1. Pole elektrostatyczne - to własność przestrzeni wytworzona przez spoczywający ładunek. Graficznie - pole elektrostatyczne przedstawia się za pomocą linii pola elektrostatycznego. Są to linie, do których styczne w każdym punkcie mają kierunek zgodny z kierunkiem sił elektrostatycznych tego pola. Ze względu na źródło i kształt linii pola elektrostatycznego wyróżnia się: - pole centralne - pole, którego linie rozchodzą się promieniście od źródła tego pola, - pole jednorodne - pole, którego linie pola są równoległe, a wartość siły działajacej na ładunek próbny jest w każdym punkcie pola stała. 2. Gromadzenie przez dane ciało ładunku elektrycznego jednego znaku nosi nazwę elektryzowania się. Elektryzowanie ciał może odbywać się na trzy sposoby: - przez pocieranie: polega na pocieraniu ciała kawałkiem materiału lub suchej gazety. Uwolnione podczas pocierania elektrony przechodza z jednego ciała na drugie. Dla izolatorów zjawisko to zachodzi tylko na powierzchni styku, - przez dotyk: polega na zetknięciu ciała elektrycznie obojętnego z ciałem naelektryzowanym. Elektrony przepływają z ciała elektrycznie obojętnego do naelektryzowanego dodatnio, a z ciała naelektryzowanego ujemnie - do elektrycznie obojetnego, - przez indukcję, czyli przez wpływ: polega na zbliżeniu ciała naelektryzowanego do ciała elektrycznie obojętnego. W ciele dotychczas obojetnym elektrycznie następuje przesunięcie ładunków w obrębie całego ciała (przewodniki) lub w obrębie cząsteczek (izolator). 3. Już od czasów starożytnych uczeni próbowali odpowiedzieć na pytanie, z czego zbudowany jest otaczający ich świat. Grecki filozof Demkryt (460-370 p.n.e.) stwierdził, że materii nie można dzielić w nieskończoność, a kresem jej podziału jest atom. Twierdził, że ruch atomów jest wieczny, tak jak i atomy są wieczne. Przez 2000 lat niewielu uczonych wierzyło, że świat jest zbudowany z atomów. Dopiero w XVIII w. John Dalton (1766-1844) przypomniał to pojęcie i podał atomistyczno-cząsteczkową teorię opisującą budowę materii. Stwierdził, że: "Każdy pierwiastek chemiczny jest zbiorem małych cząstek zwanych atomami. Wszystkie atomy tego samego pierwiastka mają identyczne własności chemiczne". Pisał także o tym, że pierwiastki mogą łączyć się w związki chemiczne, a te z kolei mogą rozpadać się na atomy. Pod koniec XIX w. odkryto elektron oraz zjawisko promieniotwórczości, co obaliło teorię o niepodzielności atomu. Zjawisko wysyłania promieniowania przez niektóre minerały badała Maria Skłodowska-Curie. Jej badania doprowadziły do odkrycia dwóch nowych pierwiastków: polonu oraz radu. Badania nad budową atomów podjął na początku XIX w. Ernest Rutherford, twórca planetarnego modelu atomu. Według tego modelu punktem centralnym jest dodatnie jądro atomowe, wokół którego krążą elektrony. Na modelu Rutherforda oparł swoją teorię budowy atomu duński fizyk Niels Bohr. Atom składa się więc z jądra skupiającego prawie całą masę atomu oraz z elektronów, cząstek o ładunku ujemnym, krążących wokół jądra z bardzo dużymi prędkościami. W skład jądra wchodzą protony, cząstki o dodatnim ładunku oraz elektrycznie obojętne neutrony.
