Ryszard Kapuściński - Cesarz (recenzja i biografia)

Ryszard Kapuściński to legenda polskiego i światowego reportażu. Posiada niesamowitą zdolność oobserwacji i spostrzegania tego, co dla innych jest niewidoczne. Potrafi doskonale obserwować i analizować otoczenie, zaś jego instynkt reportera prowadzi go wszędzie tam, gdzie coś się dzieje. Nie bez powodu nazywany jest cesarzem reportażu.
Ryszard Kapuściński urodził się 4 marca 1932r. w Pińsku na Polesiu. W latach 1952-1956 studiował na wydziale historycznym Uniwersytetu Warszawski. Po studiach zaczął pracę w gazecie "Sztandar Młodych", gdzie zauważono jego zdolności reporterskie. Następnie został redaktorem działu krajowego w "Polityce". Jego debiut literacki przypada na 1962r. - wydano wtedy jego książkę "Busz po polsku", czyli cykl reportaży o tematyce krajowej. Później zostaje pracownikiem Polskiej Agencji Prasowej. Jako korespondent odbywał zagraniczne podróże. Wielką popularność przyniosły mu książki "Chrystus z karabinem na ramieniu" i "Wojna futbolowa", napisane podczas pięcioletniego pobytu w Ameryce. Następnie Ryszard Kapuściński odwiedza Afrykę i owocem tej podróży są książki "Szachinszach", "Jeszcze jeden dzień życia" i właśnie "Cesarz". Dalsze lata są dla pisarza odpoczynkiem - Kapuściński staje się publicystą, poetą i myślicielem. Pisze wtedy "Lapidaria" - cykl aforyzmów i refleksji nad życiem, oraz "Imperium", czyli opis jego podróży po ZSRR i opis zmian, jakie zaszły po upadku tytułowego Imperium. Ryszard Kapuściński umiera 23 stycznia 2007r.
Utwór „Cesarz” opisuje życie na dworze cesarza Etiopii, Hajle Sellasje. Kapuściński niewiele dodaje od siebie, zawierza relacjom dworaków, którzy przed rewolucją pełnili m. in. takie funkcje, jak podkładanie poduszek pod cesarskie nogi, oddawanie serii ukłonów informujących, że upłynęła kolejna godzina czy też precyzyjne co do ułamka sekundy otwieranie drzwi przed wchodzącym i wychodzącym cesarzem. Autor, ubarwiając opowiadania dworzan rozbudowanymi i barwnymi zdaniami oraz dodając też nieco groteski i autoironii opowiada o tyranii i despotyzmie Hajle Sellasje, o wydarzeniach, które kontrastowały z powszechnymi opiniami o etiopskim monarsze, ponoć postępowym, rozwijającym i reformującym. Kapuściński zdziera zasłonę milczenia, krzyczy o cierpieniach zadawanych narodowi etiopskiemu. Bardzo ważny jest też uniwersalizm tego dzieła. W tej książce zrelacjonowane są wydarzenia, które mają miejsce na drugiej półkuli, w nieznanym nam bliżej świecie Afryki, jednakże ludzie tam żyjący są niestety podobni do nas. Niestety, ponieważ w „Cesarzu” ukazane są złe strony ludzkiej natury. Kapuściński wykazuje się niezwykłą przenikliwością i bystrością. W sposób ironiczny i prześmiewczy ukazuje mechanizmy rządzące w społeczeństwach. Ta lektura uświadomi nam, jak niewiele wiemy o nie tak dawnej przecież historii Afryki.