Zły stan zdrowia jako bariera uczestnictwa w rekreacji.

Zły stan zdrowia jako bariera uczestnictwa w rekreacji.
1. Prawda czy wymówka?
Uważam, że zły stan zdrowia jest raczej wymówka niż tak naprawdę poważna barierą w uczestnictwie w rekreacji. Z tego względu, że nawet człowiek poważnie chory może choćby w minimalnym stopniu brać udział w rekreacji, która wówczas przyczynia się do szybszego powrotu do zdrowia. Zdrowy człowiek ma tutaj duże ułatwienie, bo ma większy wybór form rekreacji niż osoba chora. Potrzebna jest tylko ochota i chęci, żeby się trochę poruszać. Myślę że, wiele ludzi stosuje wymówki mówić że są chorzy i nie mogą uczestniczy w aktywnym życiu. Jeśli człowiek jest tak chory, że musi leżeć w łóżku i nie może brać udziału w rekreacji ruchowej opierającej się głównie na wysiłku, może równie dobrze zająć się rekreacją bierną, np. słuchanie muzyki, oglądanie TV, czy też rekreacją czynną polegającą na rozwiązywaniu krzyżówek czy grą w szachy. I wówczas mimo, że jest chory uczestniczy w rekreacji. Uprawianie rekreacji w czasie choroby niejednokrotnie przynosi bardzo dobre skutki w postaci szybszego powrotu do zdrowia, człowiek zapomina o swojej chorobie i tym samym szybciej zdrowieje, nie zamartwia się swoim stanem.
Faktem jest też to, że jeżeli człowiek w ogóle się nie rusza, nie bierze aktywnego udziału w rekreacji to sam siebie wprowadza s chorobą. Liczne badania dowodzą, że nawet krótkotrwałe ograniczenie aktywności ruchowej prowadzi do daleko idących zmian strukturalnych i funkcjonalnych w ustroju, między innymi: odwapnienie kości, zanik mięśni, spadek wydolności, wydłużenie czasu reakcji, itp. Tak więc w każdym stanie należy uprawiać rekreację.

2. Jak należy przygotować dziecko do hartowanie organizmu?
Z hartowaniem organizmu jest bardzo podobnie jak z hartowaniem stali, które polega na gwałtownym ochłodzeniu rozgrzanego do białości metalu. Oziębianie jest bardzo krótkie, a całą czynność powtarza się kilka razy. Krótkotrwałe ochłodzenie ciała zwiększa jego wytrzymałość i pobudza układ odpornościowy do działania. Hartowanie odbywa się przy wykorzystaniu naturalnych czynników: powietrze, woda, słońce. Działa to jak szczepionka przeciw wszystkim możliwym wirusom i bakteriom. Uniwersalna szczepionka.
Hartowanie dzieci warto zaczynać już w okresie niemowlęcym po to aby wychować zdrowe i odporne na choroby dziecko. Wielu młodych rodziców popełnia podstawowy błąd przetrzymując malucha w ogrzewanym pokoju, który dodatkowo jest rzadko wietrzony. Przegrzewane dziecko staje się podatne na każdą infekcję.
Tymczasem niemowlę może spokojnie spędzać co najmniej kilka godzin dziennie na dworze, nawet w porze jesienno-zimowej, jeśli tylko nie ma silnego mrozu, jest ubrane odpowiednio do pory roku i osłonięte budą wózka od wiatru lub słońca. Starszym dzieciom pozwalajmy również na jak najdłuższe zabawy na dworze, niezależnie od pory roku. Zmiany temperatury otoczenia wpływają korzystnie na wykształcanie się u dziecka zdolności do adaptowania się do zimna i ciepła. Korzystnie na odporność dzieci wpływają regularne zajęcia na pływalni. Oprócz nabywania umiejętności pływackich, woda doskonale hartuje młodego człowieka.
W wielu krajach, szczególnie skandynawskich, ludzie od najmłodszych lat korzystają z sauny (suche, gorące powietrze, z okresowym, krótkotrwałym zwiększeniem wilgotności i ochłodzenie zimną wodą i powietrzem). W Polsce, gdzie około 2/3 dni w roku jest zimnych, termin "hartowanie" praktycznie zniknął. Potrzebę hartowania uzasadniają następujące warunki współczesnego życia:
# zbyt krótkie i rzadkie działanie na organizm zmiennych bodźców termicznych - większość dzieci mieszka w miastach, w budynkach centralnie ogrzewanych, wiele jest odwożonych do przedszkola lub szkoły samochodem (autobusem);
# mała aktywność fizyczna dzieci, zwłaszcza na powietrzu;
# powszechne przegrzewanie dzieci.

3. Na czym polega leczenie ruchem i w jakich przypadkach jest stosowane?
Leczenie ruchem to inaczej kinezyterapia, która jest jedna z metod fizykoterapii lub ćwiczenia usprawniające, gimnastyka lecznicza. Polega na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń, które usprawniają organizm.
Kinezoterapia najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatoidalnych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, przed porodem... Kinezoterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np.: w zachowawczym leczeniu wad postawy) lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i po zabiegu. W większości, nawet drobnych urazów narządu ruchu, w których kinezyterapia nie jest podstawową formą leczenia, powinno się ją zastosować po zakończeniu leczenia podstawowego lub równolegle z nim. Kinezoterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektywności wykonywanych ćwiczeń.