"a we mnie biało (...) bo noszę w sobie wszystkich barw skupioną tajnię" to opis światła widzialnego (białego). "a któż mnie rozbije na tęczę?" - pryzmat. poetycki opis rozszczepienia światła (poprawnie powinno być fali świetlnej) na jego składniki - fale składowe o różnych długościach (odbieranych przez ludzkie oko/mózg jako różnokolorowe). podczas dwukrotnego załamania fali świetlnej przy zmianie ośrodka (z powietrza w szkło i ze szkła w powietrze) następuje jej "rozbicie" na składniki pierwsze. fale składowe (o różnych częstotliwościach - odbieranych jako odmienne kolory) załamują się pod innym kątem. powoduje to rozchylenie ich toru rozchodzenia się, co ludzkie oko/mózg postrzega już nie jako wiązkę światła ale tęczę.
