Resuscytacja.

Każdy człowiek może stać się ogniwem łańcucha przeżycia. Dlaczego? Rocznie w Europie dochodzi do około 700 tys. nagłych zatrzymań krążenia. Jeśli świadkowie zdarzenia natychmiast nie podejmą resuscytacji, to szansa na życie osoby zagrożonej wynosi około 10%. Już po mniej więcej czterech minutach od zatrzymania krążenia, w mózgu rozpoczyna się nieodwracalny proces śmierci komórek nerwowych. Podjęcie przez świadków resuscytacji krążeniowo – oddechowej zatrzymuje ten proces. Szansa na przeżycie osoby resuscytowanej przez świadków zdarzenia wzrasta 2-3 krotnie. To oznacza, że od twojego postępowania może zależeć czyjeś życie. Kiedy konieczne jest szybkie i sprawne działanie. Pod wpływem emocji łatwo się pomylić lub pominąć którąś czynność/ Nieczęsto przecież udziela się pierwszej pomocy. W celu uniknięcia takich sytuacji, w przypadku zatrzymania oddychania lub krążenia opracowano schemat postępowania –algorytm. Posługując się algorytmem, zyskuje się pewność, że żadna konieczna czynność nie została pominięta. Zapis algorytmu mieści się z łatwością na niedużej kartce. Można go zawsze mieć przy sobie; w plecaku, w portfelu, w apteczce samochodowej. Warto go od czasu do czasu przeczytać ponownie, by móc z niego korzystać wówczas, kiedy będzie potrzebny. Pamiętaj jednak, że czynności przedstawionych w algorytmie nie należy ćwiczyć na koleżankach i kolegach! Do tego celu służą specjalne manekiny. Ułożenie nieprzytomnego, oddychającego poszkodowanego w pozycji bezpiecznej zapobiega zagrożeniom, które są związane z zaburzeniami świadomości. Pozycja bezpieczna: zapewnia utrzymanie drożności dróg oddechowych, podczas wymiotów zapobiega przedostaniu się treści pokarmowej do dróg oddechowych, jest stabilna. Jeśli konieczne jest oddalenie się w celu wezwania pomocy, tak ułożonego poszkodowanego można bezpiecznie pozostawić. Zdejmij okulary poszkodowanemu, uklęknij przy nim i upewnij się, że obie jego nogi są wyprostowane, rękę poszkodowanego bliższą sobie ułóż pod kątem prostym w stosunku do ciała, a następnie zegnij w łokciu pod kątem prostym, tak aby dłoń była skierowana ku górze. Drugą rękę poszkodowanego unieś ponad klatkę piersiową i przytrzymaj stronę grzbietową przy bliższym jego policzku. Drugą ręką uchwyć dalszą nogę poszkodowanego, tuż powyżej kolana, i podciągnij ją ku górze, nie odrywając stopy od podłoża. Przytrzymując dłoń poszkodowanego dociśniętą do policzka, pociągnij za jego dalszą nogę, tak aby poszkodowany obrócił się na bok w twoim kierunku. Ułóż nogę, za którą przetaczałeś poszkodowanego, tak aby kolano znajdowało pod kątem prostym stosunku do biodra. Odegnij głowę poszkodowanego ku tyłowi, aby się upewnić, że jego drogi oddechowe są drożne. Jeśli to konieczne, ułóż rękę poszkodowanego pod policzkiem, tak aby utrzymać jego głowę odgiętą. Regularnie sprawdzaj oddech poszkodowanego. Jeżeli poszkodowany leży w tej pozycji dłużej niż 30 minut, odwróć go na drugi bok, w celu zwolnienia ucisku na leżące niżej ramię. Zasady prowadzenia resuscytacji u dzieci są takie same, jak u dorosłych. Należy jednak pamiętać, że resuscytację u dzieci rozpoczyna się od 5 oddechów ratowniczych, ponadto dzieci w różnym wieku wymagają różnej głębokości uciśnięć i objętości oddechów ratowniczych. . Technika uciśnięć klatki piersiowej nieco różni się u najmniejszych dzieci. Ponadto u dzieci do zatrzymania krążenia dochodzi najczęściej z powodu zaburzeń oddychania, a co za tym idzie –w przywracaniu krążenia istotne jest prawidłowe wykonywanie oddechów ratowniczych.