Pedagigika ogólna.

Na początku lat 70tych w ośrodku pedagogiki w Gdańsku profesor Romana Miller sformułowała definicję wychowania, która była w Polsce szeroko komentowana. Jest to definicja filozoficzna, która brzmi:
„Wychowanie jest to interwencja w dialektyczny związek człowieka i świata regulująca ich wzajemne stosunki w kierunku podnoszenia jakości świata i jakości życia.”
Z definicji tej wynika, że dziecko żyje w określonym świecie własnym, który wyznacza przede wszystkim jego rodzina i najbliższe mu otoczenie społeczne. Świat ten kształtuje dziecko choć i oni wpływa na ten świat. Wychowawca nie jest uczestnikiem tego świata dziecka. Działania wychowawcy dlatego też mają charakter interwencyjny, ingeruje w świat dziecka, ale interwencja tak jak każde działanie może być nieudana.
Działania wychowawcy mają bardzo ograniczony charakter. Dziecko po raz pierwszy spotyka się z nauczycielem w 7 roku życia idą do szkoły. Z punktu widzenia dzisiejszej nauki fundamenty jego osobowości, postawa wobec świata i wobec samego siebie są już ukształtowane. Najważniejszy okres życia wychowywania dziecka to pierwsze 3 lata ( amerykanie twierdzą, że pół roku po urodzeniu ).

Rozwój w Pedagogice
Termin „rozwój” przeszedł do pedagogiki z nauk biologicznych. W biologii oznacza on spontaniczny wzrost wszelkich organizmów żywych – roślin, zwierząt, ludzi. W pedagogice termin ten ma kilka różnych znaczeń, choć wszystkie one są powiązane ze sobą:
1. Rozwój jest traktowany jako prosty przyrost posiadanych przez dziecko wiadomości, umiejętności, nawyków.
W tradycyjnej pedagogice sądzi się, że istota szkolnego nauczania przejawia się w dziecku w 3 postaciach:
- dotyczy wiadomości, które dziecko zdobywa każdego dnia nauki szkolnej, są to wiadomości o przyrodzie, społeczeństwie, kulturze, o nauce itp.
- Drugą sferę, która kształtuje szkołą u dziecka są umiejętności. Powstają one na bazie wiadomości, są jednak czymś więcej, są operacjami praktycznymi lub umysłowymi.
Umiejętnością jest np.: jazda na rowerze, zdolność do rozwiązywania równań 2 stopnia w matematyce czy dodawanie, analizy romantyzmu w literaturze polskiej

- 3 płaszczyzną są nawyki, Nawyk to wyćwiczona umiejętność, która często może odbywać się bez udziału świadomości.