Równouprawnienie kobiet w kulturze chrześcijańskiej a w kulturze islamu

Islam to jedna z największych religii współczesnego świata. Liczbę wyznawców islamu szacuje się na około 900 mln, co daje mu drugie miejsce po chrześcijaństwie. Islam to szczególny typ cywilizacji, miliony ludzi podporządkowywuje swoje życie swoistemu kodeksowi religijno-moralnemu, który obejmuje wszystkie dziedziny życia, w tym przede wszystkim życia małżeńsko - rodzinnego. Koran jasno mówi, że wszyscy ludzie mają pochodzące od Boga życie, którego kwintesencją jest równość wszystkich wobec Boga, a tym samym wobec siebie. W teorii, oznaczałoby to, że kobietę w kulturze islamu traktuje się na równi z mężczyzną. Jednak termin "równość" jest całkiem inaczej pojmowany w kulturze chrześcijańskiej niż w kulturze islamu. Okazuje się bowiem, że kobieta islamu oprócz prawa do oddawania potrzeb fizjologicznych, zaspokajania głodu, oddychania, itp. nie posiada już więcej żadnych praw; pojawiają się natomiast same obowiązki i brak wolności.
Od początku swojego istnienia, kobieta islamu nie ma nic do powiedzenia w kwestii swojego życia. Od najmłodszych lat jest pod "opieką" ojca/opiekuna/ bądź właściciela. To on decyduje o jej życiu osobistym m.in. wybiera jej życiowego partnera. Małżeństwo można porównać do interesu. Obraz zawarcia małżeństwa odbywa się bez zgody i wiedzy zainteresowanej kobiety. Najczęściej kobieta ta, wykupywana jest z rąk ojca / opiekuna. Przez przyjęcie zapłaty ojciec bądź opiekun ujawniał swe prawa do kandydatki do małżeństwa, natomiast przyszły mąż dokonując wpłaty uzyskiwał pełne prawa do żony. Zapłatę mogło zastąpić porwanie, które kładło kres władztwu opiekuna nad kobietą na wydaniu. Mężczyzna mógł także w inny sposób posiąść kobietę. Mógł zawrzeć małżeństwo czasowe, czyli żenił się w danym szczepie czy plemieniu na przykład z okazji czasowego pobytu. Mógł przez to zamieszkać z daną kobietą, ale też mógł ją zostawić gdy zmieniał miejsce pobytu. Oczywiście i ta forma małżeństwa nie była zawierana za zgodą zainteresowanej kobiety.
Po zawarciu małżeństwa, sytuacja prawna i moralna kobiety jest nadzwyczaj trudna. Kobieta nie ma prawa sama oddalać się od miejsca zamieszkania, zawsze musi być pod opieką męża, brata lub innego mężczyzny należącego do rodziny. Członkowie rodziny są równi na własną miarę. Wg Koranu, prawa kobiet są równe ich obowiązkom – mężczyźni zaś są o jeden stopień wyżej niż kobiety. Owe prawo uczyniło z mężczyzny władcę absolutnego i w rodzinie, i w społeczeństwie, wykluczając kobietę nawet z praktyk religijnych.
Kobietę traktuje się jako „jedną z wielu” części życia mężczyzny. Koran zezwala bowiem mężczyznom żenić się aż czterokrotnie. Głowa rodziny decyduje o losie dzieci. Matka zajmuje się wychowaniem potomków i prowadzeniem domu. Całe jej życie składa się z pełnienia tych dwóch funkcji. Małżonka jest także wierną towarzyszką swego męża. Towarzyszy mu w drodze do wieczności. Prawo w islamie jest fundamentem etyki. Każdy czyn kobiety, każde zachowanie jest w nim przewidziane, sklasyfikowane i ocenione. Jest w nim ustanowione co jest sprawiedliwe, niesprawiedliwe, słuszne, niesłuszne, dobre i moralnie piękne , co złe i moralnie brzydkie. Do jednych z największych zbrodni w islamie, popełnianych przez kobiety możemy zaliczyć: nierząd, zdradę, odmowę zamążpójścia, odstępstwo od wiary.
Konsekwencją tych czynów jest najczęściej śmierć.
W Islamie praktykuje się także, oddawanie żony na „służbę małżeńską”. Praktyka ta polega na tym, że bezpłodny mąż „wypożycza” swoją żonę bogatemu i możnemu mężczyźnie z plemienia, aby tą drogą zdobyć potomstwo. Odebranie „wypożyczonej” żony” następowało po stwierdzeniu faktu jej zajścia w ciążę.
Żona pozostawała przy mężczyźnie, aż do swojej śmierci. Taki sam los spotykał jej córki, które nie miały żadnego udziału w doborze kandydata na męża. Wyłączna decyzja pozostawała w gestii ojca. Dziewczyny przechodziły później pod opiekę męża. Władza w rodzinie należała wyłącznie do niego. One nie posiadały żadnych praw. Rodziły dzieci; córki spotykał ten sam los. W ten sposób zamyka się krąg.

Całkiem inaczej wygląda sytuacja kobiet w kulturze chrześcijańskiej. Tutaj kobiety żyją swobodnie, w wolnych, demokratycznych krajach. Nie rzadko obejmują wysokie stanowiska i radzą sobie lepiej od mężczyzn. Kobieta w kulturze chrześcijańskiej może się spełniać praktycznie w każdej dziedzinie życia. Może pełnić rolę; matki, żony i jednocześnie robić zawrotną karierę zawodową.
W kulturze chrześcijańskiej, zawarcie małżeństwa przez kobietę i mężczyznę jest aktem dobrowolnym i świadomym. Prawa i obowiązki małżonków zostały potraktowane na równi. Nowe realia życia, sprawiają, że zanika pojęcie „głowy rodziny” i dawny układ zależności. Wzmocnieniu ulega pozycja żony. Kobiety nauczyły się walczyć z różnego rodzaju dyskryminacją. Potrafią dochodzić swoich praw np.; wiele kobiet domaga się święceń kapłańskich w imię równouprawnienia z mężczyznami i nie rezygnuje z walki przeciw upośledzeniu i niedowartościowaniu ich miejsca z Kościele.
Kobieta zachodu jest przykładem na to, że kobieta jest równa mężczyźnie. Stąd we wszystkich dziedzinach życia kobiety powinny zajmować miejsca równouprawnione. Wnoszą one, w pewne sfery życia swój niezastąpiony wkład. Powinny być dopuszczone do każdej dziedziny życia.

Kobiety kultury chrześcijańskiej powinny pomagać przy dostosowaniu się roli kobiet islamu do wymogów kulturowych i cywilizacyjnych XXI w. Powinny wspierać organizację pomagające kobietom islamu. Istotnym elementem walki o równouprawnienie kobiet islamu będzie możliwość kształcenia się zawodowego dziewcząt na równi z chłopcami, uniezależnienie się od rodziny, emancypacja płci, aktywizacja zawodowa kobiet poza domem. Ważnym czynnikiem przemian jest także działalność prawa, które powinno zastąpić tradycyjne normy obyczajowo – religijne.