Jak wyobrażasz sobie wpływ społeczeństwa na gospodarkę leśną?

WPROWADZENIE

„Czy należy dbać o środowisko naturalne na świecie?”.

Dbanie o środowisko naturalne jest bardzo potrzebne. Dopóki wokół nas jest czysto wszyscy są zadowoleni. Ale kiedy to się zmienia i gdy jest już za późno na bardzo istotne zmiany , zaczynamy się martwić i zastanawiać.
Blokując drogi, okupując placówki zwolennicy ochrony przyrody manifestują przeciwko zanieczyszczeniu środowiska . Cały świat zyskuje na tym bardzo wiele. Lecz niektórzy tego nie doceniają. Dziennie tysiące kłusowników zostaje złapanych na kłusownictwie. Dla tych ludzi nie liczy się przyroda lecz pieniądze.
Sądzę że większość ludzi na świecie chciałoby więcej roślinności w miastach ponieważ tam lasy i pustkowia zmieniają się w " hipermarkety " ponadto parki zbudowane są z betonu.
Środowisko naturalne jest najważniejszą rzeczą na ziemi. Lasy które z impetem wycinamy produkują tlen ,a ponadto są schronieniem dla zwierząt i ptaków.
Bezsprzecznie środowisko naturalne zanieczyszczają przedsiębiorstwa wydobywające ropę naftową z dna oceanu spokojnego , które ku zmniejszenia wydatków nie zabezpieczają miejsca pracy. Wskutek czego cierpią zwierzęta wodne. Również plaże są skażone ropą.
Aby zapobiec katastrofie ludzie powinni postępować inaczej ponieważ sami niszczą sobie otoczenie, zdrowie oraz życie. Na ludzkiej głupocie i skąpstwie ginie nasze środowisko.


TROCHE O OCHRONIE PRZYRODY


Ludzie użytkują bez umiaru: rośliny, zwierzęta, glebę, wodę, powietrze i minerały do wytwarzania prawie wszystkich potrzebnych produktów. Często doprowadzają do dewastacji i zniszczenia tych naturalnych zasobów. Ochrona przyrody oznacza rozważne wykorzystanie tych bogactw i ich ochronę. Oznacza to również obowiązek zachowania najpiękniejszych naturalnych fragmentów przyrody (rezerwaty).
W chwili obecnej zachowanie życia w środowisku naturalnym i zasobów przyrody stanowi problem światowy. Zajmuję się tym m.in. Ekologia; jest to gałąź biologii badająca wzajemną zależność żywych istot i ich środowiska.
Walka o ochronę środowiska jest niezwykle trudna, przede wszystkim dlatego, że przeciwnikiem są często potężne bogate korporacje.
Przedsiębiorstwa zajmujące się pozyskiwaniem drewna bogacą się dzięki temu, że ludzie w nich zatrudnieni wycinają olbrzymie połacie lasów tropikalnych. Następnie farmerzy wypasają na uzyskanych w ten sposób terenach bydło i świnie, z których robi się później przetwory mięsne i wywozi głównie do krajów bogatych. Właściciele kopalni w poszukiwaniu cennych minerałów dewastują całe regiony po to, by zapewnić surowiec dla wielkich fabryk. Cały ten proceder katastrofalny w skutkach dla środowiska naturalnego, służy jedynie zaspokojeniu potrzeb stosunkowo niewielkiej w skali świata grupy ludzi zamożnych.
Okazuje się, że głównym winowajcą niszczenia przyrody jest społeczeństwo.
Wszyscy chcieliby oglądać piękne krajobrazy, przyrodę w jej naturalnym stanie, a jednocześnie zapominamy, że zniszczenia, jakie się dokonują są konsekwencją naszego konsumpcyjnego tryby życia.
Obecnie działania mające na celu ochronę środowiska przebiegają na wielu poziomach i przybierają najróżniejsze formy. Już dzieci w szkole biorą udział w akcjach zbierania makulatury czy sprzątania lasu. Do działań na poziomie światowym można zaliczyć międzynarodowe konferencje, (np. taka jak zorganizowana w Rio de Janeiro w 1992r), w których biorą udział głowy najbogatszych państw, najwięksi przemysłowcy i specjaliści w dziedzinie ochrony przyrody.
Od lat 70. Coraz większą popularność i znaczenie zyskiwał ruch obrońców przyrody, tzw. "Zielonych". Do największych osiągnięć Zielonych zaliczyć można: ograniczenie połowów wielorybów, akcję przeciwko stosowaniu dryfujących sieci, kampanie w wyniku których zmniejszono emisję zanieczyszczeń w zakładach przemysłowych. Wcześniej oczywiście istnieli ludzie zajmujący się ochroną przyrody jednak ich apele i przemówienia nie docierały do świadomości ludzi.
Chcąc ratować środowisko naturalne, wystarczy przyłączyć się do jednego ze stowarzyszeń ekologicznych.
Działania ich polegają na uporządkowaniu starego, zarośniętego stawu innym na oczyszczeniu okolicy ze śmieci itp.
Ekolodzy rozwieszają transparenty, plakaty, zbierają podpisy pod petycjami, piszą listy do polityków. Niektórzy stosują bardziej radykalne środki jak: strajki okupacyjne, barykady.
Większość krajów na świecie posiada obecnie sieć parków narodowych i rezerwatów. Na tych terenach nie wolno budować fabryk, osiedli mieszkalnych.
Sukces działań obrońców przyrody zależy przede wszystkim od tego, czy ekologom uda się przekonać do swoich poglądów opinię publiczną.


