w jaki sposób Polacy pomagali żydom i jakie były z tego konsekwencje?

Dnia 27 września 1942 roku powołano Tymczasowy Komitet Pomocy Żydom im. Konrada Żegoty założony przez Zofię Kossak-Szczucką i Wandę Krahelską-Filipowicz, który działał do dnia 4 grudnia 1942 roku kiedy to oficjalnie została założona Rada Pomocy Żydom – Żegota 4 grudnia 1942 roku[24]. Główne ośrodki organizacji znajdowały się w Warszawie, Krakowie oraz we Lwowie. Działalność Żegoty polegała na organizowaniu pomocy dla gett w postaci żywności, lekarstw oraz ubrań, organizowaniu z nich ucieczek, a także wyszukiwaniu kryjówek dla uciekinierów w postaci mieszkań oraz lokowanie ich w innych bezpiecznych miejscach. W samej tylko Warszawie z getta uciekło kilka tysięcy osób, a po „aryjskiej stronie” ukrywało się 25 000 Żydów[25]. Od momentu powstania „Żegota” udzieliła takiego wsparcia materialnego około 4 tys. ukrywających się osób pochodzenia żydowskiego. Ważną działalnością organizacji było wystawianie Żydom ok. 50 tys. dokumentów mających potwierdzać chrześcijańskie pochodzenie oraz świadectw chrztu. Dzięki wysiłkom Ireny Sendlerowej szefowej dziecięcego referatu Żegoty we współpracy z katolicką zakonnicą Matyldą Getter naczelną matką przełożoną prowincji warszawskiej Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi udało się objąć pomocą 2,5 tys. żydowskich dzieci wyprowadzonych z warszawskiego getta, które umieszczane były w sierocińcach oraz klasztorach m.in. w Aninie, Białołęce, Chotomowie, Płudach i Warszawie należących do zgromadzenia[26][27].Konsekwencje np roszczelanie,zamykanie w obozach.