Wszyscy jestesmy pielgrzymami

Pielgrzym- inaczej podróżnik, wygnaniec, tułacz, wędrowiec. Motyw pielgrzyma w literaturze polskiej pojawia się już w okresie romantyzmu, m. in. C.K. Norwid pisał o pielgrzymie. Pielgrzymi zazwyczaj mają obrany cel podróż, chociaż nie jest to regułą.
W mojej pracy udowodnię tezę, że wszyscy jesteśmy pielgrzymami.

Pierwszym argumentem na poparcie powyższej tezy jest sytuacja z życia polskich poetów, takich jak: C.K. Norwid, A. Mickiewicz, J. Słowacki. Byli oni zmuszeni do opuszczenia kraju podczas wojny, nie mogli swobodnie tworzyć i publikować swych dzieł literackich we własnym kraju, dlatego znaleźli schronienie na obczyźnie, przez co zostali pielgrzymami, tułaczami.

Współcześnie, wiele dorosłych osób zostaje pielgrzymami, gdyż przenoszą się z miejsca na miejsce, w poszukiwaniu pracy, dobrobytu dla swojej rodziny. W tym przypadku nie zostają tułaczami z własnej woli, są do tego zmuszeni. Dlatego każdy z nas jest i może zostać pielgrzymem.

W kolejnym argumencie przedstawię postać Małego Księcia z powieści A. de Saint- Exupery. Książę zostaje pielgrzymem, gdyż wędruje po planetach. W swej wędrówce Książę poznaje czym jest siła przyjaźni, miłość, śmierć. Bez podróży nigdy o tym by się nie dowiedział.

Ostatnim argumentem popierającym moją tezę jest również przykład z literatury z powieści J.Swifta, pt. "Podróże Guliwera". Tytułowy bohater jest pielgrzymem, który ma obrany cel, do którego dąży. Marzy o morskich wyprawach, dzięki którym zdobywa doświadczenie i wiedzę. Każdy z nas jest właśnie takim pielgrzymem, który z każdej wyprawy zdobywa doświadczenie życiowe.

Przykładów podobnych do powyższych jest wiele, dosyć często pojawiają się w literaturze, lecz w życiu możemy je spotkać na każdym kroku. W pełni zgadzam się z tezą, iż każdy z nas jest pielgrzymem. Jesteśmy nim przez całe życie, wędrujemy, mamy obrany własny cel, do którego dążymy i to bez różnicy w jakim wieku jesteśmy.