Był pewien chłopiec w różowym swetrze, którego raz zapytano: Czym chciałbyś zostać Piotrusiu? Powietrzem! Dlaczego powietrzem? Ano, dlatego tylko, proszę mamusi, że ono nic robić nie musi. Pobladła biedna mama z wrażenia, ot los mieć syna lenia.

Był pewien chłopiec w różowym swetrze, którego raz zapytano: Czym chciałbyś zostać Piotrusiu? Powietrzem! Dlaczego powietrzem? Ano, dlatego tylko, proszę mamusi, że ono nic robić nie musi. Pobladła biedna mama z wrażenia, ot los mieć syna lenia. Wieczorem poszedł Piotruś do łóżka, mamusia światło zgasiła. I zasnął Piotruś, a dobra wróżka w powietrze go zamieniła. I nagle patrzcie co się dzieje: Piotruś po świecie wieje. W miastach uderza o domów mury, w górze na niebie rozpędza chmury, na morzy białe spostrzega żagle, więc mocno dmucha w te żagle nagle, na szosach siwe podnosi kurze, organizuje trzy groźne burze, porusza liście na wszystkich drzewach, we wszystkich ptasich gardziołkach śpiewa, jest jednocześnie we wszystkich stronach, w samochodowych siedzi oponach, wierci się, kręci, tańczy jak fryga, aeroplany na sobie dźwiga, i – to już chyba największa heca – dmucha jak wariat we wszystkich piecach… Rano, gdy zbudził się, przetarł oczy i rzekł: Zmęczyłem się bardzo w nocy. Nie przypuszczałem, proszę mamusi, że tak powietrze pracować musi… „Piotruś i powietrze” – Ludwik Jerzy Kern Napisz co zdziwiło piotrusia . plis szybko daje naj