Herb arcy biskupa Andrzeja Dzięgi

Prastarym zwyczajem kościoła jest praktyka używania przez duchownych herbu właściwego dla stopnia piastowanej godności czy też pełnionej funkcji kościelnej. Herb wraz z dewizą tworzy tarcza z godłem herbowym oraz otaczające ją elementy wskazujące na piastowaną godność.
Herb księdza arcybiskupa andrzeja dzięgi składa się z tarczy herbowej umieszczonej na krzyżu metropolitalnym z podwójnymi ramionami, ponad którymi znajduje się zielony kapelusz ze sznurem zakończonym z każdej strony 10 chwastami, co wskazuje na godność arcybiskupią. Kapelusz pontyfikalny, zwany także prałackim lub herbowym (najbardziej charakterystyczna oznaka godności w herbach duchownych), wywodzi się z okrągłego, czarnego kapelusza z dość szerokim rondem i sznurem zawiązywanym pod brodą, używanego kiedyś powszechnie przez duchownych w czasie podróży i pielgrzymek. W heraldyce kościelnej używany jest od xiii wieku. Liczbę 10 chwastów przy sznurze dla arcybiskupów określił w 1905 r. Papież pius x. Herb dopełnia dewiza biskupiego posługiwania dominus jesus, która jest równocześnie kluczem do interpretacji samego godła herbowego oraz zawartych w nim swoistych priorytetów pasterskiej posługi księdza arcybiskupa.
Obecne godło herbowe zasadniczo zachowało swój układ, jaki miało w latach posługiwania księdza arcybiskupa na urzędzie biskupa sandomierskiego. Jest ono podzielone na trzy pola. Zasadniczą część stanowi dolne, złote pole, w które wpisany jest czerwony krzyż równoramienny otoczony zwycięskim wieńcem, utworzonym z gałązki lauru i dębu. Krzyż jest symbolem jezusa chrystusa, który jest naszym jedynym panem i zbawicielem, o czym informuje nas dewiza herbu dominus jesus (panem jest jezus), zaczerpnięta z pierwszego listu świętego pawła apostoła do koryntian (1 kor 12,3b). Czerwień krzyża symbolizuje odkupieńczą śmierć oraz królewskość zmartwychwstałego pana. Otaczający go wieniec nawiązuje w swym układzie do wieńca zwycięstwa. Stąd też pojawiła się tu gałązka lauru jako symbol sławy i nieśmiertelności oraz gałązka dębu, który symbolizuje moc, siłę i stałość. Zwycięski wieniec przewiązany jest czerwoną szarfą symbolizującą miłość. Całość tej symboliki nawiązuje także do faktu przyjęcia przez księdza arcybiskupa święceń biskupich dnia 24 listopada 2002 roku, w uroczystość jezusa chrystusa króla wszechświata. Z kolei złoty kolor pola odnosi się do boskości jezusa chrystusa, słonecznego blasku wielkanocnego poranka oraz nieba, do którego wszyscy za naszym zmartwychwstałym panem pielgrzymujemy.
W pewnym sensie pole to nawiązuje także do dynamicznej i skutecznej aktywności ewangelizacyjnej kościoła na pomorzu zachodnim po roku 1945, przy pełnym wiary zaangażowaniu pasterzy kościoła, przy pełnym nadziei świadectwie wiary duchowieństwa i przy postawie wytrwałej miłości do boga i do chrystusowej polski ze strony całego ludu bożego.
