Historyczna, psychologiczna i społeczna rola pisma

* Rola unifikacyjna. Uważa się, że zunifikowane pismo - takie samo niezależnie od dialektu/języka użytkownika - ułatwiło zarządzanie krajem o rozmiarach porównywalnych z Europą i znacznie od niej ludniejszym. O ile Cesarstwo Rzymskie rozpadło się na szereg państw, a z łaciny wyewoluował szereg odrębnych języków, o tyle Chiny - mimo silnych tendencji regionalistycznych - nadal pozostają jedynym państwem, w którym obowiązuje jeden rodzaj pisma, wyjąwszy systemy używane przez mniejszości narodowe.
* Wpływ na ewolucję języka. Brak silnego związku z brzmieniem języka w mniejszym stopniu niż alfabet ograniczał ewolucję języka mówionego. Stąd m.in. różnice między współczesnymi chińskimi dialektami i językami.
* Pismo a praca mózgu i nauka Według niektórych badań neurofizjolgicznych używanie chińskiego pisma angażuje - w przeciwieństwie do pisma alfabetycznego - obie półkule mózgowe, co ma się przyczyniać m.in. do niewielkiej przewagi w testach IQ, którą osiągają Chińczycy w porównaniu z Europejczykami [3]. Marshall McLuhan i część historyków uważa, że alfabet, który jest zbudowany na zasadzie analitycznej, przyczynił się do rozwoju zachodniej nauki. Pismo chińskie, traktujące wyrazy i pojęcia holistycznie, miało za to przekładać się na holizm chińskiej filozofii i hamować rozwój analitycznej nauki (patrz też: Wielkie Pytanie Needhama).
* Pismo a zapamiętywanie. Trudny proces nauki pisma chińskiego wyrabia pamięć. Niektórzy badacze uważają, że dzięki temu wykształceni Chińczycy przeciętnie osiągają lepsze wyniki w zadaniach pamięciowych od użytkowników pisma alfabetycznego.
* Analfabetyzm. W Chinach ok. 15% osób powyżej 15 roku życia (szacunek UNESCO z 2000 r.) to analfabeci. Nie są oni kompletnymi analfabetami, bo mogą znać nawet kilkadziesiąt, czy nawet kilkaset podstawowych znaków m.in. cyfr, są jednak nimi wg chińskich standardów. Przyczyną jest brak równego dostępu do szkół, szczególnie na wsi. Chociaż jest on zagwarantowany w konstytucji ChRL, to wielu ubogich rodzin na wsi nie stać na zakup przyborów szkolnych, opłacenie dojazdu i utrzymywanie nieproduktywnej osoby w gospodarstwie. Rozwiązaniem tego problemu zajmuje się Projekt Nadzieja (希望工程), w myśl którego ofiarodawca może jednemu dziecku pokryć roczny koszt nauki.
* Poziomy znajomości pisma. Biorąc pod uwagę liczbę współczesnych i historycznych znaków, chińskiego pisma nie można się nauczyć w całości, tak jak alfabetu. Użytkowników pisma chińskiego cechuje różny stopień "alfabetyzmu", tzn. im osoba bardziej wykształcona, tym więcej zna znaków. Zjawisko to przekłada się m.in. na prasę i rynek wydawniczy. Chińskie "bulwarówki" i popularne publikacje starają się ograniczać pulę używanych znaków do ok. 3-5 tys.