Czy "Oda do młodości" – manifest romantyków - może dotrzeć do współczesnej młodzieży.

"Oda do młodości" to młodzieńczy utwór Adama Mickiewicza napisany w Kownie w 1820 roku. Młody autor wówczas studiował, dużo się uczył. Odbiorcą dzieła miała być młodzież z Towarzystwa Filaretów i Filomatów, które zostały założone przez Mickiewicza i jego przyjaciół. Zadaniami stowarzyszeń było przygotowanie modzieży do działalności w różnych dziedzinach życia narodu pozbawionego własnej państwowości.
W „Odzie do młodości” Adam Mickiewicz przeciwstawia dwa światy: klasyczny i romantyczny. Światy te walczą ze sobą o dominację i przetrwanie. Ten pierwszy, stworzony przez klasyków, jest bezduszny, nieczuły, szary, ponury, nudny. Cechuje go martwota, egoizm, statyczność i ograniczanie ludzi. Mickiewicz jest wyraźnie nieprzychylny temu światu, wręcz wrogi. Drugi świat, stworzony przez wchodzących w życie romantyków, jest pełen marzeń, dynamiczny, ambitny, optymistyczny, cudowny, twórczy, pełen ducha, heroizmu i ofiary, przepełniony entuzjazmem. W swoim utworze Mickiewicz nawołuje młodych do pokonywania trudności, słabości, aktywnej postawy, wybicia się ponad stare normy. Oda jest apostrofą do młodości, której poeta przypisuje wielką siłę. Czy jego apel do młodych ludzi jego czasów dotrze do współczesnej młodzieży?

Adam Mickiewicz twierdził, że se słabością należy się łamać za młodu, wierzył w postęp ludzkości, dążenie do szczęścia. Odwołując się do mitologii, autor uważał młodość za ‘ambrozję pozwalającą zachować nieśmiertelność i chroniącą przed przemijaniem. Wiersz wzywa do aktywności życiowej i do zbiorowego działania. Stawia przed młodym człowiekiem szczytne ideały. Zachęca młodych do wspólnej pracy, gdyż zjednoczenie sprawi, iż życie stanie się cudowne, barwne, pełne nowych perspektyw. Mickiewicz buntuje się przeciw istniejącej rzeczywistości. Młodośc jako prawdziwa wartość, siła uczuć, jest w stanie przypiąć skrzydła do ramion, wynieść nad poziomy, ukazać perspektywę całego świata. Poprzez „Odę do młodości” autor daje młodym do zrozumienia, iż ambicja i wspólne działanie pomoże stworzyć nowy, lepszy świat, oparty na przyjaźni i miłości międzyludzkiej.

Mickiewicz nawołuje młodych do pracy „ramię do ramienia”. Czy współeczesna młodzież potrafi wspólnie dążyć do celu?
Moim zdaniem indywidualizm zdominował znaczną część dzisiejszej młodzieży. Jednak istnieją organizację łączące młodzież (na przykład harcerstwo). Daję one młodemu pokoleniu szansę nie tylko na przeżycie pięknych chwil, lecz także na kooperację. Według mnie indywidualizm nie zagraża jedności młodych i ich pracy nad nowatorską koncepcją świata, gdyż wszyscy w mniejszym lub większym stopniu buntują się przeciw rzeczywistości – tak jak ich nawołuje do tego Adam Mickiewicz.

Kolejnym ideałem młodego poety jest zapał i szał działania. Dzisiejsza młodzież potrafi ambitnie walczyć o swoje cele: młody człowiek gotów jest poświęcić czas i ochotę by dopiąć swego. Jednak cele młodego pokolenia są często inne od tych wspomnianych przez Mickiewicza. Młoda jednostka nieraz należy do określonej subkultury: faszystowskiej, nacjonalistycznej, popierającej anarchię, itp., bądź sekty. Dla przynależności do określonej grupy gotowa jest wiele poświęcić. Ambicja wśród młodych jest też widoczna w sprawach miłosnych, szkolnych, rodzinnych. Widać więc, iż młode pokolenie zazwyczaj nie cierpi na brak chęci w osiąganiu celów. Jednak te cele nie zawsze mają charakter pozytywny: mogą być związane z przemocą bądź sprzeciwianiu się zasadom moralnym, co się sprzeciwia ideałom wymienionym przez autora „Ody do młodości”.
Mickiewicz w swoim utworze dużo opowiada o szczęściu jakie powinno się osiągnąć. Jednak to pojęcie jest zazwyczaj źle rozumowane przez młodych ludzi. My, młodzi, nie zawsze rozumiemy, że „w szczęściu wszystkiego są wszystkich cele”. Potrafimy być egoistami. Wśród wielu panuje nienawiść, przemoc. Przy takim postępowaniu nie można myśleć o nowym, lepszym świecie, gdzie wszyscy byliby szczęśliwi.
Romantycy wyznawali kult uczucia, intuicji, emocji. Owszem, młodzież często kieruje się właśnie tymi cechami. Jednak nie spotkałem w życiu nikogo, kto by bardziej nie przyjmował „klasycznego” sposobu myślenia od „romantycznego”. Większość z nas kieruje się w życiu rozumem, szuka logicznego wytłumaczenia. Ja osobiście jestem intelektualistą: bardziej ufam rozumowi niż złudzeniom I polotom. Niewielu z nas jest skłonnych uwierzyć w istnienie świata niedostępnego dla rozumu i zmysłów.

Z pewnością współczesna młodzież korzysta z młodości. Zdaje sobie sprawę z tego, iż ten najpiękniejszy okres w życiu człowieka przeżywa się tylko raz. Wykorzystują go poprzez „wzlatywanie się nad światem”, poprzez bunt przeciw istniejącym regułom i zasadom, poprzez spędzanie tych chwil z ludźmi w ich wieku, wśród których mogą szukać wsparcia. Starsi nie mają pojęcia o kłopotach młodszych ludzi, więc ci nierzadko się buntują i dążą do osiągnięcia swoich przeróżnych celów. Wiadomo zaś, iż korzystanie z młodości jest cechą wspólną zarówno dla dzisiejszej młodzieży, jak i młodzieży za czasów Mickiewicza.

My, młodzi, znamy zaistniałą sytuację w naszym kraju: bieda, nędza, bezrobocie. Stawia to przed nami niepewnośc, obawy o naszą przyszłość. Dlatego staramy się ulepszyć nasze życia: poprzez młodzież organizowane są różne konkursy mające na celu zachęcić innych do określonej dziedziny nauki, prowadzone są informacje na temat możliwości nauki bądź pracy za granicą. Radzimy sobie z problemami starszych - które zarazem są naszymi problemami – i tym samym staramy się dopomóc zarówno sobie, innym w naszym wieku, jak i starszym ludziom. Nie siedzimy bezczynnie, lecz działamy, by żyło się lepiej.
Na podstawie powyższych przemyśleń doszedłem do wniosku, iż młodzież w dużym stopni realizuje prośby i apele z „Ody do młodości” Adama Mickiewicza. Jednak nie tyczy się to każdej młodej jednostki. Jak wcześniej wspomniałem, młodzież potrafi mieć negatywne cele w życiu i działać w sposób szkodzący innym.

Mimo wszystko, sądzę iż „Oda do młodości” jest utworem ponadczasowym, uniwersalnym. Każdy, kto ją przeczyta może zmienić swój i innych świat. Bez względu na okres w historii młodzież może zawsze sprawić, by życie było piękne. Wystarczy tylko chcieć.



Ocena nauczyciela: 4