Fuga
Fuga należy do form polifonicznych , czyli wielogłosowych. Ilość głosów w fudze waha sie od dwóch do sześciu . Powstała w XVII w. Występuje jako utwór samodzielny , albo w połączeniu z preludium , względniez fantazją czy toccatą , albo wchodziw obręb większych utworów będąc jedną z ich części.
Fuga może być utworem zarówno instrumentalnym jak i wokalnym. Podstawę fugi stanowi imitacja.
IMITACJA - czyli naśladowanie - polega na powtarzaniu danego fragmentu melodii w kolejnych głosach.
W fudze imitacji polega jednogłosowy TEMAT rozpoczynający utwór przez dowolnie wybrany głos. Temat imitowany jest najczęściej w interwale kwinty (5) lub kwarty (4).
Głos imitujący temat nazywa sie odpowiedzią . Wyróżniamy różne rodzaje imitacji :
1 . ze względu na kierunek interwałów (melodii)
- imitacja z ruchu prostym - kierunek melodii w odpowiedzi jest zgodny z tematem
-imitacja w ruchu przeciwnym (odróconym) tzw. inwersja - kierunek melodii w odpowiedzi jest
przeciwny od tematu
-imitacja w ruchu wstecznym tzw. rak - polega na imitowaniu tematu od końca
2. ze wzgledu na zmiany rytmiczne :
-imitacja w powiększeniu tzw . agumentacja
-imitacja w powiększeniu tzw. dyminucja
Imitacja taka polega na operowaniu odpowiednio wielokrotnie większymi lub mniejszymi wartościami rytmicznymi niż w temacie.
3. imitacja kanoniczna tzw. stretto (ścieśnienie) - temat wchodzi w danym głosie , podczas gdy nie skończył sie jeszcze w innym głosie.
Temat w imitacji może występować w różnych postaciach jednocześnie np.:w agumentacji i inwersji.
Głosy towarzyszące pokazom tematu nazywamy kontrapunktami.