Zjawisko fotoelektryczne polega na wybijaniu elektronów swobodnych z metalów przez naświetlanie ich falami o różnej częstotliwości przez co elektryzują się one dodatnio. Aby wybić elektron z metalu musi on pochłonąć energię jednego fotonu z padającego na metal światła - energia tego fotonu musi być większa bądź równa od tzw. pracy wyjścia. Praca wyjścia jest stała dla każdego metalu i opisana w tablicach fizycznych. Energia padającego fotonu zależy wyłącznie od częstotliwości fali padającej (nie od jej natężenia). Istnieje częstotliwość graniczna (inna dla każdego metalu), to znaczy minimalna częstotliwość fali elektromagnetycznej wybijającej elektrony z danego metalu. Energia fotonu zostaje zużyta na wykonanie pracy wyjścia, a reszta na nadanie elektronowi energii kinetycznej. Wzory: [latex]E_f = W + E_{k_{max}} \ \ E_f = hf \ f = frac{c}{lambda} \ \ E_{k_{max}} = frac{m_ev^2_{max}}{2} \ \ hf = W + frac{m_ev^2_{max}}{2} \ \ f_{gr} = frac{W}{h} \ frac{c}{lambda_{gr}} = frac{W}{h} \ lambda_{gr} = frac{hc}{W} [/latex] Objaśnienia symboli: [latex]E_f[/latex] - energia fotonu [latex]W[/latex] - praca wyjścia (stała dla danego metalu) [latex]E_{k_{max}}[/latex] - maksymalna energia kinetyczna elektronu po wyjściu z metalu [latex]h[/latex] - stała Planca* [latex]c[/latex] - prędkość światła w próżni* [latex]f[/latex] - częstotliwość fali [latex]m_e[/latex] - masa elektronu* [latex]lambda[/latex] - długość fali elektromagnetycznej [latex]f_{gr} [/latex] - częstotliwość graniczna [latex]lambda_{gr}[/latex] - graniczna długość fali * - stałe do odczytania z tablic fizycznych
