PCK

MISJA


Podstawową misją Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca jest zapobieganie i łagodzenie cierpienia ludzkiego oraz ochrona ludzkiej godności, bez jakiejkolwiek dyskryminacji dotyczącej narodowości, rasy, płci, przekonań religijnych lub politycznych. W wypełnianiu swojej misji Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc podejmuje przede wszystkim takie zadania jak:
· ochrona życia i zdrowia,
· zapewnienie poszanowania istoty ludzkiej, zwłaszcza podczas konfliktów zbrojnych i w innych krytycznych sytuacjach,
· praca na rzecz zapobiegania chorobom i rozwijanie pomocy społecznej,
· aktywizowanie pracy wolontariuszy i stała gotowość do niesienia pomocy,
· budowa uniwersalnego poczucia solidarności ze wszystkimi, którzy potrzebują ochrony i pomocy.

STATUT

"Stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca stanowią łącznie światowy ruch humanitarny, którego posłannictwem jest zapobieganie ludzkim cierpieniom i łagodzenie ich wszędzie, gdzie one występują, ochrona życia i zdrowia oraz działanie na rzecz poszanowania istoty ludzkiej, zwłaszcza w czasie konfliktu zbrojnego i w innych sytuacjach zagrożenia, praca na rzecz zapobiegania chorobom oraz podnoszenia zdrowotności i opieki społecznej, popieranie dobrowolnego niesienia pomocy oraz stałej gotowości członków Ruchu do niesienia pomocy, jak również powszechnego poczucia solidarności z tymi, którzy potrzebują pomocy i ochrony ze strony Ruchu".


ZASADY
Najważniejsze zasady to: HUMANITARYZM i BEZSTRONNOŚĆ:
o służą jako inspiracja dla organizacji,
o określają i motywują jej działania,
o ustalają cel, jaki powinien zostać osiągnięty;
Zasady pochodne to: NEUTRALNOŚĆ i NIEZALEŻNOŚĆ:
o umożliwiają stosowanie w praktyce zasad pierwotnych,
o zapewniają zaufanie wszystkich stron do Ruchu,
o określają jakimi środkami można osiągnąć wytyczone cele;
Zasady organizacyjne to: Dobrowolność, Jedność, Powszechność:
o dotyczą struktury i sposobu działania organizacji.
GODŁO
Krzyż Genewski (jeden z najlepiej rozpoznawalnych znaków świata), utworzony z odwróconych barw związkowych Szwajcarii, narodził się na kongresie w Genewie w 1863 r. jako znak ochronny wojskowych służb medycznych, będący równocześnie symbolem organizacji (wtedy też powstały "narodowe stowarzyszenia pomocy", zalążek Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża). W 1864 r. podpisano Konwencję Genewską wprowadzającą podstawy prawne dla używania tego znaku. W późniejszych latach wprowadzono, także jako znaki ochronne, czerwony półksiężyc na białym tle oraz czerwony lew i słońce. Te trzy znaki zatwierdzono w art. 38 I Konwencji Genewskiej z 1949 r. jako znaki ochronne wojskowych służb medycznych. Ochronę prawną ma również godło narodowe Związku Szwajcarskiego.
Jednym z podstawowych zastosowań godła jest podczas konfliktu stanowienie widzialnego dowodu ochrony ustanowionego przez Konwencje Genewskie. Wskazuje walczącym, że osoby (ochotnicy Stowarzyszeń krajowych, personel medyczny, delegaci MKCK i in.), jednostki medyczne (szpitale, punkty pierwszej pomocy itp.) oraz środki transportu (lądowego, morskiego lub powietrznego) są chronione przez Konwencje Genewskie i ich Protokoły Dodatkowe. Godło, spełniając funkcję ochronną, musi wywoływać właściwy odruch u walczących - odruch poszanowania i powściągliwości. Powinno mieć zatem duże wymiary.
W krajach muzułmańskich zamiast czerwonego krzyża używany jest znak czerwonego półksiężyca, spełniający te same funkcje. Od 1980 r. zaprzestano używania znaku czerwonego lwa i słońca, ale też trwają dyskusje wokół ustanowienia nowego znaku. Godło używane przez stowarzyszenie krajowe w czasie pokoju jest niewielkich rozmiarów - używane jako znak stowarzyszenia powinno zawierać w otoku jego nazwę lub inicjały.

HISTORIA POLSKIEGO CZERWONEGO KRZYŻA

Idee czerwonokrzyskie splatały się z dążeniami społeczeństwa polskiego do odzyskania niepodległości. Mimo sprzeciwu władz w poszczególnych zaborach na terytorium Polski powstawały i działały pod różnymi nazwami organizacje humanitarne.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, z inicjatywy Stowarzyszenia Samarytanin Polski zwołano 18 stycznia 1919 naradę wszystkich istniejących na ziemiach polskich organizacji kierujących się w działaniu czerwonokrzyskimi ideałami. Organizacje te podczas narady odbywającej się pod patronatem Heleny Paderewskiej utworzyły Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. Wyłoniły 30-osobowy Tymczasowy Komitet, zlecając jego przedstawicielom, w konsultacji z innymi organizacjami, opracowanie projektu statutu i prowadzenie prac organizacyjnych.
Po zatwierdzeniu przez rząd statutu Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża na zebraniu konstytucyjnym 27 kwietnia 1919 wybrano Zarząd Główny. Prezesem został Paweł Sapieha, a po jego rezygnacji Helena Paderewska.
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża 24 lipca 1919 r. zarejestrował i uznał Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża za jedyną organizację czerwonokrzyską działającą na całym terytorium państwa polskiego.


W 2003r rozpoczęła się czwarta edycja Kampanii Polskiego Czerwonego Krzyża walki z głodem. PCK apeluje o pomoc i dożywia głodnych. Uświadamia także, że problem głodu dotyka coraz więcej polskich domostw i szkół. W całym kraju pozyskuje środki, które przeznaczy na otwarte akcje wydawania posiłków oraz dożywiania w szkołach i ośrodkach opieki. Wolontariusze i pracownicy prowadzą kwesty - zbiórki pieniężne i rzeczowe w marketach, na targowiskach i ulicach miast. Rosnącą popularnością cieszy się sprzedaż pieczywa oraz współpraca z restauracjami polegająca na zbiórce dobrowolnych datków od klientów lokali.