"Fall Weiss" – atak Niemiec na Polskę Wrzesień 1939.

a) armia polska – ok. 1 mln żołnierzy, główną siłą armii piechota,
·SGO „Narew” – gen. Czesław Młot – Fijałkowski
·Armia „Modlin” – gen Emil Krukowicz – Przedźmirski
·Armia „Pomorze” – gen Władysław Bortnowski
·Armia „Poznań” – gen Tadeusz Kutrzeba
·Armia „Łódź” – gen Juliusz Rómel
·Armia „Kraków” – gen Antoni Szylling
·Armia „Karpaty” - gen Kazimierz Fabrycy
·Armia „Prusy” (odwód) – gen Stefan Dąb-Biernacki
Wodzem naczelnym był marszałek Edward Rydz-Śmigły.

Armia niemiecka – ok. 1,5 mln żołnierzy, liczne jednostki pancerne, zmotoryzowane, zmechanizowane, realizowały doktrynę „Blitzkriegu”
·10. Armia – marszałek von Reichenau
·14. Armia – gen von List
·8. Armia – gen Blaskowitz
·4. Armia – marszałek von Kluge
·3. Armia – gen von Kulcher
·Grupa Armii Północ (całość) – marszałek von Bock
·Grupa Armii Południe (całość) – gen von Rundstedt

b) godz. 4.45 1 września 1939 – ostrzał Westerplatte z pancernika Schleswig-Holstein, przekroczenie granic RP przez wojska niemieckie. Pierwsze 3 dni wojny – bój graniczny, szybkie przełamanie polskiego oporu.
-po uderzeniu z zachodu i z Prus Wschodnich, osaczona została Armia „Pomorze”, najbardziej zacięty opór stawiały bazy wojskowe w Gdyni, Pucku i na Helu, większość polskiej floty zdołała uciec
-bitwa pod Mławą, klęska Armii „Modlin” i jej wycofanie na linię Wisły i Narwii
-załamanie oporu Armii „Łódź” w rejonie Opatowa
-na południu siły niemieckie wdarły się w lukę pomiędzy armiami „Łódź” i „Kraków”, po 2 dniach zaczęły się wycofywac oddziały Armi „Kraków” ze Śląska i Armii „Karpaty” z Podhala

c) żądanie Francji i Anglii natychmiastowego wstrzymania ofensywy pod groźbą przystąpienia do wojny, wobec braku zgody, 3.09.1939 rządy Anglii i Francji wypowiedziały Niemcom wojnę; nie udała się inicjatywa pokojowa Włoch dążąca do zwołania konferencji pokojowej na wzór monachijskiej

d) w wyniku prowadzenia przez Wehrmacht wojny błyskawicznej, front podzielił się na 4 bitwy:
-północą – odwrót Armii „Modlin” na linię Wisły
-pomorską – oddziały Armii „Pomorze” wyrwały się z okrążenia, ponosząc duże straty, 7.09 skapitulowała załoga Westerplatte (koniec I etapu kampanii)
-zachodnią – Armia „Łódź” częściowo rozbita pod Tomaszowem Mazowieckim (6.09), otworzyło to siłom niemieckim drogę na Warszawę
-południową – przedarcie się niemieckich zagonów pancernych przez lukę pomiędzy armiami „Prusy” i „Kraków”, która to została oddzielona od Armii „Karpaty” w wyniku uderzenia z Podhala

W nocy 4/5.09 nastąpiła ewakuacja rządu, instytucji, banków z Warszawy. Komisarzem cywilnym stolicy został prezydent Stefan Starzyński. 7.09 wódz naczelny przeniósł się do Brześcia, co utrudniło łączność z poszczególnymi armiami

e) bitwa nad Bzurą
8.09 wycofujące się armie: „Poznań” i „Pomorze” znalazły się w rejonie Włocławka, Płocka i Łęczycy. Generał Kutrzeba chciał natrzeć na tyły wojsk niemieckich prących na Warszawę. Armia „Poznań” była wciąż silna, gdyż dotąd nie walczyła, lecz cofała się
-9.09 – Grupa Operacyjna gen Knolla-Kownackiego rozpoczęła natarcie na Łęczycę i Łowicz; armie niemieckie zostały zmuszone do wstrzymania marszu na Warszawę
-12.09 – impet ataku polskiego wyczerpał się, brak odwodów i zmęczenie żołnierzy zmusiły dowódców do odwrotu na Warszawę, pomimo zdobycia Łowicza

f) zaciskanie kleszczy na wschód i północ od stolicy
-14.09 – niemiecki korpus pancerny uderzył na Brześć
-zachodnie oddziały Armii „Prusy” rozbite pod Iłżą
-zgrupowanie polskie między Wisłą a Bugiem podzielone było na : front północny – gen Dąb-Biernacki, środkowy – gen Tadeusz Piskor, południowy – gen Sosnkowski, całe zgrupowanie znalazło się w bezpośrednim zagrożeniu – 14.09 – zajęcie Zamościa przez Niemców
-16.09 Polska znajdowała się w krytycznej sytuacji, większość ziem w rękach wroga, który dokonywał licznych mordów na ludności polskiej (m.in. 5 tys ludzi w Bydgoszczy – 10.09)
-17.09, godz. 2.00 w nocy – nota radziecka stwierdzająca „bankructwo państwa polskiego”, przekroczenie granicy przez Armię Czerwoną w celu „wzięcia w opiekę ludności Zachodniej Białorusi i Zach Ukrainy”, inwazja na Polskę – koniec II etapu kampanii, tego dnia rząd polski obradował w Kołomyi, następnie w Kutach – premier Sławoj-Składkowski stwierdził bezsilność wobec połączonych sił wroga
· Dyrektywa ogólna wodzna naczelnego o wycofaniu wojska i sprzętu na Rumunię i Węgry oraz o unikaniu walki z Armią Czerw. pod obroną konieczną
· W nocy 17/18.09 władze RP przekroczyły granicę rumuńską

g) ostatnie dni kampanii
-w decydujących bojach pod Tomaszowem Lubelskim rozbiciu uległ front środkowy (18-20.09), front południowy rozbity pod Lwowem, który został 22.09 zajęty przez Armię Czerw.
-20.09 – zajęcie Grodna przez wojska radzieckie, następnie Białegostoku, liczne mordy ludności polskiej
-28.09 – kapitulacja Warszawy, 2.10 – kapituluje Hel; tego dnia okupanci uzgodnili nową linię graniczną na Bugu, oddziały niemieckie i radzieckie zaczęły się cofać; ułatwiło to Samodzielnej Grupie Operac. „Polesie” na czele z gen Franciszkiem Kleebergiem marsz na zachód, przez 3 dni Polacy stawiali opór, ale wobez użycia lotnictwa i sił pancernych oraz przy braku amunicji zmuszeni byli do kapitulacji 5.10.

h) bilans kampanii
polegli : Polska – ok. 70 000, ranni – 133 000, do niewoli niemieckiej – 300 000 żołnierzy i oficerów, do radzieckiej – 230 000
-na Rumunię i Węgry przedostało się ok. 83 000 żołnierzy
Straty niemieckie – 90 000 zabitych, 60 000 rannych