Słowa - "Polak stąd między narodami słynie, że bardziej niźli życie, kocha kraj rodzinny" - uczyń mottem do rozważań o życiu i działalności Adama Mickiewicza.

Adam Mickiewicz był nie tylko najwybitniejszym poetą polskiego Romantyzmu, lecz również wzorcowym patriotą który „walczył piórem” o wolność swojej ojczyzny. Poprzez wydanie w 1822 roku pierwszego tomu poezji rozpoczoł nową epokę w literat. polskiej zwaną Romantyzmem.
Okres życia A. Mickiwicza można podzielić na pewne etapy takie jak : dzieciństwo i lata szkolne, etap „wileńsko-kowieński, itd. Z życia poety można przytoczyć wiele przykładów mówiących nam o tym, że A. Mickiewicz był patriotą i nie były obojętne mu losy kraju.
Przykładem może być udział w tajnych związkach filomatów i filaretów w których to czytano wiele utworów napisanych przez wcześniejszych poetów i pisarzy. Utwory te pobudzały świadomość narodową wśród młodych ludzi. Kontakty z młodymi studentami zaowocowały takimi utworami jak: „Pieśń filaretów”, „Oda do młodości”, „Ballady i romanse”, „Grażyna” i „Dziady część II i IV”.

W 1823 roku tajny związek filaretów został wykryty przez władze zaborcze i A. Mickiewicz został zesłany w głąb Rosji. Podczas pobytu w Rosji poeta nie zapomniał o ojczyżnie, dowodem tego może być ból, samotność i tęsknota za krajem wyrażana w „Sonetach krymskich”. Również dzieło takie jak „Konrad Wallenrod” stawia przed nami pytanie. Co jest ważniejsze ? Dobro własne,czy,ojczyzna ?

W 1829 roku A. Mickiewicz dzięki przyjaciołom wyjechał z Rosji do Europy. Tam dowiedział się o powstaniu listopadowym. Jego patriotyzm przejawia się i tutaj. Poeta próbuje dostać się do Polski, aby u boku powstańców walczyć o niepodległoość kraju. Niestety nie udaje mu się to. Wyraz bólu, cierpienia walki i tragedii a także wizjonerski obraz przyszłości Polski poety, można zauważyć w utworze „Dziady cz. III”, a szczególnie w „Wielkiej Improwizacji”, w której wieszcz narodowy dopuszcza się prawie blużnierstwa wobec Boga. Mickiewicz traktował „Dziady cz. III” jako swój osobisty wkład poetycki w walkę narodowowyzwoleńczą. „To dziełko uważam jako kontynuację wojny, którą teraz, gdy miecze schowane dalej trzeba piórami prowadzić" - pisał do Lelewela. Również w utworze tym poeta krytykuje powstanie listopadowe, oraz postawę Polaków wobec zaborcy. Upatruje on upadek powstania poprzez brak zrywu ogólnonarodowego.

Następnie poeta wyjechał do Paryż i osiadł tam na stałe. Podczas pobytu we Francji A. Mickiewicz wydał największe dzieło „Pan Tadeusz”. Epos ten w odrużnieniu od innych utworów poety było ucieczką w daleką przeszłość, aż do czasów Napoleona. Głównym zadaniem tego dzieła było ukojenie bólu, smutku i tęsknoty po stracie ojczyzny . Dzięki temu utworowi cała polonia na emigracji mogła choć przez chwilę „powrócić” „Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;”

Kolejnym wyrazem jego walki o wolność były wykłady w paryskim College de France. Na wykładach promował on literaturę polską i przez to został zwolniony. Wsławił się on również poprzez redagowanie demokratycznego i internacjonalistycznego pisma "Trybuna ludów". W 1848 roku stworzył we Włoszech Legion polski, którego program polityczny był zawarty w „Składzie Zasad”. Podczas wojny krymskiej, A. Mickiewicz próbował walczyć z zaborcą. W Stambule pragnął stworzyć oddziały walczące przeciwko Rosji. Niestety nie nie powiodło mu się i w 1855 roku poeta zakończył swoje życie powalony chorobą.

Z powyższych etapów życia wieszcza narodowego możemy bez wachania wywnioskować, że A. Mickiewicz był wspaniałym patriotą walczącym o dobro swojego kraju, aż do śmierci. Działalność i twórczość poety jest pasmem wielu dokonań patriotycznych wobec ojczyzny. Myślę, że A. Mickiewicz był największym patriotą polskiego Romantyzmu.


Dodaj swoją odpowiedź