Wpływ społeczeństw lokalnych na zarządzanie lasami i prowadzenie gospodarki leśnej.

SPOŁECZEŃSTWO LOKALNE to zbiorowość ludzka mieszkająca w zwartej jednostce terytorialnej ( np. wieś), powiązana więzią sąsiedztwa, wspólnotą warunków życia i wspólną kulturą. Charakteryzuje ją odrębność terytorialna, samowystarczalność gospodarcza, jednorodność kultury, intymne więzy społeczne i ścisła społeczna kontrola. Współcześnie w społeczeństwie lokalnym więź społeczna jest luźniejsza, a jej granice bardziej płynne.

Społeczeństwo lokalne może mieć bardzo duży wpływ na całą gospodarkę leśną. Istnieje wiele organizacji, które na obszarach leśnych, polach, nad jeziorami itp. chcą zbudować osiedla, fabryki, autostrady…
Od dawien dawna las dostarczał drewna. Drewno jest najstarszym surowcem ziemi, stosowanym do budowy domów, wyrobu sprzętów i jako opał. Dziś niewątpliwie używa się innych materiałów do produkcji wielu przedmiotów, dawniej wytwarzanych z drewna, ale zapotrzebowanie na drewno wciąż wzrasta. Aby nie zniszczyć lasów zupełnie - konieczna jest racjonalna gospodarka, polegająca na planowym ograniczaniu wyrębów i jednocześnie stałym, we właściwym czasie prowadzonym zalesianiu. Tylko przy takiej gospodarce może się las odnawiać i utrzymywać w "zdrowiu". Jeśli nie dba się o odpowiednio wczesne zalesianie, dochodzi do poważnych szkód w krajobrazie. Często zdarza się, że po wycięciu lasu mieszanego sadzi się tylko drzewa iglaste, np. sosny. Są to tzw. monokultury sosnowe". Przynoszą one człowiekowi dość szybką korzyść, ale są bardzo podatne na różne choroby i ataki szkodników. Aby człowiek i gospodarka leśna mogła poprawnie funkcjonować wystarczy tylko chcieć. Ile razy słyszymy w telewizji, że piękne lasy są coraz częściej wycinane, a dzieje się tak dlatego, ponieważ społeczeństwo nie potrafi się połączyć i wspólnie walczyć o dobro swoje jak i przede wszystkim lasów. Nie wystarczy tylko grupka osób mówiąca, że co się teraz stanie z lasem. Trzeba zebrać siły i mieć odwagę stawić czoła spółką, które są odpowiedzialne za niszczenie lasów.
W świetle dziennym rośliny pobierają z powietrza dwutlenek węgla (CO2) potrzebny im do budowy tkanek (do odżywienia) i wydzielają tlen . Podczas oddychania oraz podczas spalania zostaje zużyty tlen z powietrza, a wydziela się w powietrze dwutlenek węgla. Drzewa wyłapują swoimi liśćmi i szpilkami cząsteczki pyłów i sadzy, a więc działają jak olbrzymie filtry. Również szkodliwe substancje gazowe zawarte w zanieczyszczonym powietrzu są pochłaniane i dzięki temu nie żyjemy w tak zanieczyszczonym powietrzu.
Las odfiltrowuje z powietrza w ciągu roku około 68 ton pyłów tj. mniej więcej 7500 worków cementu lub 300 wielkich wypełnionych po brzegi pojemników odpadów.
Las odparowuje w ciągu letniego dnia do 40 tysięcy litrów wody (mniej więcej tyle, ile mieści mały basen pływacki).

