Tematem mojej pracy jest organizacja państwa za panowania Cezara Augusta.
Na wstępie chciałabym jednak przedstawić ogólny zarys panowania Cezara Augusta,a następnie omówię bardziej szczegółowo poszczególne zagadnienia z tematu głównego.
Oktawian August panował od 27p.n.e.- do 14n.e. Rządy jego cechowało przywrócenie stabilności politycznej i społecznej Państwa.Władza Cesarska wywodziła się z połączenia kompetencji urzędów cywilnych i wojskowych-w szczególności władzy konsula,trybuna ludowego,i najwyższego kapłana.Określano go również mianem ojca ojczyzny.August utrzymał przywileje senatorów,podkreślił przy tym że jest pierwszym wśród równych-princeps.Dlatego też ten system rządzenia nazwany został-pryncypatem.
Wprowadził on również szereg reform aby usprawnić administrację rzymską,skorumpowanych i ambitnych patrycjuszy zastąpił rzetelnymi administratorami ze stanu ekwitów (min.Poncjusz Piłat).Również skorumpowanych przedsiębiorców urzędnikami państwowymi.Mądre rządy Augusta-rozsądne podatki i stabilna moneta spowodowały rozwój handlu i wzrost gospodarczy .Cezar zajął się również reformą religii i uzdrowieniem obyczajów.Ustanowił prawa które miały zachęcać do małżeństwa i posiadania potomstwa-na kawalerów i bezdzietnych nałożono podatki,wprowadził również kary za przestepstwa seksualne.August był zwolennikiem kultury opiewającej proste ,wiejskie i rodzinne wartości,oraz pobożność,odbudował 53 świątynie w Rzymie,oraz odnowił zaniedbane ceremonie religijne.
POLITYKA ZAGRANICZNA AUGUSTA.
Pomimo toczących się w Rzymie wojen domowych,pańtwo rzymskie cały czas się rozrastało.Przyczyną polityki zaborczej jak np.w przypadku podbojów Cezara ważną rolę odgrywała chęć zdobycia środków potrzebnychdla własnej korzyści,i osiągnięcie własnych celów.W polityce zagranicznej która nie kierowała się się wytyczonym planem,który tym podbojom wytyczałby jakiś kres,dominował jednak rys określany naukowo jako imperializm rzymski.Nie było więc żadnego planu który by tym podbojom wyznaczał jakieś granice.Dopiero August wdrożył taki plan.Była nim zasada wyrazona w testamencie-zamknięcie państwa na naturalnych granicach.Nie była to sztywna zasada,zresztą róznie interpretowana przez jego nastepców.Jednak sam August wcielił ją w życie i doprowadził do tego że granice państwa w Europie i Azji oparły się o wielkie rzeki Ren,Dunaj,i Eufrat,a w Afryce o pustynię.Na takich granicach nie licząc pewnych wyjątków zamykało się imperium rzymskie aż do upadku w V w.
ORGANIZACJA PAŃSTWA.
Państwo rzymskie obejmowało z prawnego punktu widzenia obszary niejednolite.W wyniku podziału państwa przeprowadzonego w 27r. w rękach senatu znalazła się większość prowincji spacyfikowanych z wyjątkiem prowincji Afryki.Prowincje graniczne lub świeżo podbite w których stacjonowały legiony podlegały princepsowi.W tytulaturze namiestników występowała dwoistość-w prowincjach senatorskich urzędowali prokonsulowie,a w prowincjach princepsa działali jako jego zastepcy legaci.Mniejsze prowincje zarządzane były przez prokuratorów.Miejsce szczególne w organizacji Państwa zajmował Egipt.Był on osobistą domeną Cesarza ,a dostęp do niego,zwłaszcza dla przedstawicieli stanu senatorskiego uzalezniony był od pozwolenia które wydawał panujący.Poza terenami bezpośrednio zarządzanymi przez Rzym,w obrębie państwa znalazło się wiele małych państw lennych które leżały na Wschodzie .Były one w Azji Mniejszej,Syrii,czy też na Krymie.Państwami takimi była Tracja i Mauretania ,ich byt był zależny od łaski władcy rzymskiego .W większości uległy one w I w.n.e. likwidacji i zmieniły się w prowincje.
ORGANIZACJA SIŁY ZBROJNEJ.
Od czasów reformy Mariusza z końca II w.p.n.e. armia rzymska złozona była z obywateli którzy słuzbę wojskową traktowali jak swój zawód.W I w. armia stała się jedynym czynnikiem siły w państwie rzymskim,ona również w znacznym stopniu zadecydowała o powstaniu nowej formy rządów-pryncypatu.Po zwycięstwie pod Akcjum August zaczął jej reorganizację,i zapewnił sobie wyłączne dysponowanie siłami zbrojnymi państwa.Pierwszym posunięciem Augusta było ropzpuszczenie pewnej części wojska ,które w 30r.osiagnęło 500 tyś ludzi,oraz osiedlenie zwolnionych ze słuzby weteranów,którzy osiedlali się w koloniach załozonych w Itali i w prowincjach.August liczbę legionów ustalił na poczatku na 18,zaś przy końcu swych rządów zwiększył do 25.W armii rzymskiej słuzyło wtedy ok.250 tyś. ludzi ,połowa z nich przypadała na legiony ,reszta zaś na formacje posiłkowe -auxilia.W legionach służyli przedewszystkim obywatele rzymscy ,zaś w formacjach posiłkowych ,składających się głównie z konnicy,pełnili słuzbę mieszkańcy prowincji.Siły zbrojne rozłożone były w warownych obozach nadgranicznych-w Syrii,nad Dunajem,nad Renem,oraz w Hiszpanii i Afryce.Życie zołnierza rzymskiego było korzystne ,otrzymywał on żołd,zas po odbyciu słuzby w legionach od 20-25 lat,dostawał gospodarstwo w prowincji,oraz mógł robić karierę urzędniczą w mieście w którym się osiedlił.
Utrzymanie armii wymagało ogromnego nakładu finansowego ze strony państwa,to tez by podołać tym wymaganiom August w 6 r.n.e. załozył specjalny skarb wojskowy do którego wpływały podatki na utrzymanie wojska.August był oszczedny,nie schlebiał zołnierzom,nie przyznawał im zbyt często premii,dlatego mógł armię utrzymać.Jednakże z biegiem czasu było coraz mniej zyskownych podbojów ,które przynosiły łupy wpływające do kasy wojskowej,wynikiem czego pokrycie wydatków na wojsko stało sie zadaniem finansowym państwa rzymskiego.Zdobycie bowiem środków na opłacenie tak ogromnej armii przerosło możliwości gospodarcze państwa.Świadome swej roli wojsko coraz śmielej sobie poczynało,równiez ze strony armii prowincojalnych zaczęło zagrażac wewnętrznemu pokojowi państwa.Sytuacja była tym bardziej poważna gdyż istniała druga uprzywilejowana formacja wojskowa-gwardia pretoriańska.Stan jej osiągał 16 tyś.ludzi,była ona lepiej opłacana,i słuzba w niej trwała 16 lat.Wkrótce zaczeła ona odgrywać ważna rolę polityczną,a jej współzawodnictwo z armiami prowincjonanymi było przyczyną niejednej wojny domowej w Rzymie.
PAŃSTWO RZYMSKIE ZA AUGUSTA.
Zgodnie z tendencja pokojową społeczeństwa rzymskiego,August który nie miał zdolności militarnych prowadził raczej powściągliwa politykę zagraniczną,a jednak rządy jego obfitowały w wojny.