Program sformułowany przez Mickiewicza "Oda do Młodości" - jako program mojego pokolenia.

Adam Mickiewicz pisząc "Odę do młodości" miał 22 lata. W latach 1817 - 1823 Mickiewicz należał do tajnego Towarzystwa Filomatów i Filaretów. W 1820 r. dla przyjaciół z towarzystwa napisał dwa utwory: “Pieśń filaretów” i “Odę do młodości”, która stała się manifestem propagandowym pokolenia romantyków i największym osiągnięciem poezji filomackiej.

Źródła tego utworu tkwią w kulturze oświecenia. Z niej przyjął poeta wiarę w postęp ludzkości, dążenie do powszechnego szczęścia i przekonanie, że “ze słabością” należy się “łamać za młodu”. Z tradycji jakobinów bierze się wezwanie: “gwałt niech się gwałtem odciska”, brzmiące jak pobudka dla tych, którzy czekali na zachętę do walki o wolność.

W swoim utworze Mickiewicz nawołuje młodych do pokonywania trudności, słabości, aktywnej postawy, wybicia się ponad stare normy. Oda jest apostrofą do młodości, której poeta przypisuje wielką siłę.
Poeta twierdził, że ze słabością należy się łamać za młodu, wierzył w postęp ludzkości, dążenie do szczęścia. Odwołując się do mitologii, autor uważał młodość za „ambrozję”, pozwalającą zachować nieśmiertelność i chroniącą przed przemijaniem.

Sądzę, że wiersz wzywa do aktywności życiowej i do zbiorowego działania. Stawia przed młodym człowiekiem szczytne ideały. Zachęca młodych do wspólnej pracy, gdyż zjednoczenie sprawi, iż życie stanie się cudowne, barwne, pełne nowych perspektyw. Mickiewicz buntuje się przeciw istniejącej rzeczywistości. Młodość jako prawdziwa wartość, siła uczuć, jest w stanie przypiąć skrzydła do ramion, wynieść nad poziomy, ukazać perspektywę całego świata. Poprzez „Odę do młodości” autor daje młodym do zrozumienia, iż ambicja i wspólne działanie pomoże stworzyć nowy, lepszy świat, oparty na przyjaźni i miłości międzyludzkiej.

Mickiewicz nawołuje młodych do pracy „ramię do ramienia”. Czy współczesna młodzież potrafi wspólnie dążyć do celu?
Moim zdaniem indywidualizm zdominował znaczną część dzisiejszej młodzieży. Jednak istnieją organizację łączące młodzież (na przykład harcerstwo). Dają one młodemu pokoleniu szansę nie tylko na przeżycie pięknych chwil, lecz także na kooperację.

Według mnie indywidualizm nie zagraża jedności młodych i ich pracy nad nowatorską koncepcją świata, gdyż wszyscy w mniejszym lub większym stopniu buntują się przeciw rzeczywistości – tak jak ich nawołuje do tego Adam Mickiewicz.

Kolejnym ideałem młodego poety jest zapał i szał działania. Dzisiejsza młodzież potrafi ambitnie walczyć o swoje cele: młody człowiek gotów jest poświęcić czas i ochotę by dopiąć swego. Jednak cele młodego pokolenia są często inne od tych wspomnianych przez Mickiewicza.

Uważam ,że młody człowiek gotów jest wiele poświęcić dla przynależności do określonej grupy . Ambicja wśród młodych jest też widoczna w sprawach miłosnych, szkolnych, rodzinnych. Widać więc, iż młode pokolenie zazwyczaj nie cierpi na brak chęci w osiąganiu celów. Jednak te cele nie zawsze mają charakter pozytywny: mogą być związane z przemocą bądź sprzeciwianiu się zasadom moralnym, co się sprzeciwia ideałom wymienionym przez autora „Ody do młodości”.

Adam Mickiewicz w swoim utworze przedstawia progarm, który mówi o zmianie reguł rządzących światem w celu uniknięcia wszelkich katastrof. Trzeba skończyć z tendencjami naszych przodków, gdyż podążając dalej wyznaczonym przez nich torem, ciągle przybliżamy kres naszej cywilizacji. Za motywację niech służy nasilająca się fala agresji, coraz częstsze klęski ekologiczne, wzbierające na sile konflikty zbrojne, wzrost nietolerancji.

Według mnie tekst ten ma takze odbicie we wspólczesnosci: kontynuacja tej tradycji mozna by nazwac terroryzm - zamachy samobójcze w Izraelu sa odpowiedzia na ostrzeliwanie osadników strefy Gazy, a zamachy baskijskiej ETA odpowiedzia na brutalne interwencje Hiszpanskiej policji.

Akcent końcowy “Ody...”, który zwiera wizję powstającego nowego świata, zamyka wiersz optymistyczną nutą. Pojawiająca się jutrzenka swobody zapowiada „zbawienia słońce”.

Uważam , że program poety jest w stanie zjedoczyc młodych ludzi w działaniu tak aby skruszyć lody, poruszyć bryłę ziemi z posad, wyprowadzić ją z zamętu do lepszej przyszłości, kiedy to ”W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele”.

W moim przekonaniu „Oda do młodości” jest i musi pozostać mottem i przewodnikiem duchowym mojego pokolenia. Zagrożenia czyhające nad współczesnym światem są olbrzymie, ale jest też światełko nadziei podsycane wiarą w nadejście lepszego jutra.