W ciągu tysiącleci, w wielu krajach świata karczowanie lasów spowodowało powstanie wielkich terenów stepowych, pustynnych. Również w naszych czasach na skutek ingerencji człowieka niszczone są olbrzymie obszary leśne. Znanym przykładem jest tutaj rozległy wyręb lasów tropikalnych Ameryki Południowej. Ale również i u nas wielkie przestrzenie leśne są pochłaniane przez nadmierny rozwój przemysłu i energetyki, budowę dróg i osiedli, a nawet urządzeń sportowych. Wiele szkód powstaje przeważnie z powodu braku ostrożności - giną tereny leśne trawione przez pożary. A nikt nie potrafi się temu przeciwstawić. Jak społeczeństwo będzie takie obojętne to w końcu nasza ziemia nie będzie już zielona, a tego chyba nie chcemy?
Lasy upiększają otoczenie człowieka, stanowiąc element dekoracyjny , są inspiracją twórczości artystycznej. Podstawowe funkcje estetyczne i krajoznawcze lasu to przede wszystkim poprawa wyglądu środowiska i zróżnicowanie krajobrazu.
Jako jeden z najbardziej zróżnicowanych naturalnych ekosystemów, a jednocześnie łatwo dostępnych , las spełnia ważną funkcję społeczną, a także dydaktyczno – wychowawczą w procesie poznawania przyrody i zjawisk w niej zachodzących. Pozwala to na ukształtowanie, zwłaszcza u dzieci i młodzieży, szacunku dla przyrody.
Zajmują też doniosłą pozycję w ochronie przyrody, dzięki czemu możliwe jest zachowanie walorów przyrodniczych, kulturowych, historycznych i patriotycznych oraz niepowtarzalnego piękna i malowniczości krajobrazu. Lasy są ostoją rzadkich gatunków zwierząt i miejscem występowania chronionych gatunków roślin.
No i wreszcie ten powód dla którego giną: w gospodarce człowieka są źródłem cennych surowców dla różnych gałęzi przemysłu, stymulują także produkcję rolną.


