Wnioski z wywiadów dotyczących, dorastania, dorosłości i starości człowieka w XXI wieku.

Czas trwania: 17-19 Listopad, 2006 r.

Osoby badane: Osoba trzeciego wieku - emeryt, młoda osoba w wieku 16 do 21 roku życia, dwie osoby pracujące w różnych zawodach i na różnych stanowiskach i moje własne doświadczenia zawodowe i spojrzenie na prace.

Kwestionariusz Ankiet – Wywiadu dotyczył dorastania młodzieży w warunkach cywilizacyjnych Europy w pierwszym dwudziestoleciu XXI wieku, dorosłości człowieka ze szczególnym uwzględnienie jego aktywności zawodowej i społecznej, oraz ludzi trzeciego wieku a szczególnie emerytów w różnych fazach życia senioralnego.


Osoby pracujące w różnych zawodach jak wynika z ankiet w różny sposób kierują swoim życiem zawodowym. Ankietowana kobieta wykształcenie średnie zawodowe ma 22 lata i już w młodym wieku podjęła ryzyko prowadzenia własnej działalności, jaką jest salon kosmetyczny, nim jednak zdecydowała się na własny biznes swoją pracę zawodową zaczynała jako pracownik biurowy na stanowisku Referent, natomiast ankietowany 24 letni mężczyzna wykształcenie zawodowe pracuje od 5 lat jako ślusarz-spawacz na stanowisku spawacz. W postawionym pytaniu czy powtórzyliby dotychczasowa drogę i dlaczego ankietowani odpowiadają, że: nie, ponieważ są za niskie zarobki. Moja dotychczasowa kariera zawodowa wynosi 2 lata na początku zaczynałam od stażu a od 1,5 roku pracuje w SP ZOZ w Lipnie w statystyce medycznej na stanowisku pracownik administracyjny. Jeśli chodzi o powtórzenie mojej dotychczasowej kariery zawodowej to nie powtórzyłabym bym stażu ze względu na warunki pracy i atmosferę w niej istniejącą.
Jak wynika z ankiet dla dorosłego człowieka praca w początkowym okresie jest traktowana jako „ źródło zarobkowania i pozyskiwania środków”, zaś dla mnie praca z początku była traktowana jako nakaz obowiązku obywatelskiego jednak z ubiegiem czasu zaczęłam traktować pracę jako spełnienie powinności człowieka dorosłego.
Ankietowani, aby uzyskać źródło dochodu sami znaleźli sobie swoje prace jak wcześniej wspomniałam kobieta odważyła się na otworzenie własnego salonu kosmetycznego zaś mężczyzna złożył CV do firmy, natomiast ja załatwiłam sobie pracę dzięki znajomością w SP ZOZ, wynika z tego ze bardzo ważna jest własna aktywność zawodowa a także i protekcja. W podwyższaniu własnych kwalifikacji zawodowych oboje ankietowanych starało się ukończyć szkolenia i kursy. Kobieta ukończyła kursy w 2002 roku są to: kurs kosmetyczny, kurs języka angielskiego oraz kurs komputerowy natomiast mężczyzna nie podaje roku, w którym podwyższał swoje kwalifikacje zawodowe aczkolwiek ukończył kurs spawania TIG i kurs spawania MAG, ja także podwyższałam swoje kwalifikacje zawodowe ukończyłam kurs komputerowy, kurs obsługi kas fiskalnych, szkolenie OFE, szkoleni prowadzenia własnej działalności zawodowej i pisania biznesplanów, jestem przekonana o tym, iż każdy ukończony kurs bądź szkolenie podwyższa nasze umiejętności a zarazem wzrastają nasze szanse na znalezienie pracy. Mężczyzna jest zadowolony z tego, co osiągnął i nie zamierza podwyższać swoich kwalifikacji zawodowych natomiast ankietowana zamierza udostępnić miejsca do przyuczeń zawodowych i staży dla absolwentów. Wzrastające wymogi rynku pracy powodują chęć dokształcania się i korzystania z możliwości szkoleń i kursów, ja sama jestem zdania, że powinno się dokształcać, bo to warunkuje prawidłowy rozwój człowieka i wnosi coś nowego do jego życia i kariery zawodowej, ankietowana będzie brała udział w doskonaleniu i podwyższaniu kwalifikacji w wykonywanym zawodzie a ankietowany uważa, że może w przyszłości ukończy jakiś kurs dla spawaczy. Wartości wyznaczające kształt życia dla każdego są inne dla mnie samej najważniejsza jest rodzina, miłość a później praca, kobieta na pierwszym miejscu stawia prawdę zaś mężczyzna rodzinę miejsce drugie zajmuje u ankietowanej miłość zaś u ankietowanego sprawiedliwość na miejscu trzecim znalazły się u kobiety praca zaś u mężczyzny pieniądze. Na podstawie przeprowadzonych kwestionariuszy wynika, że kobieta sugeruje, iż duże wymagania pracodawców powodują wysoka liczbę bezrobocia, natomiast ankietowany życzyłby sobie więcej darmowych kursów oraz szkoleń i miejsc pracy dla bezrobotnych, moim zdaniem wysoka liczba bezrobocia spowodowana jest tym, że organizowane jest mało miejsc pracy a także zarobki nie są adekwatne do wkładu włożonego w pracę.
