Porównaj politykę aliantów wobec Niemców po I i II wojnie światowej
W listopadzie w osłabionej wieloletnimi walkami Rzeszy upadł system monarchiczny i powstała republika. Zwycięzcom przede wszystkim zależało na trwałym osłabieniu Niemiec oraz uniemożliwieniu im odbudowy potęgi militarnej, gospodarczej oraz politycznej. Wynikiem tych dążeń było zawarcie 28 czerwca 1919 roku pokoju z Niemcami zwanego traktatem wersalskim. Na mocy postanowień państwo niemieckie utraciło między innymi Alzację i wschodnią Lotaryngię, a także Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie. Gdańsk oraz Kłajpedę przekształcono w wolne miasta. Z obszaru celnego wyłączono Luksemburg, a główne rzeki płynące przez Niemcy znalazły się pod kontrolą międzynarodową. Ponadto na dotychczasowych obszarach Rzeszy zamieszkiwanych przez ludność o różnych narodowościach przeprowadzono plebiscyty. W wyniku Niemcy utraciły kolejne ziemie. Północny Szlezwik został odzyskany przez Danię, a wschodnia część Górnego Śląska oraz fragmenty Powiśla włączono do Polski. Państwo niemieckie musiało też zrezygnować ze swoich wszystkich posiadłości kolonialnych.
Niemcy obarczono również odpowiedzialnością za wybuch wojny. W tej sytuacji kraje ententy przystąpiły do działań mających trwale osłabić armią niemiecką. Zdemilitaryzowano wówczas Nadrenię. Liczba żołnierzy niemieckich została zredukowana do 100 tys., zmniejszono także wielkość floty oraz zlikwidowano siły pancerne i lotnicze. Ponadto Rzesza musiała wypłacić aliantom wysokie odszkodowania wojenne. Te wszystkie działania miały zapobiec wybuchnięciu następnej wojny. Jednak brak reakcji aliantów na raz za razem jawnie łamane przez Niemców postanowienia traktatu (militaryzacja kraju, budowanie samolotów, układ w Rapallo) doprowadziło do wybuchu II Wojny Światowej. Postawa aliantów zmieniła się już pod koniec II Wojny Światowej i zorganizowali konferencję w Poczdamie. Przyjęto, że intencją sojuszników nie jest zniszczenie narodu niemieckiego, lecz przebudowanie jego życia aby funkcjonowało w warunkach demokracji i pokoju – 5 x DE (dekartelizacja, demokratyzacja, decentralizacja, denazyfikacja, demilitaryzacja).
W tym celu postanowiono:
- zupełnie rozbroić i zdemilitaryzować Niemcy
- zniszczyć wojskowe , paramilitarne i nazistowskie organizacje,
- zlikwidować przemysł wojenny,
- uchylić ustawodawstwo hitlerowskie,
- ukarać przestępców wojennych,
- zdecentralizować ustrój polityczny,
- usunąć członków partii nazistowskiej z wszelkich urzędów i odbudować demokratyczne struktury państwowe
Powołana przez aliantów Rada Ministrów Spraw Zagranicznych przez ponad rok prowadziła prace na traktatami pokojowymi z sojusznikami III Rzeszy - Bułgarią, Włochami, Rumunią Węgrami i Finlandią. Stosowne dokumenty podpisano 10 lutego 1947 r. Zadecydowano wówczas o zmianach terytorialnych, ograniczono liczbę armii w każdym z tych państw oraz określono wysokość preparacji nakazano również rozwiązania organizacji o charakterze faszystowskim i osadzenie zbrodniarzy wojennych.
Utworzono również organizację Narodów Zjednoczonych. W okresie międzywojennym Liga Narodów okazała swoją nieskuteczność w rozwiązywaniu problemów współczesnego świata. Państwa koalicji antyhitlerowskiej starały się wyciągnąć z tego wnioski i w 1942 roku sformułowały Deklarację Narodów Zjednoczonych, w której zasygnalizowały potrzebę utworzenia nowej organizacji mającej w przyszłości zapewnić trwały pokój. Główne zasady jej funkcjonowania ustalono podczas spotkania ekspertów Wielkiej Trójki w 1944 r., a potwierdzono na konferencji w Jałcie.
Zwycięskie mocarstwa zagwarantowały sobie prawo do rozstrzygania światowych problemów. W ramach najważniejszego organu decyzyjnego - Rady Bezpieczeństwa. Do jej zadań należało między innymi wydawanie zgody na wysłanie wojsk ONZ. W Radzie zasiedli stali członkowie - przedstawiciele USA, Wielkiej Brytanii, Francji, ZSRR oraz Chin. Każdemu mocarstwu przysługiwało prawo weta. Pozostałe państwa członkowskie miały możliwość delegowania swoich przedstawicieli w charakterze członków obejmujących dwuletnią kadencję. Miejscem wystąpień plenarnych było Zgromadzenie Ogólne, zwoływane na coroczne sesję. Zasiadały w nim delegacje wszystkich krajów członkowskich, a każda miała jeden głos - wyjątek dotyczył ZSRR, ponieważ Ukraina i Białoruś otrzymały możliwość odrębnego głosowania.
W pierwszych latach swojego istnienia ONZ podjął wiele ważnych decyzji, które ukształtowały powojenny porządek świata. W 1948 r. uchwalono Powszechną deklarację praw człowieka. Znalazły się w niej zapisy o prawie do życia, pracy i wolności. ONZ zadecydował także o podziale Palestynę część żydowską i arabską, a dwa lata później wysłano wojska międzynarodowe na pomoc zaatakowanej przez komunistów Korei Południowej.
Moim zdaniem alianci po II wojnie Światowej podjęli więcej działań, które zapobiegły wybuchom nowych konfliktów (pilnując szczególnie Niemiec), w przeciwieństwie do ich działań w okresie międzywojennym.