Zasadnicza treść dolnego pola dopełniona jest polami górnymi. Na lewym polu (prawym w układzie heraldycznym) znajduje się symbol zstępującego ducha świętego w czerwonym polu. W dotychczasowym godle herbowym księdza arcybiskupa, jako pasterza diecezji sandomierskiej, znajdował się w tym polu orzeł piastowski, znak ziemi sandomierskiej, wskazujący na trwałe chrześcijańskie dziedzictwo ziemi sandomierskiej w historii polski, które ksiądz arcybiskup chciał rozwijać i kontynuować. Warto nadmienić, że w związku z przejściem z biskupstwa sandomierskiego na stolicę metropolitalną do szczecina, pierwszym zamysłem księdza arcybiskupa była zamiana piastowskiego orła na pomorskiego gryfa, używanego powszechnie w heraldyce pomorza zachodniego oraz samego miasta szczecina. Gdy bliższe badania wskazały, iż symbol ten, rzeczywiście bardzo silnie wpisany w dzieje pomorza zachodniego, częściej wskazuje jednak na skuteczność świeckiego obszaru władzy, nadto nie obejmuje całej, ponad tysiącletniej, niezwykle bogatej i dynamicznej, a przez to także trudnej historii samego pomorza oraz losów chrześcijaństwa na tej ziemi, ksiądz arcybiskup zadecydował o postawieniu silniejszego akcentu na znak obecnego czasu, wprowadzający nas obecnie w boże zamysły. Jest nim narastająca rola wspólnotowego, charyzmatycznego wymiaru życia kościoła, z coraz większym zakresem możliwości działania oraz odpowiedzialności za kościół wszystkich uczniów chrystusa, także osób świeckich. Źródłem tych możliwości jest sakramentalny chrzest, zaś źródłem mocy i duchowej skuteczności wspólnoty jest przyjęty sakrament bierzmowania. Nawiązuje to wprost do nadchodzącej trzydziestej rocznicy niezapomnianej modlitwy sługi bożego jana pawła ii „niech zstąpi duch twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”. Stąd decyzja księdza arcybiskupa, aby w to pole wpisać dynamiczny symbol gołębicy jako znak zstępującego i przyjmowanego przez kościół ducha świętego. Znak ducha świętego symbolicznie wnika i przenika w ten sposób treści obu pozostałych pól. Jest to więc także dopełnienie dewizy posługiwania biskupiego, gdyż „nikt nie może powiedzieć bez pomocy ducha świętego: ,,panem jest jezus - dominus jesus” (1 kor 12,3b). Czerwień tego pola symbolizuje ogień miłości, jaką rozlewa w nas duch święty - pocieszyciel i ożywiciel. Ta tajemnica nawiązuje do głównego pola, które wskazuje na zadanie budowania w duchu świętym królestwa bożego pośrodku obecnych ludzkich spraw.
W prawym górnym polu (a lewym w układzie heraldycznym) ksiądz arcybiskup zachowuje dotychczasowe cztery srebrne lilie na niebieskim tle, które są nośnikami symboliki maryjnej, bardzo ważnej w pasterskiej posłudze księdza arcybiskupa. Srebrna lilia w niebieskim polu jest znakiem matki bożej. Cztery lilie symbolizują w tym przypadku cztery części różańca świętego, odnowionego przez jana pawła ii w 2002 r. Listem apostolskim rosarium viriginis mariae, kilka dni po ogłoszeniu nominacji biskupiej księdza arcybiskupa, dokonanej w święto matki bożej różańcowej. Matce najświętszej jako matce kościoła – patronce archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, która jako przybytek ducha świętego poprzedza nas na drogach wiary, jako oblubienica ducha świętego, modląc się we wspólnocie apostołów i uczniów chrystusa wprowadza cały kościół w tajemnicę darów ducha świętego, a jako królowa polski nieustannie wspiera nasz naród na drogach świadectwa wiary, poprzez modlitwę i medytację różańcową nowy arcybiskup szczecińsko- kamieński zawierza swoje pasterskie posługiwanie, całą archidiecezję i metropolię oraz cały lud boży, na czele z duchowieństwem i osobami konsekrowanymi, powierzony jego duchowej pieczy.
Warto nadmienić, że kolor czerwony oraz kolor niebieski w górnych polach bezpośrednio nawiązują także do barw heraldycznych szczecina. Jest to znakiem, iż działanie ducha świętego może się uobecniać właśnie w tym konkretnym miejscu i czasie, poprzez obecne pokolenie uczniów chrystusa. Niech się tak stanie.