Stanisław Ignacy Witkiewicz - malarz, teoretyk sztuki, pisarz Sylwetka twórcza niezwykłego człowieka.

Był wybitną indywidualnością XX-lecia, zajmował się wieloma różnymi stukami: najpierw malował, ale nie będąc zadowolonym z rezultatów, zachłannie rzucił się na dramatopisarstwo, przy okazji tworząc Teorię Czystej Formy, która miała określać zadania nowej, awangardowej sztuki;

Nie uczył się w szkole publicznej, lecz był edukowany przez własnego ojca w domu, a potem douczał się już sam; brał udział w I Wojnie Światowej, z niewiadomych przesłanek jako ochotnik w armii austriackiej;

Krótki wykład jego teorii: zadanie sztuki nie ma być odzwierciedlanie rzeczywistości i przekazywanie jej odbiorcy, lecz wprowadzanie widza (chodziło głównie o sztuki) w specjalny stan metafizyczny; poza tym pokazywanie na scenie wydarzeń realistycznych jest zwykłym okłamywaniem widza, co jest przecież bez sensu; do tego Witkiewicz podaje wykład o sposobie tworzenia sztuki: najważniejsza ma być oprawa, forma i sposób pokazania (ta ma być idealna, kunsztowna, zaskakująca i ciekawa), a nie treść zawarta w tejże formie;

Przestrzegał przed rozwojem cywilizacji, gdyż ta doprowadzi w końcu do dezintegracji sztuki i indywidualizmu, koniecznego do rozwoju kultury; postępująca technicyzacja prowadzi do społeczeństwa identycznych ludzi, pozamykanych w swoich schematach myślenia i zachowania; jednostka stanie się bezdusznym automatem (byśmy powiedzieli teraz - komputerem)

Zauważał także problemy rewolucji (przestrzegał przed jej bezsensownością i zagrożeniom z niej płynącym) oraz związanym z tym rozwojem totalitaryzmu; także sytuacja europejska i też cywilizacja doprowadziły do tego, że pojawia się intensywnie eksploatowany motyw nieuniknionej katastrofy, wręcz zagłady ludzkości;

Dla pokazania wszystkich tych zagadnień intensywnie posługiwał się swoją (nigdy też do końca nie zrealizowaną) teorią; np. stosował groteskę jako sposób na wyśmianie pewnych zjawisk; realizacją tego wszystkiego jest na przykład dramat "Szewcy";

Trzeba też zauważyć, że był nie doceniany i niezrozumiany przez swoja epokę; często mówi się że ją wyprzedzał; dostrzeżono go dopiero po wojnie