Dlaczego rolnictwo wielkopolskie było najlepiej rozwinięte na ziemiach polskich w 1 połowie XIX wieku???

W rozwoju gospodarczym ziem trzech zaborów pod koniec XIX wieku nastąpił postęp, którego główną przyczyną były przemiany zachodzące w rolnictwie. Uwłaszczenie chłopów nastąpiło: w zaborze rosyjskim w roku 1864, w zaborze pruskim w latach 1811-1850, w zaborze austriackim w roku 1848Rozwój rolnictwa i postęp w uzyskiwaniu plonów był możliwy dzięki wprowadzeniu maszyn i narzędzi rolniczych: siewników, żniwiarek, młocarni parowych, kosiarek, wieloskibowych pługów oraz zastosowania nowych metod pracy, np. płodozmianu, intensywnego nawożenia (wprowadzenie nawozów sztucznych) i upowszechnienia nowych upraw. Najpomyślniej rozwijało się rolnictwo na terenie zaboru pruskiego, gdzie wprowadzano wszystkie nowości, gwarantujące wydajność upraw. Szybko rozwijał się przemysł spożywczy (cukrownie, gorzelnie w Poznańskiem), dla potrzeb rolnictwa powstały fabryki maszyn rolniczych. Hipolit Cegielski założył firmę zajmującą się handlem narzędziami i maszynami rolniczymi, a następnie warsztaty naprawcze, które stały się zalążkiem przyszłej fabryki narzędzi i maszyn rolniczych. Rolnictwo w Wielkopolsce stało się w 2 połowie XIX w. żywnościowym zapleczem Niemiec. W zaborze rosyjskim i austriackim rolnictwo było mało wydajne, a ponadto w zaborze austriackim zacofane. Po uwłaszczeniu wzrosło zapotrzebowanie na artykuły przemysłowe na wsi, jednocześnie wieś dostarczała dla przemysłu coraz więcej siły roboczej, ponieważ uwłaszczenie nie objęło chłopów bezrolnych. W Królestwie Polskim przemysł rozwijał się przede wszystkim dzięki możliwości stałego zbytu towarów na rynkach wschodnich. Wielkim ośrodkiem przemysłu włókienniczego stał się okręg łódzki, gdzie produkowano wyroby bawełniane i wełniane. Głównymi ośrodkami przemysłu ciężkiego były: Zagłębie Dąbrowskie, Zagłębie Staropolskie, gdzie znajdowały się kopalnie węgla, rud żelaza, cynku i ołowiu, zakłady hutnicze, i Warszawa, gdzie koncentrował się przemysł maszynowy. W zaborze pruskim największym ośrodkiem przemysłowym był Górny Śląsk (zagłębie węglowe i hutnicze), który dostarczał 1/3 produkcji węgla i stali dla Cesarstwa Niemieckiego. Różnice w rozwoju gospodarczym ziem polskich Obszar Rolnictwo Przemysł zabór pruski łączenie gruntów, mechanizacja, uprawa roślin pastewnych, płodozmian, warzywnictwo, zastosowanie nawozów sztucznych przemysł spożywczy: cukrownictwo piwowarstwo młynarstwo tytoniowy (Elbląg) Fabryka narzędzi i maszyn rolniczych H. Cegielskiego (1855 r.) przemysł ciężki: górnictwo, hutnictwo na terenie Górnego Śląska okrętowy: Gdańsk, Elbląg, Szczecin zabór rosyjski wzrost powierzchni gruntów ornych i produkcji zbóż, uprawa systemem trójpolowym przemysł rolno-spożywczy: cukrownie (Wołyń, Podole) piwowarstwo gorzelnictwo młynarstwo przemysł włókienniczy (okręg łódzki i białostocki) przemysł wydobywczy przemysł metalurgiczny i maszynowy (Zagłębie Staropolskie, Dąbrowskie, Warszawa) zabór austriacki zacofanie gospodarcze wsi szachownica pól mały nakład pracy i środków przemysł spożywczy: gorzelnictwo młynarstwo piwowarstwo górnictwo (okreg krakowsko-chrzanowski): wydobywanie i oczyszczanie ropy naftowej Najbardziej rozwiniętą gospodarczo częścią ziem polskich były Górny Śląsk i Wielkopolska w zaborze pruskim oraz Zagłębie Dąbrowskie i okręg łódzki w zaborze rosyjskim. Przeszkodą w rozwoju gospodarczym ziem polskich na przełomie XIX i XX wieku był podział terytorium między państwa zaborcze. Każdy z trzech regionów Polski działał powiązany ekonomicznie z organizmem gospodarczym danego państwa. Granice celne i różne waluty stały się zaporą w kształtowaniu się polskiego rynku wewnętrznego.