Zygmunt August
Syn Zygmunta Starego i Bony, urodzony w 1520 roku. Koronowany został na króla Polski w 1530 roku. Tron Litwy objął w 1554 roku, w Polsce po śmierci ojca w 1548 roku. Był równocześnie królem polskim i wielkim księciem litewskim (unia personalna), a od unii lubelskiej w 1569 roku pierwszym władcą Rzeczyspospolitej Obojga Narodów. Na nim wygasła dynastia Jagiellonów.
Jego rządy wraz z panowaniem Zygmunta Starego to epoka zygmuntowska, czas rozkwitu renesansowej kultury w Polsce, wielkich osiągnięć na polu literatury, nauki i sztuki, to rdzeń złotego wieku polskiego państwa.
Król stoczył zwycięski bój o ukoronowanie jego żony, Barbary z rodu Radziwiłłów, na polską królową. Niestety, wkrótce zmarła.
Długo praktykował politykę odkładania trudnych spraw "do jutra". Dopiero pod koniec lat pięćdziesiątych XVI w. zaczął owocny okres swego panowania, w którym zanotował wiele sukcesów: przyłączył do Polski i Litwy Inflanty(1561r.), doprowadził do zawarcia na sejmie w Lublinie unii realnej między Polską a Litwą(1569r.), utrzymał w dobie reformacji pokój religijny, na sejmach w latach sześćdziesiątych XVIw. przeprowadził reformy wzmacniające państwo. Reformy te były jednak niewystarczające.
Zygmunt August zmarł w 1572 r.