Opracowanie lektury "Ten Obcy" I. Jurgielewiczowej.

"Ten obcy" - streszczenie w 12 zdaniach.

Książka zaczyna się przedstawieniem bohaterów: Pestki, Uli, Mariana i Julka, których miejscem zabaw stała się niewielka wysepka. Któregoś dnia wakacji przybył na nią nieznajomy z ranną nogą, Zenek. Wiedzieli o nim bardzo niewiele, ponieważ cechowała go małomówność i skrytość, a jego wersja o poszukiwaniu wujka nie zaspokajała ciekawości dzieci, więc zatrzymali go na wyspie. Z każdym dniem Zenek stawał się im bliższy. Okazuje swoją odwagę stawiając się dwóm łobuzom, ratując dziecka, budzi podziw opowieściami o podróżach autostopem, choć dopuszcza się kradzieży jabłek. Sytuacja zmienia się gdy wychodzi kradzież pieniędzy popełnioną przez Zenka. Urażony oskarżeniami kolegów odchodzi, by wkrótce, za namowami dziecinnego Julka powrócić. W międzyczasie Ula odpracowuje skradzione pieniądze, wzruszona rozmową z Zenkiem, który tylko jej powierzył swoje sekrety. Opowiada o sytuacji rodzinnej – ojcu alkoholiku, który go od rzucił. Okazuje się, że jeden z łobuzów naskarżył na Zenka. Dzięki zgrabnym posunięciom ojca Uli wszystko kończy się dobrze, Zenek znajduje wujka i jedzie do niego. Na pożegnanie wręcza Uli list miłosny.

Streszczenie lektury Ireny Jurgielewiczowej pt: Ten Obcy

Akcja powieści rozgrywa się w osadzie Olszyny. Obok tej wsi płynęła rzeka Młynówka, na której po powodzi powstała wyspa połączona brzegiem jedynie poprzez przewrócone drzewo. Wyspa stała się miejscem czworga dzieci: Mariana Pietrzyka, Julka Milera (ciotecznych braci) oraz Pestki Ubyszówny i Uli Zalewskiej.

O kryjówce na wyspie nie wiedział nikt z mieszkańców wsi. Dlatego też z najwyższym zdumieniem dzieci któregoś dnia odkryły, że ktoś tam był, palił ognisko, biwakował. Pierwsze nieznajomego zobaczyłydziewczyny - spał pod leszczyną. Pestka pobiegła po chłopców, natomiast Ula obserwowała śpiącego. Był nim kilkunastoletni chłopiec: wyraźnie zmęczony, wychudzony, w podniszczonym ubraniu. Niebawem obudził się i Ula zaoferowała mu pomoc. Okazało się, że nieznajomy jest ranny w nogę, ma gorączkę. Tajemniczy przybysz nie chciał niczego mówić o sobie, każdą informację uzyskiwano z największym trudem. Zenek, bo tak miał na imię, powiedział, że przyjechał do Olszyn autostopem, podróżuje zaś do Strykowa, gdzie przy budowie mostu pracuje jego wujek.

W następnych dniach Zenek nie był bardziej skory do rozmowy. Pogarszał się też stan jego nogi, którą, mimo oporu chłopca, opatrzył ojciec Uli, miejscowy lekarz. Zenek wyruszył w dalszą drogę, ale niezagojona rana zaczęła krwawić i wrócił na wyspę. Czteroosobowa "załoga" wciąż opiekowała się nim, dzieci wynosiły z domów pożywienie, zbudowały szałas, były wobec Zenka bardzo troskliwe. Ten ostatni wciąż niewiele mówił, unikał kontaktów z kimkolwiek, czasami sprawiał nawet wrażenie opryskliwego.

