Charakterystyka Jacka Soplicy.

Charakterystyka Jacka Soplicy

Spośród wielu reprezentantów epopei A. Mickiewicza pt. ?Pan Tadeusz? niewątpliwie najpełniej ukazaną postacią jest Jacek Soplica. Z początku prowadzi on lekkomyślny i hulaszczy tryb życia, jednak pod wpływem tragicznych zdarzeń dokonuje się w nim przemiana.
Bohater urodził się na Litwie w Soplicowie. Pochodził ze średnio zamożnej rodziny szlacheckiej, był starszym synem Podczaszego, bratem Sędziego i ojcem Tadeusza. Za młodu reprezentował w Sejmie cały ród Sopliców, gdzie cieszył się dużą sławą. Świadczą o tym słowa Gerwazego: ?[...] w istocie wiele znaczył w województwie, bo rodzinę Sopliców miał jakby w dowództwie i trzystu ich kreskami rządził wedle woli?.
Jacek w latach rozkwitu był dobrze zbudowanym, zdrowym i tęgim mężczyzna. Na twarzy widniały długie wąsy, przez co zwano go powszechnie ?Wąsalem?. Zwykle chodził w kontuszu z szabelką u boku. Wszystkie te cechy sprawiały, że szlachcic miał duże powodzenie u kobiet. Natomiast po przemianie, jako ks. Robak nosił bernardyński habit, a na jego twarzy widniały liczne blizny, o czym świadczy przytoczony fragment: ?miał on nad prawym uchem, nieco wyżej skroni, bliznę wyciętej skóry na szerokość dłoni i w brodzie ślad niedawny lancy lub postrzału[..]?.
Soplica to człowiek porywczy i gwałtowny, jak większość szlachty, lecz mimo to był bardzo lubiany przez całą okolicę i chętnie zapraszany na dwory. Szczególnie zabiegał o jego przyjaźń magnat Horeszko, który chciał wykorzystać jego popularność do zdobycia władzy. Charakteryzowała go również nieobliczalność i awanturnictwo. Często wdawał się w zwady i pojedynki, a potwierdzić to mogą śpiewy szlachcianek: ?Oto Jacek wąs kręci, trzęsą się zaścianki, a komu na swym wąsie węzełek zawiąże, ten zadrży, choćby był sam Radziwiłł książe?.
Inne jego wady ukazały się po poślubieniu niekochanej przez niego kobiety. Dla swojej małżonki stał się opryskliwym, złośliwym i krzykliwym mężem, a później wciągnął się w alkoholizm. Przez to szybko został wdowcem z małym Tadeuszkiem. Jednak przez cały ten czas dusił w sobie tęsknotę do Ewy i straszliwy gniew do Stolnika. Dlatego, gdy nadarzyła się okazja chwycił za strzelbę i zabił Horeszkę, a potem chcąc uniknąć hańby uciekł zagranicę. W wyniku tych wszystkich tragicznych wydarzeń dokonała się w Soplicy ogromna przemiana. Zrozumiał swoje wszystkie błędy i chcąc choć w części odkupić swoje winy, wstąpił do zakonu Bernardynów. Odtąd jako ks. Robak stał się opanowaną, spokojną i rozważną osobą, pragnącą pogodzenia się rodów. Wykazał się dużą odwagą ratując niejednokrotnie Hrabiego i Gerwazego. Natomiast jako zakochany w Ewie, ujawnił wiele pozytywnych cech, takich jak subtelność, szczerość, romantyczność i bezgraniczna miłość.
Na szczególną uwagę zasługują również niebywale dobre umiejętności strzeleckie, dzięki, którym uratował Hrabiego i Tadeusza przed niedźwiedziem, a także szermiercze, którym zawdzięcza wiele wygranych pojedynków.
Według mnie życie Jacka Soplicy można podzielić na dwa etapy. Pierwszy z nich kończy się na momencie zabicia Horeszki i tu postrzegam go jako negatywną postać, niepotrafiącą sobie poradzić z przeciwnościami losu. Natomiast drugą część życia to wielka przemiana w ks. Robaka, która kosztowała go wiele wyrzeczeń i pracy nad sobą. Odtąd stara się naprawić wyrządzone krzywdy. Poświęca swoje życie czynieniu dobra i godzeniu skłóconych rodów. Z pewnością taka postawa staje się dla nas wzorem do naśladowania.