Tkanka mięśniowa

Kom. Mięśniowe charakteryzują się tym, że mogą kurczyć się pod wpływem podniety(hormonalnej, mechanicznej i nerwowej). Specyficzne rozmieszczenie specjalnych, włókienkowatych struktur białkowych miofilamentów, w przestrzeni komórki umożliwiają jej skurcz. Tworzą one aparat kurczliwy. Wyróżniamy miofilamenty cienkie, czyli aktynowe i grube miozynowe typu II.W kom. Mięśniowych poprzecznie prążkowanych układają się one w wysoce uporządkowane struktury tzw. Sarkomery, które budują miofibryle. Kom. Mięśniowe otoczone są blaszką podstawną. Tk. Mięśniowa nieposiada własnej istoty międzykomórkowej, zastępuje ją tkanka łączna włóknista luźna. Struktury budujące kom. Mięśniowe mają swoje specyficzne nazwy dodaje się do nich przedrostek sarko: sarkoplazma, sarkolema(bł. Kom.), sarkosomy(mitochondria), siateczka sarkoplazmatyczna.
Tk. Mięśniowa gładka
Tk. Mięśniowa gładka zbudowana jest z kom. o wrzecionowatym kształcie, z pojedynczym jądrem kom. Położonym centralnie. Jądro kom. jest wydłużone wzdłuż długiej osi kom., w czasie skurczu grubieje i się skraca. Brak prążkowania kom. W błonie kom. znajdują się liczne jamki, uważane za odpowiedniki kanalików T w kom. mięśniowych poprzecznie prążkowanych. Wewnętrzna bł. kom. posiada liczne taśmy gęste, a wewnątrz kom. znajdują się ciałka gęste. Z taśmą gęstą łączą się miofilamenty cienkie i grube, które biegną ku wnętrzu kom. do ciałka gęstego. Układ ten jest symetryczny wzdłuż długiej osi kom. Między kolejnymi ciałkami gęstymi znajdują się na przemian filamenty grube i cienkie oraz filamenty pośrednie tworzą one aparat kurczliwy. Kom. mięśniowe gładkie kurczą się niezależnie od naszej woli. WYSTĘPOWANIE: kom. mięśnia gł. mogą występować pojedynczo lub w grupach w tk. łą. różnych narządów,np. w kosmku jelita, a także tworzyć mięśnie, np. w ścianie macicy i żołądka.
Tk. Mięśniowa poprzecznie prążkowana szkieletowa
Składa się z kom. długich, walcowatych nazywanych włóknami. Długość ich może dochodzić do kilku centymetrów, a ich średnica waha się od 10 do 100mikrometrów. Kom. mają wiele jąder ułożonych tuż pod bł. kom. Kom. otoczone są blaszką podstawną . Wewnątrz kom. występują miofibryle zbudowane z miofilamentów aktynowych i miozynowych ułożonych w wysoce uporządkowany sposób, tworząc sarkomery. Sarkomer rozciąga się od prążka Z do prążka Z. Wzór sarkomeru (=mion,=koma) Z+1/2I+1/2A+1/2H+M+1/2H+1/2A+1/2I+Z lub prościej Z+1/2I+A+1/2I+Z. W środku tej strefy znajduje się prążek M, który dzieli na połowę prążek A i sarkomer. Prążek A budują równoległe względem siebie miofilamenty miozynowe. Są one symetrycznie przedzielone prążkiem M. W prążku A symetrycznie do połowy wsunięte są miofilamenty aktynowe, nie stykają się ze sobą lecz pozostają w pewnej odległości , tę przerwę nazywamy prążkiem H. Miofilamenty cienkie zakotwiczają się w prążku Z, po obu stronach. Ten fragment miofibryli nazywamy prążkiem I, zawiera on tylko miofilamenty aktynowe. Położenie miofilamentów jest regularne i naprzemianstronne tak, że tworzą one w miofibryli naprzemiennie prążki A(anizotropowe;ciemne)i I(izotropowe;jasne). W czasie skurczu miofilamenty aktynowe przesuwają się względem miozynowych tak, że sarkomer staje się krótszy, jest to tzw. mechanizm ślizgowy. Oznacza to, że miofilamenty nie kurczą się lecz przesuwają w przestrzeni względem siebie. Każda miofibryla otoczona jest siateczką sarkoplazmatyczną. Na granicy prążka A i prążka I znajduje się uwypuklenie błony komórkowej zwane kanalikiem T, po obu stronach, symetrycznie znajdują się zbiorniki gładkiej siateczki sarkoplazmatycznej. Układ ten nosi nazwę triady. Dookoła prążka A miofibryl znajduje się siateczka sarkoplazmatyczna złożona z dwóch płaskich zbiorników połączonych kanalikami. Podobnie układa się siateczka sarkoplazmatyczna wokół prążka I miofibryli. Wewnątrz zbiorników siateczki znajduje się jon Ca+2 w dużym stężeniu. WYSTĘPOWANIE: budują mięśnie szkieletowe umożliwiające ruch. Skurcz tych mięśni zależy od naszej woli