Pewnego dnia Marian i Julek pojechali na rowerach do Strykowa, by odszukać wujka Zenka. Niestety, okazało się, że pana Antoniego Janicy tam nie ie chce go -- stąd ucieczka z domu. Wiadomość o nieobecności wujka załamała "obcego".
Mijały dni. Zenek wciąż mieszkał na wyspie, a "załoga" nadal opiekowała się nim. Któregoś dnia Zenek dał dowód niezwykłej odwagi, ratując dziecko od śmierci w wypadku drogowym. Jednak bezpośrednio po tym pięknym czynie kradł jabłka i namówił do tego część "załogi". Mało tego, pewnego dnia Marian dowiedział się, iż Zenek na targu w Łętowie ukradł pieniądze przekupce. Gdy wydała się ta tajemnica, chłopak, po rozmowie z Ulą, do której odczuwał wyraźną sympatię, zniknął z Olszyn.
"Załoga" nie mogła zapomnieć o Zenku. Szczególnie Ula, która głęboko przeżywając dokonaną przez chłopca kradzież, postanowiła zarobić 50 złotych i zwrócić je przekupce. Tak też zrobiła.
Poszukiwania Zenka nie przynosiły rezultatu. Aż nagle Julek spotkał go na targu w Łętowie
- Zenek grał w karty z grupą chuliganów. Wiadomość o tym, że Ula oddała pieniądze zrobiła na Zenku duże wrażenie, jednak nie chciał wrócić na wyspę.
Wreszcie wrócił. Zaczął pracować, by zwrócić Uli pieniądze. Jednak konflikt z miejscowymi chłopcami doprowadził do tego, że ci ostatni postanowili zainteresować milicję nieznajomym. Zenek musiał się schować w innym miejscu. Został gościem doktora. Ku zaskoczeniu Uli, której stosunki z ojcem układały się dotychczas źle, dziewczyna uważała, że ojciec jej nie kocha, nie ufała mu. Sprawa Zenka stanowiła przełom w ich życiu. Odbyła się długa rozmowa Uli z ojcem, podczas której wyjaśniono wiele spraw(matka dziewczyny nie żyła), doktorokazał
się kochającym ojcem, nie zaś zimnym i surowym człowiekiem.
Zenek bardzo dobrze czuł się w domu Uli. Doktor osobiście pojechał do Tczewa, gdzie pracował pan Janica. Wujek był gotów przyjąć do siebie Zenka, z radością podjął się trudu wychowywania go.
Zenek wyjechał. Zostawił list do Uli, w którym zapewniał ją o swej miłości. Wyjaśnił też ostatecznie, dlaczego uciekł z domu - jego ojciec pił, znęcał się nad synem. W kopercie było również pięćdziesiąt złotych - zwrot długu. List kończył się zapewnieniem, że Zenek nigdy nie zapomni Uli i któregoś dnia wróci do Olszyn.

Ten obcy" - charakterystyka najważniejszych postaci.

