Kometa

Drobne lodowo-pyłowe ciało niebieskie poruszające się wokół Słońca po orbicie ekliptycznej (komety okresowe) lub parabolicznej (komety jednopojawieniowe). Kometa charakteryzuje się specyficznym wyglądem: wokół jasnego jądra rozciąga się mglista otoczka, a z niej, odsłonecznie, jest wywiewany warkocz kometarny. Jądro i otoczka (niekiedy zwana komą) tworzą tzw. głowę komety. Kometa jest zbudowana z zamrożonej wody, zestalonych gazów (dwutlenku węgla i cyjanowodoru) oraz innych związków zawierających węgiel i siarkę. Prz przelocie koło Słońca kometa traci średnio 0,002 swojej masy, ale może się też czasem całą rozpaść, tworząc rój meteroidów.

Kometa Bieli
Kometa okresowa, odkryta w 1826 przez czeskiego astronoma amatora W. Bielę. Okres obiegu wokół Słońca ok. 6,6 lat.
W 1846, podczas kolejnego powrotu, zaobserwowano, że kometa rozpadła się na dwie części, które w 1852 powróciły w znacznym oddaleniu od siebie i od tego czasu znikły. Z rozpadu komety Bieli powstał rój meteorów - Andromedydy.

Kometa Enckego
Kometa o najkrótszym znanym okresie obiegu wokół Słońca (3,3 lat) i największej obserwowanej dotychczas liczbie powrotów. Odkryta w 1818 przez francuskiego astronoma J.L. Ponsa, była potem obserwowana we wszystkich pojawieniach się (oprócz roku 1944).
Ruch jej badał niemiecki astronom J.F. Encke, który stwierdził identyczność z kometami z lat 1786, 1795 i 1805 oraz odkrył wiekowe przyśpieszenie w ruchu komety, wynoszące ok. 2,5 godziny na jeden obieg wokół Słońca.
Dalsze badania ruchu komety, prowadzone przez rosyjskiego astronoma O. Backlunda, wykazały, że przyśpieszenie to maleje z czasem. Z jej orbitą związany jest prawdopodobnie rój Taurydów.

Kometa Halleya
Chyba najbardziej popularna spośród komet, nosi imię Edmonda Halleya, który w 1705 roku stwierdził, że jasne komety z lat 1531, 1607 i 1682 mają zbliżone orbity. Wyciągnął stąd wniosek, że była to jedna i ta sama kometa i przewidział, że powróci ona w pobliże Słońca w 1758 roku. Kometa faktycznie pojawiła się w pobliżu Słońca w 1758 roku, a obecnie pojawienia się tej komety są udokumentowane od 240 roku p.n.e. Jest to kometa krótkookresowa, dokonująca jednego obiegu wokół Słońca w ciągu 76 lat. Ostatnie dwa przejścia komety przez peryhelium miały miejsce w 1910 i w 1986 roku, a kolejne przewidywane jest na rok 2061. W 1986 roku wysłano w kierunku komety pięć sond kosmicznych i jedna z nich - Giotto - wykonała po raz pierwszy w historii zdjęcia jądra komety.