Pierwsza pomoc - resyscytacja (ratownictwo)
OPISZ PIERWSZĄ POMOC W NAGŁYM WYPADKU
RESUSCYTACJA
Potocznie zamiast resuscytacja uzywamy słowa reanimacja , jednak między nimi istnieje mała róznica:
Resuscytacja-zespół czynności ratunkowych (oddech zastępczy , masaz serca , elektroterapia , farmakoterapia) mających na celu utrzymanie lub przywrócenie transportu tlenu do tkanek w wyniku , których u poszkodowanego powróciła spontaniczna czynność serca i spontaniczna czynność oddechowa.
Reanimacja-zespół czynności ratunkowych (oddech zastępczy , masaz serca , elektroterapia , farmakoterapia ) mających na celu utrzymanie lub przywrócenie transportu tlenu do tkanek w wyniku , których u poszkodowanego powróciła spontaniczna czynność serca , spontaniczna lub wspomagana czynność oddechowa i czynność ośrodkowego układu nerwowego-mózgu-powrót świadomości.
Czyli resuscytacja+powrót świadomości= reanimacja
Działania reanimacyjne zamykają się w 3 punktach A, B, C:
A-udrożnienie dróg oddechowych
B- sztuczna wentylacja
C- masaz pośredni serca
Sygnałem do rozpoczęcia reanimacji są:
-brak normalnego oddechu , kaszlu lub ruchu
-brak tętna na tętnicy szyjnej
Wytyczne z 2005 r:
Reanimacja krążeniowo-oddechowa Niemowle do 1-go roku zycia Dziecko od 1-go roku do okresu pokwitania Dorosły
Od okresu pokwitania
Rozpoczęcie działań ratujących od 5 wdechów nastepnie 30 ucisków 5 wdechów nastepnie 30 ucisków 30 ucisków
Miejsce ucisku Jeden palec poniżej linii sutkowej Jeden palec powyżej dołu mostka Dwa palce powyżej dołu mostka
Głębokość ucisku 1,5-2,5 cm 2,5-3,5 cm 4-5 cm
Częstotliwość ucisku mostka(nie ilość)
100 na minutę 100 na minutę 100 na minutę
Proporcje wdech-ucisk 2:30 2:30 2:30
W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy.
1. Jeżeli oddech jest prawidłowy:
• ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej,
• wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc (wezwij pogotowie),
• regularnie oceniaj oddech.
Pozycja bezpieczna:
POZYCJA BOCZNA
Istnieje kilka wariantów pozycji bezpiecznej, każdy z nich ma swoje zalety. Żadna z pozycji nie jest idealna dla wszystkich poszkodowanych.
Pozycja powinna być stabilna, jak najbliższa ułożeniu na boku z odgięciem głowy i brakiem ucisku na klatkę piersiową, by nie utrudniać oddechu.
Zaleca następującą sekwencję postępowania w celu ułożenia poszkodowanego w pozycji bezpiecznej:
1. zdejmij okulary poszkodowanego,
2. uklęknij przy poszkodowanym i upewnij się, że obie nogi są wyprostowane,
3. rękę bliższą tobie ułóż pod kątem prostym w stosunku do ciała, a następnie zegnij w łokciu pod kątem prostym tak, aby dłoń ręki była skierowana do góry,
4. dalsza rękę przełóż w poprzek klatki piersiowej i przytrzymaj stroną grzbietową przy bliższym tobie policzku,
5. drugą swoją ręką złap za dalszą kończynę dolną tuż powyżej kolana i podciągnij ją ku górze, nie odrywając stopy od podłoża,
6. przytrzymując dłoń dociśniętą do policzka, pociągnij za dalszą kończynę dolną tak, by ratowany obrócił się na bok w twoim kierunku,
7. ułóż kończynę, za którą przetaczałeś poszkodowanego w ten sposób, zarówno staw kolanowy jak i biodrowy były zgięte pod kątem prostym,
8. odegnij głowę ratowanego ku tyłowi by upewnić się, że drogi oddechowe są drożne,
9. gdy jest to konieczne, ułóż rękę ratowanego pod policzkiem tak, by utrzymać głowę w odgięciu,
10. regularnie sprawdzaj oddech.
2. Jeżeli oddech nie jest prawidłowy:
• wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem:
º uklęknij obok poszkodowanego,
º ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego,
º ułóż nadgarstek drugiej ręki na już położonym,
Ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej Nadgarstek drugiej ręki ułóż na już położonym
º spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego; nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka,
º pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4-5 cm,
º po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka. Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s),
º okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:
• po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę,
• zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego,
• pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy,
• weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza,
• wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny,
• utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa,
• jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej,
• kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2,
• przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji. Jeżeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności
• sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce,
• sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane,
• wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej. Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, ratownicy powinni się zmieniać podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.
. Reanimacje ograniczoną wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujących sytuacjach:
• Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej.
• Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uśnięć /min,
• Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.
. Kontynuuj resuscytację do czasu gdy:
• przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania,
• poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać,
• ulegniesz wyczerpaniu.
Własciwego wykonania masażu nie można nauczyć się tylko z ,,ksiązki”, należy pamiętać , że nie wolno uczyć się reanimacji na zywych ludziach ,gdyz może to spowodować ich zgon z powodu zaburzenia pracy serca.
Bibliografia:
Internet :strony ratownictwa medycznego