Zenek-Mieszkał we Wrocławiu z ojcem, jego matka nie żyła. Zdecydował się na porzucenie domu, bowiem ojciec pił, nie żywił wobec syna żadnych ciepłych uczuć, odrzucał go. Stało się to przyczyną tragedii chłopca, który zdobył się na odwagę opuszczenia domu i samotnej wędrówki w poszukiwaniu wuja. Zenek zawsze był odważny, czego dowodził swym codziennym postępowaniem. Umiał też zdobyć się na czyn wręcz bohaterski ratując dziecko. Odwadze towarzyszyła samodzielność i zaradność, np. świetnie radził sobie na wyspie, posiadał dziesiątki praktycznych umiejętności. Był chłopcem wysokim, sprawnym fizycznie, niezmiennie imponował rówieśnikom.
Bohater "Tego obcego" był skryty, zdecydowanie małomówny, nieufny wobec ludzi, nawet dla najbliższych przyjaciół bywał opryskliwy. Jednak stanowiło to tylko rodzaj maski-nie chciał przez innymi okrywać swego nieszczęścia, jakby wstydził się tego, co zaszło między nim a ojcem. Pod wspominaną maską ukrywał się chłopiec wrażliwy, zdolny s=do wyższych uczuć, tęskniący za rodzinnym szczęściem. Ktoś zawsze ambitny i pracowity, wręcz uparty. Te prawdziwe cechy charakteru Zenka są dobrze widoczne w jego stosunku do Uli, w ich rozmowach.Naturalnie samotna wędrówka sprzyjała i rozwojowi cech negatywnych Zenka. Przyjmował on pozę dorosłego, "twardego" mężczyzny, rozumiał ją jednak opacznie-jako np.umiejętność dokonywania drobnych kradzieży i okazywania przy tym braku skrupułów. Z pewnością neh=gatywne cechy chłopca rozwinęły się za sprawą jego ojca, rodzinnego nieszczęścia, braku miłości i rodzicielskiej opieki.
Ula -To dziewczyna bardzo wrażliwa, zastanawiająca się nad każdym swym czynem, słowem, skłonna do reflekcji, zdecydowanie przestrzegająca przyjętych norm moralnych-przykładem niech będzie sprawa kradzieży jabłek. Ula była zdolna do poświęceń dla przyjaciół, ciężko pracowała, by oddać ukradzione przez Zenka pieniądze. Chłopiec szybko stał się jej bardzo bliski, łączyła ich nawet młodzieńcza miłość.
Z całej "załogi" zajmującej wyspę Ulka była osobą pozornie najmniej praktyczną, zaradną, za to najbardziej refleksyjną, o zdecydowanie największym życiu wewnętrznym. Jej psychikę, podobnie jak to miało miejsce w przypadku Zenka, ukształtowało życie rodzinne, dziewczyna była półsierotą, nie miała matki, latami wychowywała się również bez ojca. Do tego ostatniego miała stosunek zdecydowanie negatywny, nieufny. Dopiero w końcowych fragmentach powieści, za sprawą całej historii z Zenkiem, nastąpił przełom w stosunkach córki z doktorem. Ojcowska miłość, oparcie i zaufanie były Uli niezykle potrzebne, podobnie jak przyjaźń rówieśników-choćby Pestki, dziewczyny niemal pod każdym względem różnej od Uli.

Plan Zdarzeń do książki "Ten obcy"

1). Przybycie obcego na wyspę.
2). Rozmowa Uli z Zenkiem.
3). Wizyta u lekarza.
4). Ucieczka i powrót Zenka.
5). Postanowienie odnalezienia wujka Zenka Antoniego Janicy.
6). Wyprawa rowerowa.
7). Smutna wiadomość
8). Niezadowolenie nowo poznanego chłopca.
9). Ratunek Dunaja-Zenek bohaterem.
10). Brak pieniędzy.
11). Kradzież jabłek.
12). Smutek Uli.
13). Odejście Zenka.
14). Kłótnia braci.
15). Powrót chłopca.
16). Ratunek dziecka.
17). Zachwyt mieszkańców wsi.
18). Praca Uli-uratowanie przyjaciela.
19). Wyjawienie tajemnicy rodzicom.
20). Pomoc doktora Zalewskiego.
21). Odnalezienie wujka Zenka przez policję.
22). Wyznanie miłości.
23). Odprowadzenie przyjaciela na kolejową stację.
24). Pożegnanie.
25). Oświadczenie pisania korespondencji.
26). Odjazd Zenka do wuja Antoniego

Rola przyjaźni w życiu człowieka - moje refleksje i przemyślenia

O przyjaźni marzy każdy. Często myślimy i mówimy o niej. Ale czym przyjaźń jest naprawdę ? Czy nie nadużywamy tego słowa, nazywając często zwykłe koleżeństwo lub kontakty towarzyskie przyjaźnią ? Czy wszyscy potrafimy się zaprzyjaźnić ? Chcielibyśmy, by w życiu było jak w filmie lub pięknej powieści.

