Jan Kochanowski "O żywocie ludzkim" - interpretacja.

O ŻYWOCIE LUDZKIM
TEZA – „Wszystko z czasem przemija”
KTO Podmiot liryczny jest zbiorowy, fraszka refleksyjna.
DO KOGO

JAK
Wiersz 8-wersowy, jedenstogłoskowiec,
Rymy parzyste:
Myślemy- czyniemy, rzeczy- pieczy, sława-trawa, porządkom – łątkom.
Występuje anafora :
Fraszki to wszystko, cokolwiek myślemy,
Fraszki to wszystko, cokolwiek czyniemy.
Wyliczenia:
Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława...
Epitety:
-żadna pewna rzecz,
-polna trawa,
-naszym porządkom
CO
Utwór ten jest jakby chwilą zadumy nad ludzkim losem, nad niepewnością i ulotnością ziemskich wartości, takich jak: zacność, moc, pieniądze, uroda, sława.
We fraszce tej autor porównuje ludzkie życie krótkiego, ulotnego nietrwałego i niepewnego tworu. Mówi, że uroda, moc, pieniądze, sława nie są nadrzędnymi dobrami i przeminą bezpowrotnie.
Podmiot liryczny wyjaśnia, że nie warto się przyzwyczajać do obecnego życia bo to wszystko przeminie jak polna trawa. Życie porównuje do trawy, która wiosną ożywa a jesienią usycha tak jakby umierała. Bóg dał nam wszystko czego potrzebujemy do życia, lecz nie mamy wpływu że to kiedyś utracimy. Niewiadomo jak byśmy się starali to młodość, sława, zdrowie z czasem minie, jest tak od zawsze („naśmiawszy się nam i naszym przodkom, wemkną nas w mieszek, jako czynią łątkom”). W wierszu tym ludzie porównywani są do marionetek, które można wrzucić do worka jak się znudzą. Ludzie są aktorami a Bóg reżyserem.



NIE POŻUCAJ NADZIEJE....
TEZA „Nie ma nic wiecznego.....”
KTO podmiot liryczny ujawnia się tylko raz w 6 zwrotce. Utożsami się on ze wszystkimi ludźmi poprzez zaimek nas. Udziela on rady wszystkim ludziom jak mają przyjmować los. Uważa że wie więcej i chce ich pouczać. Pokazuje że wie jak człowiek postąpi w każdej sytuacji (zwrotka 5). Zwraca się on bezpośrednio do odbiorcy (zwrotka 7 „ty nie miej za stracone”)
DO KOGO zwykły człowiek, który jest pouczany przez podmiot liryczny.
JAK
Jest to wiersz 7 zwrotkowy każda zwrotka ma 4 wersy, dwie pierwsze linijki są zawsze 7 głoskowe a dwie kolejne 11 głoskowe.
Występują rymy parzyste: nadzieje – dzieje, zachodzi – przychodzi, lasy – czasy, przyjdzie – zyjdzie, świecie – plecie itd.
Epitety:
Ostatnie słońce [epitet ten ukazuje przemijanie ludzkie], złej chwili piękny dzień, zimne czasy  rozliczne barwy, moc najwiętsza(największa) -> odmianę naprędszą, wszelakie szczęście  epitety te są ukazaniem tego że wszystko przemija, że raz jest zły dzień a raz dobry

CO
Podmiot liryczny chce uświadomić ludziom że życie to nie tylko szczęsliwe dni, lecz i także złe. Nie warto się załamywać bo „po złej chwili nadchodzi piękny dzien”. Podmiot liryczny niepowodzenia ludzi ich złe chwile porównuje do zimy, podczas której wszystko usypia. Lecz taki stan nie będzie trwał dlugo gdyż po zimie jest wiosna i wszystko się zmienia, tak jak w ludzkim życiu. Nic nie trwa wiecznie raz jest dobrze , a raz źle. Zawsze któreś musi górować.
Gdyby człowiekowi cały czas dobrze się wiodło to by zapomniał o smutkach i bólu, nie mógł by się pogodzić z złym losem, byłby to dla niego podwójny ból. Najlepiej być obojętnym na szczęście, może uda się oszukać fortunę i da ona dłużej zasmakować rozkoszy życia. („lecz na szczęście wszelakie serce ma być jednakie”)
Podmiot liryczny uświadamia ludziom że należy też zaufać Bogu i Jego mocy w końcu nic się nie traci, a można tylko zyskać to co się straciło. Wiara czyni cuda.