Wiedza o pozytywizmie - cd.

HASŁA I ZAŁOŻENIA POZYTYWIZMU
POZYTYWIZM – termin ten wprowadził Auguste Comte. Termin ten określa antyromantyczną postawę światopoglądową opierającą się na zaufaniu do rozumu i na potrzebie użyteczności ludzkich działań.
a. SCJENTYZM – postawa zaufania do nauki, przede wszystkim do nauk przyrodniczych i socjologii;
b. EMPIRYZM – poznawanie świata za pomocą doświadczeń;
c. EWOLUCJONIZM – przekonanie, że świat ulega ewolucji w kierunku postępu;
d. AGNOSTYCYZM – obojętność religijna;
e. OPTYMIZM POZNAWCZY – przekonanie, że dzięki rozumowi można odpowiedzieć na wszystkie pytanie ludzkości;
f. RACJONALIZM – wiara w siłę poznawczą rozumu;
g. UTYLITARYM – głosił użyteczność wszelkiej działalności ludzkiej;

HASŁA I ZAŁOŻENIA POZYTYWIZMU POLSKIEGO
a. SCJENTYZM – postawa zaufania do nauki, przede wszystkim do nauk przyrodniczych i socjologii;
b. EMPIRYZM – poznawanie świata za pomocą doświadczeń;
c. EWOLUCJONIZM – przekonanie, że świat ulega ewolucji w kierunku postępu;
d. AGNOSTYCYZM – obojętność religijna;
e. OPTYMIZM POZNAWCZY – przekonanie, że dzięki rozumowi można odpowiedzieć na wszystkie pytanie ludzkości;
f. RACJONALIZM – wiara w siłę poznawczą rozumu;
g. UTYLITARYM – głosił użyteczność wszelkiej działalności ludzkiej;
h. PRACA U PODSTAW – edukacja najniższych warstw społecznych, przede wszystkim chłopów i robotników;
i. PRACA ORGANICZNA – potraktowanie społeczeństwa, jako wielkiego organizmu, którego wszystkie składniki muszą być zdrowe, żeby całość była zdrowa; w ramach pracy organicznej głoszono hasła unowocześnieniu przemysłu, rolnictwa i rozwoju handlu; w silnym ekonomicznie społeczeństwie pozytywiści widzieli szansę obrony tożsamości narodowej;
j. EMANCYPACJA KOBIET – równouprawnienie kobiet, które miało polegać na ułatwieniu kobietom dostępu do edukacji oraz runku pracy;
k. ASYMILACJA ŻYDÓW – głębsze włączenie Żydów do życia społecznego, przeciwstawianie się postawom antysemickim;
l. KWESTIA DZIECIĘCA – zainteresowanie problemami dzieci, nieszczęśliwego dzieciństwa, pokazywanie brutalności świata wobec bezbronnych niewinnych dzieci uświadomienie, że realia społeczne nie pozwalają na rozwijanie zdolności i wrodzonych talentów biednych, wiejskich dzieci; uświadomienie, że dorośli nie potrafią zrozumieć dziecięcej wrażliwości i wyobraźni.

FILOZOFOWIE POZYTYWIZMU:
Auguste Comte, Herbert Spencer, Jonh Stuart Mill, Charles Darwin, Henry Thomas Buckle.
CECHY LITERATURY REALISTYCZNEJ
1. Używanie narracji w trzeciej osobie (proza naukowa posługuje się przede wszystkim narracją trzecio osobową, dlatego literaturę pozytywizmu ją prezentuje; narrację pierwszo osobową uważa za staroświecką).
2. Narracja skupia uwagę czytelnika na rzeczywistości przedstawionej, skrywa osobiste nastawienie i ocenę narratora. Narrator ma wiedzę nieograniczoną.
3. Utwór realistyczny ma stworzyć iluzje rzeczywistości, czyli dawać czytelnikowi złudzenie, że wypadki rozwijają się na jego oczach, dlatego ważną rolę pełnią dialogi, które bardziej niż narracja pozwalają czuć się widzem rzeczywistości, być bliżej świata przedstawionego.
4. Dialogi są indywidualizowane (używanie gwar, żargonów).
5. Skłonność do skracania czasu akcji (najwyżej kilka lat, najczęściej kilka miesięcy).
6. Dokładne opisywane topografii środowiska społecznego.
7. Wyposażanie głównego bohatera w cechy typowe i indywidualne.
8. Akcja opiera się na porządku przyczynowo-skutkowym, ważna jest zasada prawdopodobieństwa.