Zacznijmy od wyjaśnienia pojęcia "przyjaźń". Według słownika języka polskiego, przyjaźń to: "bliskie serdeczne stosunki z kimś, oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możność liczenia na kogoś w każdej okoliczności, życzliwość, serdeczność okazywana komuś"

Wiele wspaniałych przykładów możemy znaleźć w literaturze i ona pomoże nam odpowiedzieć na pytanie: jaka jest rola przyjaźni w życiu człowieka ?
Ileż to chwil wzruszenia przeżyliśmy, czytając o przygodach bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy. Mrożące krew w żyłach sytuacje nie pozwalały odłożyć książki na potem. Ale zawsze tkwiło w nas przeświadczenie, że Nel nie stanie się nic, gdyż opiekuje się nią Staś- idealny kolega, towarzysz podróży, a może właśnie przyjaciel. Każde działanie chłopca skierowane było na zmniejszenie udręki dziewczynki. Czuł się za nią odpowiedzialny, wyratował ją z wielu niebezpiecznych opresji. Ocalił jej życie, gdy chora na febrę potrzebowała lekarstwa. Wędrówka zakończyła się szczęśliwie. Czy Staś myślał o nagrodzie za swoją odwagę i opiekuńczość ? Oczywiście, że nie. Był bezinteresowny, bo prawdziwy przyjaciel nie czerpie zysków z przyjaźni.

Trudno porównać wydarzenia z lektury do naszej rzeczywistości, ale przecież wspaniale byłoby przeżyć przygody z kimś tak oddanym jak Staś.
W podobny sposób napisane powieści z serii "Tomków" Alfreda Szklarskiego. Po przeczytaniu pierwszej z nich Tomek w krainie kangurów wiemy, że sięgniemy po pozostałe, aby dowiedzieć się, czego dokonała piątka przyjaciół w swych licznych podróżach po całym świecie. Tylko prawdziwa przyjaźń i oddanie pozwoliło im bezpiecznie dotrzec do celu, chociaż uczestniczyli w takich przygodach, które wydawały się nam nie do przeżycia.
Szukając w literaturze wzorców prawdziwej przyjaźni, nie możemy zapomnieć o dniach wojny i ludziach, którzy jej piętnem zostali prześladowani.
Inaczej patrzymy na bohaterów powieści Arkadego Fiedlera Dywizjon 303. Ci wytrwali żołnierze- lotnicy wsławieni w bitwie o Anglię- przeszli do historii jako wspaniali, waleczni ludzie. Podporucznik Kazimierz Daszewski, sierżant Stefan Karubik, major Zdzisław Krasnodębski, porucznik Witold Paszkiewicz, to tylko niektóre nazwiska bohaterów angielskiego nieba. Gdy brali udział w akcjach, zawsze myśleli o sobie nawzajem. Jeśli ktoś znajdował się w niebezpieczeństwie, tworzyli klucz z pozostałych samolotów i niemieckie meserszmity zmuszone były do odwrotu. Nigdy nie zdarzyło się, by któregoś z lotników pozostawiono samemu sobie. Czy to była prawdziwa przyjaźń, czy przyzwoitość żołnierska ? W chwili, gdy ocierali się o śmierć, życie przyjaciela było ważne, a nawet najważniejsze.

Bliższe nam są jednak utwory opowiadające o sprawach wziętych z naszego życia. Jest taka powieść, która czytamy chętnie. Czarne stopy Seweryny Szmaglewskiej opowiadają o zastępie harcerzy wybierających się na obóz w Góry Świętokrzyskie. Był wśród nich chłopiec, który miał na swoim koncie kradzież, a jednak drużynowy swoja postawa pomógł koledze. Dzięki prawdziwej przyjaźni chłopiec pokonał chwile załamania.
Także przyjaciele pomogli Zenkowi, bohaterowie powieści Ireny Jurgielewiczowej Ten Obcy, odnaleźć swoje miejsce wśród ludzi i poczuć się kimś zupełnie innym, wartościowym.
A gdy mamy wątpliwości, czy to, co teraz przeżywamy w swoim życiu, jest przyjaźnią, wspomnijmy słowa Małego Księcia:
"Przyjaźń poznaję po tym, że nic nie może jej zawieść".
Utkwiły mi w pamięci słowa (choć nie pamiętam kto je powiedział)
"KTO PRZYJACIELA ZNALAZŁ, SKARB ZNALAZŁ".

