Czemu służyło prawo w państwach Bliskiego Wschodu?

Minem państw Bliskiego Wschodu określamy te, leżące na styku Europy, Azji i Afryki.

Ustrój w Egipcie, Asyrii, Babilonii, Persji, czy Fenicji można określić jako despotyczny, czyli taki, w którym cała władza skupia się w ręku jednej osoby, tzw. króla. Ustrój ten był szczególnie typowy dla Egiptu, w którym panowali faraonowie.

Ten typ władzy służyć miał temu, by wykorzystywać lud do pracy , dzięki czemu państwo, a w tym przypadku władca się wzbogacał. Ówcześni obywatele Bliskiego Wschodu mieli ograniczony dostęp do nauki, sztuki i kultury, więc szczególnie łatwo było ich wykorzystywać.

Generalnie mieszkańców Starożytnego Bliskiego Wschodu nie obowiązywały żadne prawa, co najwyżej obowiązki , za których wykonywanie nie otrzymywali wynagrodzeń.

Wyjątkiem od reguły, zdawałoby się, była Babilonia. Dzięki Hammurabiemu powstał kodeks, który ujednolicić miał prawo dla wszystkich Babilończyków. Za popełnienie kradzieży, za bezpodstawne oskarżenia oraz za różne inne przewinienia karano bardzo dotkliwie w myśl powiedzenia "oko za oko, ząb za ząb". Mimo początkowej idei kodeks Hammurabiego nie był do końca sprawiedliwy. Przykładem są przekształcenia kar co do statusu społecznego poszkodowanego bądź ofiary oraz sprawcy.

Podsumowując, prawo na Bliskim Wschodzie miało służyć podporządkowaniu władcom ich poddanych. Udawało im się to do czasu, gdy lud był zacofany. W starożytności dużą rolę odgrywała religia, więc kapłani, będący w zmowie z władcą bardzo łatwo manipulowali naiwnymi obywatelami.