Ankietowana młoda osoba, która nie rozpoczęła jeszcze kariery zawodowej wnioskować można, że jest zadowolona ze swojej sytuacji edukacyjnej, a przy wyborze obecnej sytuacji pomagali jej: rodzice, rodzeństwo, koleżanki i koledzy a także to był jej świadomy wybór. Młoda osoba to kobieta mająca 18 lat, ukończyła Gimnazjum w 2003 roku i w obecnej chwili dalszą edukacje realizuje w Zespole Szkół im. W. Łukasińskiego w Skępem jest to Liceum Ogólnokształcące. Wywnioskować można w toku własnego dojrzewania i dorastania dla ankietowanej młodej osoby bardzo ważna była rodzina, miłość i praca. Bardzo często młodzi ludzie pozbawieni wartości ukierunkowujących ich życie, gubią pewne ważne priorytety życia. Ankietowana oczywiście ma oczekiwania związane z dalsza drogą zawodowa, rozwojowa i edukacyjną chciałaby zapewnienie sobie w dorosłości dobre zarobki, również chce się dostosować do życzeń rodziców, po części chcę też dojść do wysokiej rangi społecznej i zawodowej oraz chce mieć możliwość wykonywania ciekawych zadań zawodowych, niepewna jest, co do chęci kariery naukowej oraz nie chce liczyć się z realiami rzeczywistości. Młode osoby bardzo często są kierowane przez swoich rodziców, co nie do końca jest dobre, bo często zdarza się tak, że dziecko realizuje niespełnione ambicje swoich rodziców. Prawidłowy rozwój ankietowanej ukształtował dom rodzinny, kościół, szkoła, więc stwierdzić można, że środowisko, które ma wpływ ma rozwój dziecka kształtuje jego rozwój. Na prawidłowy rozwój w dorastaniu mają wpływ także inne czynniki, ale również wyodrębnić należy czynniki, które w prawidłowym dorastaniu przeszkadzają takie jak narkotyki i używki, napoje alkoholowe, przyśpieszone kontakty seksualne, oraz brak szansy na godziwe zatrudnienie i pracę zawodową. Dotychczasowe przeżycia i zdarzenia przygotowały młodą osobę w wysokim stopniu do uzyskiwania w przyszłości wysokich zarobków, korzystania z życia, stawania się dobrym człowiekiem, obywatelem i pracownikiem zarazem, do awansu w hierarchii społecznej, poświecenia się ciekawemu hobby. Natomiast w średnim stopniu perspektywa czasu przygotowała ją do zapewnienia sobie udanego życia rodzinnego, osiągania wysokich wyników w pracy oraz uczestniczenia w życiu kulturalnym. Młoda osoba potrzebuje jeszcze czasu do zdobycia, jak najlepszego przygotowania zawodowego i doświadczenia życiowego a także uczestniczenia w
życiu kulturalnym bo dotychczas nie została przygotowana do pełnienia tej funkcji, jak i również do uczestniczenia w działaniach społecznych dla dobra innych. Kolejna ankietowana osoba to senior mający 66 lat, który na emeryturę przeszedł w wieku 65 lat, przejście na emeryturę miało miejsce w 2005 roku i było w ustawowym terminie. W chwili przejścia na emeryturę miał przepracowane 40 lat pracy w tym na stanowisku wykonawczym 15 lat następnie objął stanowisko kierownicze przez kolejnych 25 lat pracy. Dominującym jego zawodem był Technik mechanik zaś stanowisko pracy kierownik warsztatu. Wysokość aktualnej emerytury to 1500zł netto. W jego karierze zawodowej zdarzały się chwile „ raz na wozie-raz pod wozem”, czyli tak samo jak w życiu były wzloty i upadki, lecz osoba nie załamywała rąk tylko dalej starała się iść do przodu i jego wysiłek został doceniony w postaci awansu na kierownicze stanowisko. W