Charakterystyka Uli Zalewskiej

Ula Zalewska jest jedną z bohaterów ciekawej powieści I.Jurgelewiczowej, pt.,,Ten obcy".Była przyjaciółką Pestki Ubyszównej.Dzi
ewczynka ma około 14 lat.W dzieciństwie została wychowana przez swoje ciotki, mieszkała z ojcem, z którym nie umiała złapać bliższego kontaktu.Kilka lat temu umarła jej matka.
Urszula nie było wysokiego wzrostu, przyjaciółka Pestki miała szczupłą i zgrabną sylwetkę, jej oczy były śliczne, jak i włosy.Jednak nie lubiała komplementów na swój temat.
Dziewczyna była bardzo delikatna i małomówna.Nie lubiła się zwierzać nawet przyjaciołom.Potrafiła zawsze i każdemu udzielić pomocy, lub chociaż poradzić.Jej uczciwość przekraczała wszelkie granice.Wiedziała co było dobrem, a co złe.Nie dała namawiać się, co przyspażało jej nieraz kłopotów.Ula podporządkowała się innym, zawsze popierała innych, a o sobie nawet zapominała.Lubiła wszystkich, ale szczególną sympatią obdarzyła ZeNkA WójCikA.(:P)Była bardzo opiekuńcza, co wskazywało na to jak dbała o Dunaja-psa.Ula pracowała u pana Józiaka, żeby oddać pieniądze przekupce, którą okradł ZeNeK.
Moim zdaniem, dziewczyna jest pozytywną postacią, ale życie miała bardzo trudne.Umiała poradzić sobie z każdym problemem, była pomocna.Myślę, że warto ją naśladować i przyjąć jej postawę, chociaż często było smutna i małomówna przez kłopoty rodzinne.

Charakterystyka Pestki Ubyszówny

13 lat przyjechała z Mamą na wakacje. Dziewczynka energiczna, rzeczowa stanowcza, rezolutna, odważna, zawsze wesoła. "Nigdy nie brakowało jej energi ani zmysłu praktycznego. Nie lubiła rozważać, lubiła działać". Ula ze zdziwieniem myślała o przyjaciółce: "Do niej wszyscy się uśmiechają", a Julek uważał, że "ona jest zupełnie jak chłopak", co w ustach chłopca stanowiło najwyższą pochwałe. Wolne od troskżycie pod czułą opieką kochających rodziców uczyniło z Pestki dziewczynę pewną siebie. Ładna, wysportowana, była najleprzą pływaczką w klasie. Lubiła też jeździćna roweże. Przy tym bardzo dobrze się uczyła. Działała szybko, rzadko głębiej zastanawiając się nad czymkolwiek. Nawet przyroda wysepki wzbudziła w niej tylko chwilowy zachwyt. Sama natomiast lubiła być podziwiana. Kochała rodziców, ale nie miała zwyczaju zwierzać się im. Uważała, że matka jej nie rozumie, ponieważ za bardzo się wszystkim przejmuje.
Przyjaciółke Ulę kochała po swojemu, pochlebiało jej to, że sama jest od niej ładniejsza. Uważała za rzecz naturalną,iz to jej się wszsytko udawało lepiej niż Uli. Pewną zazdrość wzbudziło w niej zaufanie okazane przyjaciółce przez psa Dunaja. Kiedy i Zenek wyróżnił Ulę, obudziła się w niej gwałtowna niechęć do dziewczyny. Doszło wówczas do pewnego ochłodzenie stosunków między dotychczasowymi przyjaciółmi. Jednak mimo wszystko Pestka okazała się dobrą koleżanką. Poruszona łzami Uli, zgodziła się pomówić z mamą o Zenku, choć wiedziała, że zniszczy to spokój rodzicielki.

