Dmuszewskiego: "Zrodzony w polskiej krainie, niech Twój talent wszędzie słynie" (zob. Marita Albán Juarez i Ewa Sławińska-Dahlig, Polska Chopina, 2007).We Wrocławiu Chopin spotkał kapelmistrza Josepha Schnabla i niespodziewanie wystąpił na wieczornym koncercie z "Rondem" z "Koncertu e-moll" i improwizował na temat z "Niemej z Portici" Aubera. W Pradze odwiedził kilka domów polskich i wyruszył z Tytusem do Wiednia.Po kilku dniach pobytu w Wiedniu dotarła do nich wieść o wybuchu powstania w Warszawie. Tytus wrócił, pozostawiając Fryderyka z rozdartym sercem, że nie dane jest mu walczyć o wolność. Chopin zaczął spotykać się z muzykami, korzystał z życia koncertowego. Własny koncert zagrał dopiero po siedmiu miesiącach. Był to benefisowy występ – Chopin zagrał po uwerturze "Euryanthe" Webera, najpierw pierwszą część "Koncertu e-moll", a po występie męskiego kwartetu, dalsze części "Romans" i "Rondo". Nie mógł liczyć na wydanie utworów, tylko Pietro Mechetti kupił "Introdukcję" i "Poloneza C-dur" na wiolonczelę i fortepian.Porzucił plany podróży do Włoch. Przez Salzburg, Bawarię i Wirtembergię pojechał do Paryża, ale z paszportem wystawionym do Londynu, ponieważ porewolucyjny (po 1830 roku) Paryż był niekorzystnie postrzegany przez władze rosyjskie i austriackie. W Monachium zagrał udany koncert w Towarzystwie Filharmonicznym, a w Stuttgarcie dopadła go wieść o upadku powstania, co bardzo przeżył. Świadczą o tym wstrząsające zapisy w "Dzienniku".
