Okres poprzedzający powstanie romantyzmu niemieckiego.
Powstanie romantyzmu niemieckiego poprzedził okres tzw. "burzy i naporu" (Sturm und Drang), który wystąpił w latach siedemdziesiątych XVIII wieku. Przedstawicielami tego okresu byli przede wszystkim w młodzieńczym okresie swej twórczości dwaj wybitni poeci: Jan Wolfgang Goethe i Fryderyk Schiller. Młodzi pisarze tego nurtu, obok wspomnianych wymienić należy jeszcze Jana Gottfryda Herdera, wprowadzają do literatury niemieckiej problematykę historyczną i społeczną w ujęciu demokratycznym i antyfeudalnym. Obok tego propagują nowe, zapowiadające romantyzm, idee: oryginalności w sztuce i geniuszu artysty, uczucia i intuicji, wyobraźni, zwrotu do natury oraz przeszłości narodowej jako źródeł sztuki.
Wielką rolę w kształtowaniu niemieckiej i europejskiej literatury okresu romantyzmu odegrał Jan Gottfryd Herder (1744-1803), poeta, filozof i historyk. Jego wkład polegał w głównej mierze na zwróceniu uwagi i dowartościowaniu poezji ludowej. Znaczny wpływ na poezję romantyczną wywarły, cieszące się dużą poczytnością, jego Pieśni ludowe, będące przekładami i swobodnymi przetworzeniami utworów literatury ludowej różnych narodów.
Jan Wolfgang Goethe (1749-1832), największy poeta Niemiec i jeden z największych poetów świata, sam nie uważał się za romantyka. Niemniej jednak jego twórczość wywarła ogromny wpływ na romantyzm światowy, stając się źródłem licznych inspiracji i nawiązań.
Do utworów Goethego, które wywarły największy wpływ, należą Cierpienia młodego Wertera. Wielki wpływ na poezję romantyczną wywarły ballady Goethego (najbardziej znane to Król elfów i Uczeń czarnoksiężnika), współbrzmiące z europejską modą na wprowadzenie elementów ludowego folkloru do literatury artystycznej.
Najznakomitszym dziełem Goethego jest Faust. Osnową dramatu są dzieje legendarnego doktora Fausta, uczonego-alchemika, będącego symbolem nieustannego zmagania się człowieka z własną małością wobec tajemnicy bytu.
Fryderyk Schiller (1759-1805). Znany był przede wszystkim jako znakomity dramatopisarz. Jego pierwszy dramat, Zbójcy, osiągnął ogromny sukces. Odebrano go jako protest przeciwko niewoli i łamaniu ludzkich charakterów przez prawo. "Przeciw tyranom" - brzmiało motto dramatu. Osobny rozdział w twórczości Schillera stanowią dramaty historyczne. Wychowywały one czytelników i widzów w umiłowaniu dziejów własnego narodu.