Na naszym Pomorzu dzięki wpływowi społeczeństw lokalnych powstało wiele rezerwatów przyrody, parki i inne i to jest dowodem, że czasami ludzie potrafią coś wspólnie zdziałać. Oto kilka przykładów wspaniałego wpływu i ochrony człowieka:

REZERWATY PRZYRODY
Kacze Łęgi

Utworzony w 1983 roku na powierzchni 8.97 ha. Obejmuje część porośniętej lasem doliny rzeki Kaczej, rozcinającej strefę krawędziową Wysoczyzny Gdańskiej. Chroni dobrze zachowany łęg wiązowy z okazałym drzewostanem i bogatym runem. Z drzew wiodącą rolę pełnią tu olsza czarna i jesion wyniosły. W rezerwacie stwierdzono występowanie 154 gatunków roślin naczyniowych, spośród których 5 podlega ochronie częściowej (kalina koralowa, kruszyna pospolita, marzanka wonna, porzeczka czarna, konwalia majowa).
Na uwagę zasługuje duża liczba gatunków górsko – podgórskich. Są to m.in. przetacznik górski, tojeść gajowa, bniec czerwony, kozłek bzowy, olsza szara. Wartość przyrodniczą rezerwatu podkreśla obecność 4 gatunków roślin znajdujących się na liście ginących i zagrożonych roślin naczyniowych Pomorza Zachodniego i Wielkopolski. Są to kozłek bzowy, przetacznik górski, szczaw gajowy i wiechlina odległokłosa.

Cisowa

Utworzony w 1983 roku na powierzchni 24,76 ha.
Obejmuje część doliny potoku Cisówka w lesistej strefie krawędziowej wysoczyzny Pojezierza Kaszubskiego. Chroni naturalną rzeźbę terenu oraz dobrze zachowane zbiorowiska roślinne: żyzną buczynę pomorską, przystrumykowy łęg jesionowo – olszowy i roślinność źródliskową. W rezerwacie występują 193 gatunki roślin naczyniowych, spośród których 4 podlegają ochronie ścisłej (bluszcz pospolity, gnieźnik leśny, wawrzynek wilczełyko, widłak wroniec) i 4 ochronie częściowej (konwalia majowa, kruszyna pospolita, marzanka wonna, paprotka zwyczajna).
Na uwagę zasługuje dość duża ilość gatunków górsko – podgórskich. Są to m.in. przetacznik górski, tojeść gajowa, bniec czerwony, olsza szara oraz na kamieniach w potoku rzadki krasnorost Hildenbrandia rivularis.
Wartość przyrodniczą rezerwatu podkreśla obecność aż 11 gatunków roslin znajdujących się na liście roslin naczyniowych Pomorza Zachodniego i Wielkopolski. Są to: czerniec gronkowy, gnieźnik leśny, kostrzewa leśna, kozłek dwupienny, manna gajowa, przetacznik górski, rzeżucha leśna, wawrzynek wilczełyko, widłak wroniec, wyka leśna i żywiec cebulkowy.

Kępa Redłowska

Jest jedynym rezerwatem przyrody w Gdańsku ustanowionym przed wojna. Położony jest nad zatoka Gdańską w granicach administracyjnych miasta Gdyni. Obejmuje południową część Kępy Redłowskiej z kompleksem leśnym i urwistym brzegiem klifowym. Celem ochrony jest zachowanie naturalnego krajobrazu.




Gałęźna góra

Utworzony w 1990 roku na powierzchni 34.06 ha.
Obejmuje obszar lasu w strefie krawędziowej północnej części Pojezierza Kaszubskiego. chroni dobrze zachowane zbiorowiska leśne, głównie żyzną buczynę pomorską na zboczach zamkowej góry, rzadkie gatunki roślin oraz pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska i cmentarzyska kurhanowego.
W bogatej florze rezerwatu stwierdzono 221 gatunków roślin naczyniowych, spośród których 7 podlega ochronie ścisłej (bluszcz pospolity, gnieźnik leśny, listera jajowata, podrzeń żebrowiec, storczyk plamisty, widłak jałowcowaty, widłak wroniec) i 5 ochronie częściowej (centuria pospolita, kalina koralowa, kruszyna pospolita, marzanka wonna, paprotka zwyczajna). Na uwagę zasługuje występowanie tu wielu roślin rzadkich (w tym bardzo rzadkich mchów), reliktowych i górsko – podgórskich.
Aż 17 gatunków obecnych w rezerwacie znajduje się na liście zagrożonych roślin naczyniowych Pomorza Zachodniego i Wielkopolski. Są to: czerniec gronkowy, gnieźnik leśny, jaskier kaszubski, konietlica łąkowa, kostrzewa leśna, listera jajowata, manna gajowa, podrzeń żebrowiec, przetacznik górski, rzeżucha leśna, storczyk plamisty, szczaw gajowy, świetlik błękitny, widłak jałowcowaty, widłak wroniec, wyka leśna.