Charakterystyka Julka z powieści Ten Obcy

Nasz bohater nazywał się Julek Miler i miał 9 lat, więc był najmłodszy z grupy dzieci z wyspy „[...] Był z załogi najmłodszy i odczuwał każde ograniczenie swobody jeszcze boleśniej niż inni. [...] ”. Uczeń szkoły podstawowej. Miał rodziców i kuzyna Mariana Pietrzaka „[...] dwaj cioteczni bracia, Marian Pietrzyk i Julek Miler.[...] ”. Pierwszy raz wakacje spędził u dziadków na wsi w Olszynach.
Julek był bardzo niski i chuderlawy. Miał szpiczaste uszy i bystre, ciemne oczy „[...] uszy Julka wydawały się jeszcze bardziej szpiczaste niż zazwyczaj, czarne oczy błyszczały bystro, jak u czujnego zwierzątka.[...] ” . Posiadał małe pięści, lecz nie zrażony tym, jak bohater udał się na pomoc Zenkowi „[...] Siłę zastąpiła furia: małe pięści grzmociły tak szybko, że flegmatyczny wyrostek, nie mogąc ich uchwycić i czując przy tym bolesne kopnięcia w łydki – cofną się o krok i zwolnił nogę Zenka. [...] ”
Chłopiec był bardzo dziecinny. Był pomocny, gdyż kupował Zenkowi chleb. Zawsze chętny do działania. Kiedy dowiedział się o obcym na wyspie chciał od razu go pobić, co świadczy też jego lekkomyślności „[...] – Spierzemy go prawda?[...] ” Uwielbiał samochody osobowe. Potrafił określić markę i stan każdego modelu „[...] Przed domem stała rozklekotana dekawka doktora Zalewskiego. Chłopcy, jak zawsze, obejrzeli ją ze wszystkich stron, dzieląc się fachowymi uwagami o stanie jej motoru i karoserii.[...] ” „[...] Julek wymienia marki przejeżdżających aut; [...] ”

Charakterystyka Mariana i Julka.

Marian Pietrzyk, ok. lat 13; uczeń szkoły podstawowej; mieszkaniec Warszawy, wakacje spędza u dziadków w Olszynach; kuzyn Julka Milera, wychowany w pełnej rodzinie

Wygląd zewnętrzny: zwyczajne brwi, zafrasowany wyraz twarzy

Cechy charakteru, usposobienia, umysłowości: zrównoważony, rozsądny, uczciwy, pomocny, miły, wielkoduszny, uparty, mrukliwy, spokojny, myślący, trochę leniwy, wspaniałomyślny, bystry, inteligentny, samodzielny, męski charakter, nie lubi się bić, małomówny

Julek Miler, ok. lat 11, uczeń szkoły podstawowej; wakacje spędza u dziadków w Olszynach; kuzyn Mariana Pietrzyka, pierwszy raz w Olszynach, wychowany w pełnej rodzinie

Wygląd zewnętrzny:
- spiczaste uszy, czarne oczy, załzawione policzki, zaciśnięte usta, chudy, niski,bystre i błyszczące oczy małe pięści

Cechy charakteru, usposobienia, umysłowości:
- dziecinny, naiwny, kieruje się emocjami, pomocny, lekkomyślny, żywotny, chętny do działania, gadatliwy

Charakterystyka Zenka Wójcika z lektury "Ten Obcy".

Głównym bohaterem lektury p.t.:„ Ten Obcy” jest Zenek Wójcik, szesnastoletni chłopak pochodzący z Wrocławia. Jego matka nie żyła, a ojciec alkoholik nie interesował się synem. Dlatego Zenek uciekł z domu, by na własną rękę szukać swojego wuja inżyniera i u niego zacząć nowe, lepsze życie.

