Sposoby odżywiania się i zasady leczenia chorych w starożytnym Rzymie.

Sposoby odżywiania się

U Rzymian były ustalone trzy posiłki w ciągu dnia: pierwsze śniadanie, drugie śniadanie około południa i obiad spożywany w późnych godzinach popołudniowych .pierwsze śniadanie składało się z sera, chleba, owoców, mleka lub wina. Drugie śniadanie rzadko podawano do stołu, gdyż była to raczej zimna przekąska, często danie z poprzedniego dnia, które można było jeść unikając mycia rąk. Mogły to być zimne potrawy mięsne, ryby, sery. Podstawowym, najobfitszym posiłkiem był obiad, na który podawano dania obfitsze i gorące. Podawano owoce świeże lub suszone. Dla ludności ubogiej wymienione warzywa stanowiły często jedyny posiłek, natomiast na stołach zamożnych były tylko dodatkiem do dań mięsnych. Najwięcej spożywano mięsa wieprzowego i koziego. Wino należało do podstawowych artykułów codziennego jadłospisu, wyznaczano więc tak że stały przydział wina dla niewolników; oczywiście było to wino gorsze. Jadalnia też nie była dużym pomieszczeniem, mimo że rzymianie ucztowali, leżąc. W takim pokoju znajdowały się trzy łoza ustawione przy trzech ścianach dookoła niewielkiego stołu. Usługujący niewolnicy mieli dostęp do stołu od czwartej strony. Łoża były drewniane bądź kamienne, przykryte materacami i poduszkami. Na trzech łozach mogło się zmieścić dziewięć, dziesięć osób. Rzymianie niewiele jedli w ciągu dnia (chleb, oliwki, ser), ale za to wieczorem spotykali się na wystawnych przyjęciach. Podawano na nich ostro przyprawione mięsa, ryby, ostrygi, chleb i owoce. Ulubioną potrawą było garum- ostry sos z przefermentowanych rybek produkowanych w samych Pompejach. Używano też mnóstwo pieprzu, który dodawano nawet do słodkich ciast. W trakcie uczt pito wino. Podczas uczty ludzie byli tak łakomi, że próbowali każdej potrawy. Wywoływali wymioty, by zrobić miejsce na następne, dla tego obok jadalni był też pokój dla wymiotujących zwany vomitorium. W czasie uczty rzymianie mogli obejrzeć występy akrobatów, tancerzy i śmiać się z błaznów. Dobrze widziane było przyniesienie własnej serwetki - i zabranie jej do domu pełnej resztek. Można było się posilić także poza domem w barach stojących przy ulicach. Taki bar miał marmurową ladę z wpuszczonymi w nią dużymi naczyniami, z których serwowano ciepłe dania i napoje. Żywiły się tam również rodziny rzymskich biedaków, mieszkających w małych, bardzo ciasnych mieszkaniach, bez kuchni. Bary otwarte były do późnej nocy.

Sposoby leczenia chorych

W Rzymie ludzi leczyli greccy lekarze. Początki medycyny opartej na leczeni chorych metodami konwencjonalnymi, czyli nie modłami i czarami sięgają czasów Babilonu. Dzięki dużej wiedzy lekarze stawiali diagnozę na podstawie objawów i stosowali sprawdzone sposoby leczenia. Jednak mimo dużej wiedzy nadal wierzono, że choroby wywołują złe duchy. Lekarze zajmowali się zazwyczaj wszystkimi chorobami ujęli oni całą swoją wiedzę w księgi medyczne, które omawiają budowę ciała, choroby, pojedyncze organy, leki, schorzenia oczu, wreszcie dolegliwości kobiece.. Lekarze stosowali szeroki wybór lekarstw z substancji naturalnych takich jak miód, sok z granatów i lilie wodne. Medycy, szkoleni zarówno w magii, jak i w praktycznej wiedzy medycznej, byli na ogół kapłanami. Próbowali co prawda poznać przyczynę choroby przez dokładne oględziny pacjenta, jednak mając niepełną wiedzę na temat ludzkiego ciała, za przyczynę choroby często uznawali zjawiska nadnaturalne. omawiają budowę ciała, choroby, pojedyncze organy, leki, schorzenia oczu, wreszcie dolegliwości kobiece.. Lekarze stosowali szeroki wybór lekarstw z substancji naturalnych takich jak miód, sok z granatów i lilie wodne. Medycy, szkoleni zarówno w magii, jak i w praktycznej wiedzy medycznej, byli na ogół kapłanami. Próbowali, co prawda poznać przyczynę choroby przez dokładne oględziny pacjenta, jednak mając niepełną wiedzę na temat ludzkiego ciała, za przyczynę choroby często uznawali zjawiska nadnaturalne. Starożytni Grecy otaczali kultem boga sztuki lekarskiej Asklepiosa i gdy byli chorzy składali mu ofiarę w świątyni. Jeden z greckich lekarzy Hipokrates nie chciał jednak polegać jedynie na sposobach magicznych i zaczął badać chorych i analizować przebieg choroby. Z tego względu przeszedł do historii jako ojciec medycyny. Hipokrates napisał wraz z uczniami wiele ksiąg na temat chirurgii, anatomii i chorób. Przestrzegał też surowego kodeksu moralnego nakazującego lekarzowi robić wszystko dla dobra pacjenta. Do dziś lekarze składają tzw. Przysięgę Hipokratesa. Innym słynnym greckim medykiem był Galen. Zajmując się badaniem anatomicznym jako pierwszy zidentyfikował wiele mięśni i pokazał, że krew płynie w żyłach. Odkrył także, iż tętno krwi pacjenta świadczy o stanie jego zdrowia.