Ostrzycki las

Znajduje się na zachodnim brzegu Jeziora Ostrzyckiego, w jego charakterystycznym łuku. Na wschodnim brzegu jest wieś Ostrzyce, natomiast na północ od rezerwatu Brodnica Dln.
Jest to rezerwat leśny, który obejmuje ochroną żyzną i kwaśną buczynę nawapienną w północno - wschodniej części rezerwatu. Znajdziemy tu bogatą florę roślin naczyniowych (400 gatunków, w tym 18 chronionych), gatunki storczyków, obuwnika istorzana bezlistnego. Rosną tu również widłaki (torfowy, gozdzisty, wroniec, jałowcowaty), rośliny z grupy podgórsko - górskich (olcha szara, jawor, kokoryczka okólkowa, tojad dzióbaty).
Inne rzadkie gatunki: fiołek przedziwny, turzyca orzęsiona, rutewka orlikolistna, dzwonek szczeciniasty.

Piaśnickie Łąki

Rezerwat florystyczny, chroni najlepiej zachowany fragment zmienno-wilgotnych łak w widłach Piaśnicy i jej starorzecza z bardzo urozmaiconą mozaiką roślinności nieleśnej i leśnej (lasy głównie brzozowo-dębowe). Są tu stanowiska licznych gatunków roślin naczyniowych, często stanowiących rzadkość w skali regionu, a nawet kraju np. mieczyk, irys syberyjski, turzyca Hosta, turzyca Buxbauma, turzyca Hartmanna, fiolek mokradłowy i inne. Jeden z najcenniejszych rezerwatów w województwie.

Stare Modrzewie

Rezerwat położony w centralnej części Pojezierza Kaszubskiego chroni ponad 200 – letnie okazy modrzewia europejskiego osiągające 40 m wysokości i 100 cm pierścienic. Rosną one w drzewostanie bukowym na siedlisku kwaśnej buczyny. Odnowienie Naturalne jest niewielkie.




Bursztynowa Góra

Położona we wschodniej części Pojezierza Kaszubskiego, jest jedynym rezerwatem przyrody nieożywionej w województwie. Ustanowiono go dla ochrony dawnej komaplni odkrywkowej bursztynu.

Darżbuldzkie Buki

Rezerwat leśny położony na południc od wsi Mechowo, chroniący fragment buczyny pomorskiej z okazałym starodrzewem. Najbardziej rozległym kompleksem leśnym na Pobrzeżu Kaszubskim jest puszcza Darżlubska. Zajmuje ona znaczną część Kępy Puckiej.
W Puszczy Darżlubskiej na wzgórzach i na ich zboczach dominują siedliska średnio żyzne i ubogie. Rozwijają się na nich acidofilne lasy bukowe (Luzulo pilosae-Fagetum) z runem trawiastym lub mszystym oraz lasy bukowo-dębowe (Fago-Quercetum), bardzo typowo wykształcone nad Jeziorem Żarnowieckim, na zboczach o wystawie zachodniej, narażonych na uderzenia silnych wiatrów zimowych, nadlatujących od strony jeziora. Wiatry te zwiewają opadłe w jesieni liście i tym samym przyczyniają się do dalszego ubożenia siedliska. Podobnie niekorzystny wpływ mają deszcze, zwłaszcza ulewne, niesione przez jesienne i zimowe wiatry. Impetu ich nie mogą powstrzymać bezlistne wówczas korony drzew. Deszcze ubijają powierzchniową warstwę gleby, niszcząc jej strukturę.