chwilach, kiedy dominowało powodzenie zawodowe było one oznakami powodzenia i wówczas wtedy była dobra współpraca z zespołem pracowniczym, natomiast w przypadku, kiedy dominowały niepowodzenia było one oznaką niskiej wydajności pracy. Dlatego też wywnioskować można, iż powodzenia i niepowodzenie w karierze zawodowej są normalna sprawą i nie należy oczekiwać tylko dobrej passy, bo trzeba się liczyć z chwilami przejściowego kryzysu. Na samym początku kariery zawodowej najważniejsze stają się pieniądze zaś w końcowych latach, kiedy człowiek już czegoś się dorobił zaczyna doceniać posiadanie rodziny i to właśnie ona staje się najważniejsza Zaczynamy dostrzegać inne wartości niż pieniądz, który przez wiele lat były celem, pod koniec aktywności zawodowej stają się tylko środkiem do życia a ważniejsza staje się np.: sprawiedliwość. W chwili, kiedy pracuje się codziennie praca zaczyna rzutować na rozwój osobowy, sposób bycia, rozwój zawodowy, życie społeczne, poczucie prawości i sprawiedliwości, oraz inicjatywność i przedsiębiorczość, raczej też praca ma wpływ na doskonalenie pracy. Na życie rodzinne praca często rzutuje, bo ograniczony czas nie pozwala na spędzanie z rodziną tyle czasu ile by się chciało jednak zdarzają się przypadki, kiedy to praca nie rzutuje na życie rodzinne tak było w przypadku ankietowanego seniora. W chwili, kiedy przechodzi się na emeryturę można oddać się czynnością, na które kiedy miało się mniej czasu. Z barku zajęcia, jakim przez wiele lat była dla praca znajduje się czas na czytanie, oglądanie różnych programów telewizyjnych, na oddawanie się swojemu hobby a także wiele czasu może poświecić rodzinie. Wiek senioralny a zwłaszcza przejście na emeryturę jest trudne jednak dla zdarzają się sytuacje, kiedy przejście jest momentem oczekiwanym i zadawalającym wiec też z tego tytułu nie pojawiają się żadne problemy bądź też negatywne wspomnienia i zdarzeń. Ludzie starsi często wymagają innego traktowania, szacunku ze względu na przeżyte lata wymagają od rodziny zrozumienia i akceptacji, od zakładów pracy chciałby, aby został skrócony wymiar pracy, bo osoba starsza jest mniej wydajna niż młoda osoba. Wiek senioralny jest tematem mało interesującym dla państwa i władz samorządowych a nawet więcej wyspecjalizowane jednostki o wszystkim dowiadują się z telewizji natomiast społeczeństwo i środowisko zamieszkania z perspektywy osoby senioralnej powinno w pełni akceptować emeryta.. Senior teraz obecnie mieszka w mieście w domu rodzinnym wraz z żoną, posiada jedno usamodzielnione dziecko a swój stan materialny określa jako dobry i zachęcający do życia, także zdrowie ocenia jako dobre. Wywnioskować z tego można, że jego życie jest spełnione zawodowo i teraz może realizować swoje plany, których nie mógł spełnić w latach wcześniejszych, gdy był pochłonięty pracą.
Jeżeli zostałoby wprowadzone ustawowe przejście na emeryturę wieku 67-70 lat to osoba w wieku kiedy już przeszła na ustawową emeryturę w wieku 65 lat jest zdania, że „ wiek trzeba skrócić, dlatego że niejeden emeryt niezdążył odebrać nawet jednej emerytury, bo w wieku 67-70 lat stoi się jedną noga nad grobem a nie myśli się o pracy”
Z powyższych badań pozwolę sobie wysnuć następujący wniosek osoby pracujące osoby uczące się a także seniorzy z perspektywy czasu inaczej kierują swoim życiem i posiadają inne wartości, ale każda z tych osób realizuje swoje założenia i postawy. Młoda osoba realizuję się naukowo osoba pracująca chce dobrze wykorzystać swoją szansę pracy zaś emeryt zaczyna żyć życiem, na jakie zasłużył po swojej długoletniej karierze zawodowej a więc ma czas na realizacje zadań, na które praca wcześniej mu nie pozwalała.

Pisane w oparciu o przeprowadzone ankiety ale niestety nie jestem w stanie ich tu dodać ,nie mniej jednak mam nadzieje że posłuży to komuś za wzrór jak zrobić takie sprawozdanie.