Zgadzam się ze stwierdzeniem,że znieczulica jest chorobą społeczną. Po pierwsze,możemy to zjawisko zaobserwować nawet na szkolnych korytarzach. Kiedy dwóch uczniów wdaje się w bójkę,reszta osób stoi i kibicuje dzieciom... I nikt nie pomyśli o tym,żeby rozdzielić się bijących. Nawet z pozoru 'niewinna' bójka,może skończyć się tragicznie. Po drugie,kiedy komuś dzieję się krzywda,np- wiemy o tym,że w czyimś domu stosuje się przemoc,ktoś jest przy nas szykanowany,czy cokolwiek innego przechodzimy obok tego obojętnie. Myślimy,że to nie nasza sprawa i mimo,że czasem jest nam żal poszkodowanego,to i tak uważamy,że lepiej się od tego odsunąć. Po trzecie,kiedy na ulicy mijamy bezdomnego,który prosi o bułkę,mijamy go bo uważamy ,że to zwykły alkoholik i jeśli cokolwiek mu damy na pewno to straci na alkohol. Ale nie każdy bezdomny to alkoholik. Ludzi spotykają różne dramaty i nie zawsze wiążą się z alkoholem. Ostatni argument, to nasz stosunek do osób. Ludzie wyśmiewają osoby na wózku,czy osoby z widocznym upośledzeniem. To nie jest wina człowieka,że jest chory. A choroba to konieczność,a nie wybór. Każdy wolałby być zdrowy,ale już nie każdy chciałby być tak samo chory... Myślę,że przytoczone argumenty obrazują istotę znieczulicy w naszym świecie. Postarajmy się unikać takich zachowań. Pomoc drugiemu człowiekowi jest bardzo ważna,a my sami na pewno nie raz będziemy jej potrzebować. Znieczulica jest tak częstym zjawiskiem,że zasługuje na miano choroby społecznej.
