Zaprezentuj motyw kobiety w literaturze grecko-rzymskiej.

Kobieta, w dziełach grecko-rzymskich była przedstawiana jako tak samo inteligentna, rozwinięta jak mężczyzna. Kobiety swą walecznością i oddaniem nieraz zaskakiwały, w pozytywnym znaczeniu. Motyw kobiety postaram się przedstawić przedewszystkim za pomocą „Mitologii greckiej”, w której jest najwięcej takich przykładów, najczęściej te kobiety to nie są tytułowe bohaterki, ale żony i matki, których roli nie można pominąć. W utworach grecko-rzymskich są dwie płaszczyzny, bogów i ludzi. Swoim zachowaniem nie różnią się oni za bardzo od siebie, bogowie wydawałoby się, że powinni być wzorem dla ludzi, dawać im dobry przykład, a niestety są tak samo mściwi, zawistni i podli!

Swoja pracę zacznę od przedstawienia kobiety, w stworzonej dla niej roli, czyli matki. Rea córka Uranosa i Gai,siostra i małżonka, Kronosa. Rae bardzo kochała swoje dzieci, niestety jej mąż wszystkie połykał. Gaja podpowiedziała swej córce, by ta, jeśli chce uratować Zeusa, musi zamiast dziecka dać mu kamień owinięty w pieluszki. Rea mimo lęku przed mężem, tak zrobiła, ponieważ bardzo kochała swoje dzieci.

Niobe, córka Tantala, żona Amfiona miała się za lepszą od bogini Latony, ponieważ posiadała czternaścioro dzieci. Wywyższanie się kobiety potwornie zezłościło boginię. Wezwała swoje dzieci Apolla i Artemidę i rozkazała im udać się na ziemie to zabiły pociechy Niobe. Kobieta załamana wyrządzona jej krzywdą, udała się do domu rodzinnego, gdzie Zeus w odruchu litości zamienił ja w skałę, legenda głosi, ze kamień nadal roni łzy. W opowieści tej mamy przedstawiony motyw dumnej, pysznej matki – Niobe, która poprzez swoją pychę i wywyższanie się doprowadziła do śmierci dzieci, a co za tym idzie ogromnego, nigdy nieskończonego żalu. Nieskończonego ponieważ jej posąg nadal roni łzy. Oraz motyw zazdrosnej matki – Latony, która to jest tak zazdrosna i zła, że zabija wszystkie dzieci Niobe.

Demeter, córka Kronosa i Rei. Bóstwo ziemi uprawnej. W poszukiwaniu swojej córki Persefony przemierzała cały świat. Gry dowiedziała się, kto jest sprawca porwania, odmówiła spełniania swoich boskich obowiązków na ziemi i spowodowała całkowite zaburzenie porządku świata. Niestety zwrócenie córki okazało się niemożliwe, ponieważ zjadła ona ziarno granatu, co spowodowało uwiązanie jej na wzgórzu Tartar. Persefona została porwana przez Hadesa i stała się panią świata zmarłych. Zgodnie z wyrokiem Zeusa Persefona spędzała dwie trzecie roku wstępując na niebo z matką a jedna trzecią część roku w podziemiu. W ten sposób powstały pory roku. Tym razem jest przedstawiona matka pogrążona w żalu, która odnosi jako takie zwycięstwo.

Kolejną postacią kobiecą, o której chce napisać jest Ariadna. Uwolniła od śmierci swojego ukochanego Tezeusza, miał on za zadanie zabić Minotaura. Niestety syn króla kraty Minosa mieszkał w labiryncie zbudowanym przez Dedala. Niejeden śmiałek zginął w labiryncie zanim jeszcze udało mu się dostać do Minotaura. Ariadna dała Tezeuszowi kłębek nici, który miał rozwijać za sobą, aby potem wydostać się z labiryntu. Udało mu się i po wyjściu zabrał ze sobą do Aten, ale na miejscy zakochał się w jej siostrze Fedrze. Dzięki swojemu czynowi, Ariadna została zapamiętana do dzisiaj, a związek frazeologiczny „nić Ariadny” wciąż funkcjonuje w życiu codziennym.

Dejanira była córką króla Kalydonu i żoną Heraklesa. Jednym z jego zadań było uprowadzenie cerbera,heros w podziemiu spotkał Melegara,który poprosił go, by poślubił jego siostrę Dejanirę. Dostała ona od Nessosa tuż przed śmiercią lek zrobiony z jego krwi,mówiąc jej,że zapewni on jej wierność Heraklesa. Gdy ten zakochał się w Iole,Dejanira dała mu szatę nasączoną lekiem. Po założeniu szaty Herakles spalił się w wielkich męczarniach na górze Ojta. Dejanira z rozpaczy odebrała sobie życie. Związek frazeologiczny
„szata Dejaniry również przetrwał do dzisiaj”.

Ostatnią kobietą w mojej pracy będzie Pandora, stworzona z gliny przez Hefajstosa, a życie dała jej Atena. W posagu dostała glinianą beczułkę , w której były zamknięte wszystkie plagi choroby i nieszczęścia ,której nie wolno było jej otwierać. Z ciekawości wraz z mężem Hermesem otworzyła naczynie i wypuściła na świat plagi, które gnębią ludzkość.

Większa część literatury grecko-rzymskiej wykorzystuje kobiety by ukazać słabości ludzi. Mężczyźni opisani jako waleczni herosi, oraz drobne kobiety i boginie, które są nękane przez los.

ps. od razu ostrzegam że praca nie jest najleprza ,a nawet słaba jest ,ale może komuś sie z niej coś przyda ,albo przerobi ja na coś porządnego !!