PARKI KRAJOBRAZOWE

Kaszubski Park Krajobrazowy

Kaszubski Park Krajobrazowy utworzono dla ochrony typowego krajobrazu pojezierzy młodoglacjalnych centralnej części Pojezierza Kaszubskiego. Obejmuje swym zasięgiem najbardziej wzniesioną i zróżnicowaną jego część. W rzeźbie dominuje morena denna falista (wznosi się średnio na ok. 260 m n.p.m.), ponad którą wznoszą się pasma moren czołowych z największym, rozgałęzionym pasmem Wzgórz Szymbarskich. Tutaj znajduje się najwyższe wzniesienie na Niżu Polskim - Wieżyca (328,6 m n.p.m.). Powierzchnię dennomorenową Parku rozcinają złożone układy rynien subglacjalnych z najbardziej reprezentatywnym zespołem Jezior Raduńsko-Ostrzyckich.
Układ rynien zgodny jest z kierunkiem NNE i NE co wskazuje na bardzo wyraźny związek z lobem Wisły. Rynny mają średnią głębokość 20-40 m, średnią szerokość 600 m i nachylenie stoków 20-40o. Południowa część Parku to strefa przejściowa z Borami Tucholskimi. Osobliwością Parku jest występowanie 5 poziomów sandrowych, urozmaiconych licznymi zagłębieniami wytopiskowymi.


Trójmiejski Park Krajobrazowy


TPK obejmuje tereny leśne ze śródleśnymi enklawami rolniczymi wsi Gniewowo, Zbychowo, Nowy Dwór Wejherowski, Reszki i Bieszkowice na obszarze północno-wschodniej części wysoczyzny morenowej Pojezierza Kaszubskiego i jej strefy krawędziowej. Na całość parku składają się dwa rozległe kompleksy leśne, rozdzielone przez zurbanizowane i urbanizujące się tereny Wielkiego Kacka, Małego Kacka i Gdyni-Dąbrowy. Kompleks północny obejmuje część terenów Gdyni, Rumi, Szemudu i Wejherowa, zaś dwukrotnie mniejszy kompleks południowy - fragmenty terenów Gdyni, Sopotu i Gdańska. Do najcenniejszych walorów przyrodniczych parku należy unikatowa polodowcowa rzeźba terenu, uformowana przez procesy związane ze zlodowaceniem północnopolskim, a zwłaszcza z jego ostatnią fazą, pomorską - od 15 do 13 tysięcy lat temu, od której zaczęło się ostateczne wycofywanie lądolodu z naszych ziem.

Wdzydzki Park Krajobrazowy


Obejmuje jezioro Wdzydzkie i kilka mniejszych jezior otoczonych borami. Leśno-pojezierny obszar parku wyróżnia się nieprzeciętnym pięknem krajobrazu. Szata roślinna parku jest różnorodna i dobrze zachowana. W pełni wykształcona jest roślinność wodna i torfowiskowa. Dominującymi zespołami w szacie leśnej są bory świeże i chrobotkowe. Częsty jest bór bagienny, zajmujący jednak małe powierzchnie. Rośnie również, kwaśna dąbrowa, spotyka się łęgi olchowo- jesionowe, olsy oraz grądy. Większa część parku to, lekko nachylona z północy na południe, równina sandrowa. Powstała ona z wodnolodowcowych piasków, które napłynęły wraz z wodami z topniejących lodowców w fazie kaszubskiej stadiału pomorskiego zlodowacenia bałtyckiego. Równiona ta leży na przedpolach ciągu moren czołowych z rejonu Wzgórz Szymbarskich, skąd poprzez bramy lodowcowe wypływały wody roztopowe. Wody te niosły ze sobą piaszczystą zawiesinę, która to pokrywała moreny czołowe i denne oraz wypełniała większość rynien i wytopisk zachowanych z poprzednich okresów zlodowacenia. Jedynie w południowej i zachodniej części parku zachowały się nieliczne fragmenty powierzchni dennomorenowej oraz szczątkowe formy moren czołowych.

