Historia sztuki. "Trzy Gracje" - analiza dzieła sztuki Raffaela Santi.

Rafael Santi (1483–1520), syn malarza nadwornego rodziny Montefeltro, książąt z Urbino, początkowo uczył się malarstwa w warsztacie ojca. Wszechstronne wykształcenie zdobył na dworze w Urbino. Przed 1500 rokiem przeniósł się do Perugii do słynnej pracowni Pietra Vannucciego, zwanego Perugino. Od 1504 roku mieszkał we Florencji, gdzie zetknął się z najsłynniejszymi wówczas malarzami, Leonardem da Vinci i Michałem Aniołem. W 1508 wyjechał do Rzymu i pracował przede wszystkim dla papieży Juliusza II i Leona X. Na dworze papieskim rywalizował z Michałem Aniołem. Wymieniał także pełne komplementów listy z Albrechtem Drerem. Od 1514 nadzorował budowę Bazyliki św. Piotra, a jako prefekt starożytności rzymskich prowadził wykopaliska mające na celu poznanie budowli starożytnego Rzymu. Rafael jest do dziś jednym z najbardziej znanych malarzy, a jego prace są powszechnie reprodukowane. Już za życia uważany był za geniusza malarstwa. W swoich obrazach starał się osiągnąć wrażenie idealnego piękna. Jego najsłynniejszymi dziełami są freski w Stanzach Watykańskich i obraz "Madonna Sykstyńska".
"Trzy Gracje" autorstwa Raffaela Santi powstały w roku 1504-05. Obraz namalowany został farbami olejnymi na płycie.Wymiary oryginału to 17/17 cm, więc obraz nie jest zbyt duży. Obecnie dzieło to znajduje się w Musee Conde w Chantilly we Francji.
Obraz zbudowany jest klasyczne dla renesansu tzn został zastosowany pierwszy plan na którym przedstawione są postacie, a także drugi plan, na którym widzimy krajobraz. Na planie pierwszym autor umieścił trzy nagie kobiety, które nazwał gracjami, a na drugim krajobraz na którym widać jezioro, zarys gór, niewielkie wzniesienia i roślinność. Wydaje się to być krajobraz wiosenny lub letni, na co wskazuje nagość kobiet, pełna roślinność i błękit nieba.
Dokladniejej opisując poszczegolne plany możemy na pierwszym wyróżnic trzy kobiety. Pierwsza z nich umieszczona na środku stoi tyłem do widza, jej biodra są lekko przechylone w prawą stronę, a głowa spuszczona i także przechylona w prawą stronę, tak, że widać część jej twarzy. Jej lewa stopa jest lekko uniesiona, widać że ciężar ciała oparła na prawej nodze. jej włosy upięte są w kok, a na szyji zawieszony ma naszyjnik z niewielkim wisiorkiem. Kobieta lewą reką trzyma za ramię kobietę po jej lewej stronie, natomiast w prawej wyciągnietej dłoni trzyma kulę. Obiema wyciągniętymi rękoma zasłania piersi pozostałych kobiet. Kolejna kobieta, umieszczona po lewej stronie obrazu skierowana jest w lewą stronę. Stoi przodemdo obserwatora, ogolnie widać jej sylwetkę, jednak jej lewe ramię i piersi przykrywa ręka kobiety odwróconej tyłem. Tak samo jak poprzedniej gracji jej głowa spuszczona jest lekko i przechylona w lewą stronę, także ciężar ciała opiera na swoim prawym biodrze. Jednak w przeciwieństwie do pozostałych kobiet tej biodra obwiązane są delikatną, przezroczystą krótką tuniką. Kobieta w prawej dłoni trzyma kulę, natomiast lewą trzyma za ramię trzecią grację.jej włosy są rozpuszczone, obwiązane naokoło cienkim warkoczem. Trzecia gracja stojąca po prawej stronie obrazu odwrócona jest w prawą stronę. Jej głowa, tak jak pozostałych postaci pochylona jest lekko w prawą stronę i zniżona. Także opiera ciężar ciała na jej lewej nodze. W lewej dłoni trzyma kulę, natomiast prawą trzyma za ramię grację stojącą w środku. Jej włosy są rozpuszczone oplecione delikatnym warkoczem, a na szyji znajduje się naszyjnik z wisiorkiem. Ogólnie kobiety wyglądają prawie tak samo, różnią się jedynie niewielkimi detalami. Autor nazwał je gracjami, aby podkreślić ich piękno i porówać do mitologicznych gracji.
Obraz utrzymany jest w jasnej tonacji, kolory są pastelowe, przeważają brązy i kolor kremowy. Niebo jest błękitne, jednak nie gryzie się z pozostała częścią obrazu. Linia jest delikatna, jednak pozwala na dokładne wyróżnienie poszczególnych części dzieła. Zastosowany został światlocień, autor obrazu odpowiednio zestonował plany, wyodrębnił na tle ciemniejszego krajobrazu trzy jasne kobiety, tak, że wydają się dominować nad resztą kompozycji.
Moim zdaniem obraz nie ma treści ideowej, po prostu przedstawia piękno kobiecej natury. Uważam to dzieło za bardzo piękne, odrywające się elikatnie od tradycyjnych renesansowych dzieł, gdyż na tym przedstawione są trzy postacie, które ukazane są całe, a nie jedna, a często tyko jej popiersie. Ciekawią mnie kule trzymane przez gracje, tak jak zapewnie ciekawią każdego innego czlowika. Ogólnie obraz jest dość typowym, jednak odrobinę niezrozumiałym dla mnie.