Pomimo ADHD cieszmy się życiem.

POMIMO ADHD CIESZMY SIĘ ŻYCIEM…

„To dziecko ma chyba ADHD”. Możemy to usłyszeć przy różnych okazjach wobec czyichś lub własnych dzieci. Co dokładnie kryje się pod tym terminem? Czy faktycznie łatwo jest wystawić taką diagnozę? W swojej pracy postaram się przedstawic ogólna wiedzę na temat ADHD, po to aby nikt nigdy w nieodpowiedzialny sposób nie kierował wobec innych ludzi tego typu określeń.
ADHD to skrót od angielskiego Attention Deficit / Hyperactivity Disorder, co oznacza zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Niestety takie stwierdzenie niewiele tłumaczy. Wielu ludzi twierdzi, że dzieci cierpiące na tą chorobe to „małe potworki”. Dzieci z nadpobudliwością psychoruchową właściwie nie cechuje ruchliwość dużo większa, niż u innych - ale nie potrafią jej opanować. Nie posiadają zaburzeń procesów poznawczych - lecz nie mogą właściwie ukierunkować i regulować wysiłku intelektualnego. Podobnie brakuje im kontroli nad emocjami. Ponadto u tych osób mogą wystąpić zaburzenia koordynacji, osłabienie pamięci krótkotrwałej, zmienność emocjonalna, tendencje do agresywnych zachowań, opóźnienie rozwoju mowy oraz zaburzenia snu.
Przyczyny tej choroby są uwarunkowane genetycznie. Rodzice takiego dziecka nie są nixzemu winni, ale niestety często nie zdają sobie z tego sprawy i obwiniaja się o chorobe dziecka. ADHD podobnie jak inne choroby może prowadzic do pogorszenia stanu zdrowia. Może dojśc nawet do prób samobujczych, alkoholizmu, czy narkomanii. Nieleczona powoduje u dziecka poważne kłopoty w szkole. 14% chorych na ADHD dzieci zostaje wyrzuconych ze szkoły, a 60% zawieszonych w prawach ucznia. Tylko 20% rozpoczyna studia wyższe, a 5% kończy studia. Brak dobrego wykształcenia skutkuje bardzo często bezrobociem takich ludzi w wieku dorosłym.
Dziecko z ADHD stale wiercą się na krześle, machają rekami, nogami. Nieumyślnie psuje różne rzecz(zabawki, przybory). Ulega cystzm wzpadkom i urazom. Jest bardzo gadatliwe i ma problemy z koncentracją czemu towarzyszy brak cierpliwości. Przekora i potrzeba stawiania na swoim, często jest widoczna w codziennym życiu. Dziecko nie chce kłaśc się spac, nie czeka na swoją kolej w zabawach ( na przykład w przedszkolu). Wtrąca się do rozmów dorosłych. Jest bardzo nerwowe, niekiedy nawet agresywne. W wieku przedszkolnym chorzy mają problemy w kontaktach z rówieśnikami, a w szkole to właśnie oni są najczęściej „psotnikami zostatniej ławki”.
ADHD występuje, z różnym nasileniem, u 5 do 7 procent dzieci, dwa razy częściej u chłopców. U dziewczynek częściej występuje samo zabu-rzenie uwagi - mawia się o nich, że bujają w obłokach. Ponieważ nie przeszkadzają dorosłym, ich zaburzenie łatwo przeoczyć. W połowie przypadków ADHD ustępuje samo, więc może należy przeczekac … no tak, tylko rodzice nie wiedzą, do której grupy należy ich dziecko. Niestety na ADHD nie ma lekarstwa, chodziasz pewne leki mogą zredukowac pewne objawy. Sama farmakologia nie da rozwiązania i- funkcjonuje jedynie jako wspomaganie koniecznej do prowadzenia terapii zachowania. Najważniejsza jest postwa rodziców. Takie dziecko wymaga cierpliwości i okazywania mu miłości (tylko w takich warunkach można mówic o próbach neutralizacji objawów). Powinno mieć ono okazję do „wyszalenia sie”. Korzystne są zajęcia, w których obowiązują pewne reguły. Choc dziecko może mieć kłopoty z „dogadaniem” się z kolegami z piaskownicy, to nie można izolowac go od kontaktów z rówieśnikami. Musi przecież gdzieś nauczyc się podstawowych zachowań obywatelskich.
Do słąwnych ludzi dotkniętych ADHD należeli m.in: Salvador Dali- hiszpański malarz, grafik, nigdy nie lubił się uczyć. Już w dzieciństwie za wszelką cenę usiłował zwrócić na siebie uwagę (popisując się przed kolegami skakał z wysokości). Albert Einstein- genialny fizyk, zaczął mówić dopiero gdy skończył 5 lat. Czytać nauczył się w wieku 8 lat. Nauczyciele w żaden sposób nie potrafili do niego dotrzeć. Na studiach miał na tyle poważne kłopoty z matematyką, że groziło mu usunięcie z uniwersytetu. Thomas Edison- genialny wynalazca m. in. żarówki, kineskopu. Został wyrzucony z podstawówki. Nauczyciele uznali, że nie ma dla niego miejsca w szkole, bo jest "leniwy i cierpi na nieuleczalną głupotę"
Tom Cruise- amerykański aktor i producent filmowy. W ciągu kilku lat zaliczył 15 szkół. Miał problemy z nauką. Z trudnością nawiązywał kontakt z rówieśnikami. Sposobem na poskromieniem nadmiernej energii był sport. Trenował zapasy, hokej, tenis, futbol i narciarstwo. Winston Churchil- premier Wielkiej Brytanii. Był bardzo złym uczniem. Matka mówiła mu: "Gdybyś tylko spróbował nakreślić plan swojego działania i postarał się go zrealizować, byłbyś w stanie osiągnąć wszystko, czego byś pragnął. Twoja bezmyślność jest twym największym wrogiem"
Jak ukazałam w mojej pracy ADHD jest często spotykana chorobą. nie powinno się przyklejac dzieciom etykietki „złych”, „niegrzecznych”, a rodzicom „nieporadnych” lub „lekceważących”. Społeczeństwo musi zrozumiec, że to zwykłe dzieci, które chcą być kochane, które tak jak inne maluchy cieszą się z każdego drobiazgu. Co prawda ich dorosłe życie może być bardziej skomplikowane, ale najważniejsze żeby umieli się nim cieszyc i dostrzegac piękno każdej mijającej chwili. A reszta ułoży się sama …