Nadmorski Park Krajobrazowy

Nadmorski Park Krajobrazowy obejmuje granicami pas wybrzeża od Białogóry na zachodzie po Półwysep Helski, Wewnętrzne Zatokę Pucką wraz z jej zachodnimi wybrzeżami po Rewę i Mechelinki na południu. Park położony jest w strefie Pobrzeża Południowo- Bałtyckiego w obrębie Pobrzeża Kaszubskiego. Cechuje się znacznym zróżnicowaniem krajobrazów i szaty roślinnej.
Nadmorski Park Krajobrazowy został utworzony jako jeden z pierwszych Parków Krajobrazowych w Polsce. Obejmuje unikalne nie tylko na skalę kraju, tereny o wybitnych wartościach przyrodniczych i kulturowych oraz o bardzo wysokich wartościach rekreacyjnych.


Pisząc moją pracę starałam się pokazać, że człowiek jest istotą potrafiącą coś zdziałać dla dobra nie tylko swojego ale i całego społeczeństwa, zwłaszcza dla środowiska.
Otaczają nas piękne lasy, jeziora, łąki a wiec nie pozwólmy tego zniszczyć!!! Gromadźmy się wszyscy razem, manifestujmy i w wspólnocie interesów walczmy o to, aby nie niszczyć to co jest najpiękniejsze na świecie! Potrafimy to, jeżeli nie potrafilibyśmy to nie powstały by żadne parki, rezerwaty, organizacje i instytucje walczące o ochronę i prawidłową działalność gospodarczą. Moim zdaniem nikt nie chce, aby świat stracił swoje kolorowe barwy jak tęcza i stał się ponury, pełen dymu, zanieczyszczeń i pozbawiony promieni słonecznych?!
Starajmy się ze wszystkich sił nie dopuszczać do tego, aby inni inwestorzy wybudowywali fabryki czy osiedla lub jakieś firmy zanieczyszczające powietrze w naszej okolicy. Wtedy nie będzie żadnych miejsc gdzie człowiek czuje się szczęśliwy a chyba dla każdego szczęście wokół czystości i świeżości jest ważne?!
Ludzie dzięki swojemu wysiłkowi stworzyli już wiele instytucji i organizacji, które chronią i dbają o lasy i całą gospodarkę leśną. W Polsce i na świecie takim fajnym przykładem jest zjednoczenie się społeczności dzieci i dorosłych poprzez organizowanie kilka razy w roku akcji mających na celu poprawę środowiska i gospodarki leśnej. Używają haseł „Każdy dzień to dzień Ziemi”.
Moim zdaniem jeżeli wszystko co nas otacza, cała natura, lasy, jeziora, parki są wśród nas piękne i tętniące życiem to człowiek jest szczęśliwy i żyje w czystym środowisku. Dlatego nie pozwólmy, aby zostało niszczone piękno wokół nas, jednoczmy się, protestujmy i chrońmy nasz kraj przed opustoszeniem! Chyba nikt nie chce żyć wśród samych fabryk, zanieczyszczonego powietrza, szarych ulic pozbawionych świeżego powietrza i czystych promieni słonecznych.
Ten temat pracy jest dość trudny, lecz skłaniający do refleksji i pisząc go dostrzegłam ile zła się dzieje wokół mnie, jak niszczone jest środowisko a ludzie przechodzą obok tego obojętnie... Czemu tak się dzieje? Czy ludzie nie mają serca? A może nie wiedzą jakie mogą być konsekwencje milczenia i stania z tyłu cichutko? Może powinniśmy bardziej uświadamiać społeczeństwu lokalnemu na temat tego co się dzieje z naszym środowiskiem?!