Gdy poznajemy Zenka, wyglądem i zachowaniem przypominał życiowego rozbitka, co było zresztą prawdą. Kiedy po raz pierwszy czwórka przyjaciół, Julek, Marian, Pestka i Ula, spotykali chłopca „ jego twarz, szyja i ręce miały przykry, szarawy kolor, właściwy ludziom po długotrwałej podróży bez możliwości umycia się i zmiany ubrania. Dawno nie strzyżone włosy, pozbawione połysku przypominały sierść niedożywionego kota ”. Szybko jednak można było przekonać się, że naprawdę Zenek wyglądał zupełnie inaczej. „ Miał chude policzki i szeroko rozłożone, ładne brwi. Po umyciu włosy stały się połyskliwe, a jeden mały kosmyk opadał na czoło ”.

Zenek był niezwykłą postacią z niezwykłym charakterem, a jego ciało zamieszkiwały dwie zupełnie różne od siebie istoty. Jedna z nich była serdeczna, gotowa do przyjaźni i powierzenia swoich sekretów, a druga zachowywała się obojętnie, kpiąco, chwilami nawet wrogo. Mimo, iż często oporny i nieprzyjemny, zdobył serca czwórki przyjaciół, dla których był bohaterem i przykładem do naśladowania, choć nie wszystko to co robił było dobre. Kradł i sam namawiał do kradzieży młodszych, wiedząc, że robią źle. Lubił udawać dorosłego, często śmiał się z niemądrych wypowiedzi młodszych kolegów. Słuchał innych, ale sam nie był rozmowny. Jednak w Zenku możemy znaleźć również zalety, nie tylko wady. Był dzielny, dumny i zaradny. Nie fantazjował, twardo stąpał po ziemi. Potrafił przezwyciężać trudy dnia powszedniego i radzić sobie w najcięższych sytuacjach. Chciał pomagać innym, na co dowodem było uratowanie dziecka nieznajomej kobiety z pędzącego wozu czy psa Dunaja. Był uparty i nie rezygnował łatwo z wyznaczonego sobie celu, o czym może świadczyć chęć znalezienia wuja w innym, oddalonym o wiele kilometrów mieście, mimo przeszkód takich jak brak środków do życia i skaleczona noga. Miał różnorodne zainteresowania, a jednym z nich była przyroda. Potrafił bezbłędnie rozpoznać ptaki po głosach, czy barwie piór, znał się także na innych zwierzętach - to on nauczył Ulę jak traktować torturowanego kiedyś psa.
Nie powiedział nikomu z czwórki przyjaciół prawdy, dlaczego uciekł z domu ani dlaczego szuka wujka. Zaimponował im jeszcze bardziej, gdy nie chciał podać swojego imienia do gazety po odważnej akcji uratowania małego dziecka. A tak naprawdę bał się, że gdy ktoś przeczyta jego imię w gazecie, będzie go szukał i kazał mu wrócić tam skąd uciekł - do domu, do ojca pijaka.

Jednak w miarę upływającego czasu spędzonego na wyspie, wśród kolegów i koleżanek, którym mógł zaufać, zachowanie chłopca ulegało zmianie. Zenek Wójcik stawał się coraz bardziej opanowany, mniej uparty i opryskliwy. Zrozumiał, że na Ziemi istnieją ludzie, którym można zaufać. Największy wpływ wywarła na niego Ula, która najlepiej ze wszystkich rozumiała Zenka i ona jedna znała odpowiedzi na pytania, na które nie chciał odpowiedzieć innym.
Myślę, że złe zachowanie Zenka i wszystkie jego wybryki były spowodowane złym traktowaniem w domu. Kradł, by przeżyć i osiągnąć to, co sobie obiecał. Posiadał wiele cech charakteru, które warto jest naśladować. W obecnych czasach często brak nam takiej pewności siebie, na jaką zdobył się Zenek, i dzięki której stał się ulubieńcem „posiadaczy” wyspy.