Przedstaw sylwetkę wybranego przywódcy uzasadnij wybór.

Idealny przywódca według mnie powinien odznaczać się wieloma cechami, które wyróżniają go spośród innych ludzi. Powinien być obdarzony wielką wiedzą życiową, odwagą w dążeniu do celu, świadomością własnej wartości. Powinien być konkretny, uczciwy, z wielkim darem jednania sobie ludzi. Według mnie w historii jest wiele osób zasługujących na miano wielkiego przywódcy. Fruher III Rzeszy Adolf Hitler, który był osobą pewną siebie, doskonałym strategiem i wielkim dyktatorem. „ Ciągną” za swoją ideologią całe rzesze niemców. Kolejnym był Napoleon, który był dobrym cesarzem Francji i bardzo utalentowanym przywódcą. Dzięki niemu Francja była potęgą. Również ważne role w historii odgrywali inni przywódcy wielkich narodów jak: Mussolini, Stalin, Fidel Castro, Saddam Husain, lecz możemy ich nazwać przywódcami wybranych narodów. Ja chciałbym napisać o kimś kto zjednał sobie „cały świat”. Nie był on nazistą, komunistą czy też wielkim tyranem. Był Polakiem, który swoją pracą i poświęceniem zdobył serca ludzi na całym świecie.

Kryteria, którymi kierowałem się przy wyborze przywódcy:

1. osoba ta powinna dążyć konsekwentnie do celu, którym mobilizuje innych.
2. można na nim polegać oraz wyżalić się.
3. jest szczery i konsekwentny w tym co mówi.
4. poświęca się ludziom nie oczekując niczego w zamian.
5. potrafi śmiać się z siebie, cały czas pracuje nad swoimi słabościami.
6. jest cierpliwy i pełen optymizmu w złych chwilach.
7. wszystkich ludzi traktuje jak równych sobie.
8. zawsze idzie za głosem serca.
9. jest szanowanym o mocnym charakterze człowiekiem.
10. potrafi wybaczać oraz przyznać się do błędów.


Myślę, że najodpowiedniejszym przywódcą, który spełnia kryteria, a nawet je przekracza jest nasz ojciec święty JAN PAWEŁ II.

Karol Wojtyła urodził się w 1920roku 18 maja. Gdy miał siedem lat umarła jego matka i od tego czasu samotnie wychowuje go ojciec. Karol ma nieprzeciętne umiejętności, które pozwalają mu na bardzo dobra naukę w szkole oraz wykazywanie się jako aktor. W 1929 roku Karol Wojtyła ukończył szkołę podstawową, i zaczął się kształcić w szkole średniej, którą skończył w 1938. Przeprowadzając się do Krakowa, rozpoczyna swoją przygodę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednak nie miał możliwości ich dokończyć, ponieważ w 1939roku wybuchła II wojna światowa. Bojąc się, że może być zesłany na roboty do Niemiec postanawia pracować w kamieniołomach oraz w zakładach chemicznych. Karol Wojtyła w 1942roku postanawia wstąpić do Krakowskiego Seminarium Duchownego i po 4 latach otrzymuje święcenia kapłańskie przez arcybiskupa Adama Sapiehy. Kolejnym etapem jakie poczynił Wojtyła był wyjazd do Rzymu, aby rozpocząć studia teologiczne. W 1948 roku podejmuję pracę jako kapłan w parafii Niegowić. Dokańczając wcześniejsze studia na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskuje doktorat z teologii moralnej. W seminarium duchowym wykłada etykę od 1951 roku, oraz podejmuje pracę na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu
Lubelskiego. Karol Wojtyła zostaje mianowanym na biskupa tytularnego w 1958 4 lipca, a 28 września zostaje biskupem. Nominację na arcybiskupa metropolitę krakowskiego otrzymał 30 grudnia 1963, a w 1967 zostaje kardynałem. Zostając papieżem w 16.10.1978 otrzymuje nowe imię Jan Paweł II.. Karol Wojtyła długo nie czekał, aby zacząć pierwszą pielgrzymkę do wiernych. Pierwszymi państwami, do których zawitał Ojciec święty były Meksyk oraz Dominikana. Nie zapomniał o swojej kochanej Polsce, którą odwiedzał kilkakrotnie i przemawiał do wiernych ( w 1979, 1983,1987,1991,1995,1997,1999,2002). Jan Paweł II został nazwanym Papieżem pielgrzymem, ponieważ odwiedzał prawie wszystkie zakątki świata, aby głosić słowo boże. Przeprowadził w 1984 roku reformę prawa kanonicznego. Doprowadził do wydania pierwszego od Soboru Trydenckiego nowego Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zdynamizował dialog ze światem, liczne podróże zagraniczne, mediacje w soporach międzynarodowych , apele i orędzia o pokój. Troskę o czytelność nauki i świadectwa Kościoła łączy z otwarciem na inne religie, m.in. uczył dużo dla zbliżenia z jezuitami. Wprowadził na ołtarze wielu świętych i błogosławionych, w tym także z Polski. Jan Paweł II miał swoich zwolenników jak i również wrogów. W 1981 roku przeprowadzono zamach na ojca świętego, gdy przejeżdżał samochodem ( Papa mobile) przywitać się z wiernymi. Lecz, nie zrezygnował z przesłania oraz wcześniejszej postawy i kontynuował naukę przebaczając osobie, która chciała go zabić. W ten sposób, pokazał całemu światu, że skoro on mógł przebaczyć mordercy tak i my możemy pogodzić się z naszymi wrogami, z którymi toczymy zaciętą walkę. Zmarł 2 kwietnia 2005 roku i wrócił do domu ojca świętego. Po jego śmierci przybywały tysiące ludzi do Rzymu, aby oddać hołd największemu człowiekowi naszych czasów. W każdym domu w oknach zaczęły palić się świece na znak pojednania z naszym ojcem świętym , który po śmierci nadal jest idolem wszystkich wiernych których nauczał.

Jan Paweł II był, jest oraz będzie człowiekiem, który pozostanie w moim sercu do końca moich dni. Jego dobroć była tak wielka, że przebijała w/w przywódców już na starcie. Oni walczyli nienawiścią on szerzył wolność, równość i miłość. Niejednokrotnie mówiono o Janie Pawle II, że był misjonarzem miłości. Pokazywał mi drogę odkąd dowiedziałem się o jego istnieniu. Potrafił w nie konwencjonalny sposób połączyć ludy, które pałały do siebie przez wiele lat nienawiścią. Zawsze starał się dojść do każdego z nas, czy to był: biedak, chory, wyznawca innej religii czy człowiek innej nacji. Oczekiwał od ludzi pojednania i zejścia na dobrą drogę życia. Kochał najbardziej dzieci i młodzież, która nie pozostała mu dłużna. W czasie choroby najwierniej cierpiała z nim w mękach. Uczył co jest dobre, a co złe i jak powinniśmy postępować w życiu. Miał bardzo trudne życie, lecz nie zniechęcał się i szedł drogą, którą sobie założył. Potrafił wybaczyć i podać rękę komuś kto chciał zrobić mu krzywdę. Był idealnym przywódcą, a jego nauka nadal tkwi w naszych sercach…


Bibliografia.
- Pielgrzym nadziei- Jestem z wami, Reader’s Digest, Warszawa 2001
- Ilustrowana Encyklopedia, Trzaski, Eberta, Michalskiego, Warszawa- Poznań 1998