Poglądy współczesnej młodzieży, a myśli przedstawione w "Odzie do młodości".

Czy współczesna młodzież powinna utożsamiać swoje poglądy z myślami zawartymi w "Odzie do młodości".

Oda - utwór wierszowany, najczęściej stroficzny o charakterze pochwalno-panagirycznym lub dziękczynnym utrzymany w patetycznym stylu, opiewający wybitną postać, wydarzenie, uroczystość.


Autorem „Ody do młodości” jest młody 22-letni poeta Adam Mickiewicz, który dopiero, co skończył studia w Wilnie i przeniósł się do Kowna. W latach 1817-1823 Mickiewicz należał do tajnego Towarzystwa Filomatów i Filaretów. W 1820 roku dla przyjaciół z towarzystwa napisał dwa utwory: „Pieśń filaretów” i właśnie „Odę do młodości”, która stała się manifestem programowym pokolenia romantyków i największym osiągnięciem poezji filomackiej.

Utwór ten zawiera ideały młodych romantyków, które są zupełną przeciwnością poglądów starych klasyków. Myśli tego promiennego, zawsze żywego utworu to dążenie do powszechnego szczęścia i przekonania, że „ze słabością” należy się „łamać za młodu”. Wezwanie „gwałt niech się gwałtem odciska” brzmi jak pobudka dla tych, którzy czekali na zachętę do walki. Wiersz stawia przed młodzieżą szczytne ideały. Poeta widzi w młodości i braterstwie gwarancję powodzenia wysiłku zmiany świata. „Oda do młodości” pali się płomieniem młodzieńczego entuzjazmu, bije w nich zapal młodości, wyzwala chęć czynu i wolę działania. Z całą siła piętnuje egoizm, w którym żyją ludzie starzy. Świat starych charakteryzuje (jest) ograniczenie, nuda, konserwatyzm, słabość, bez serc, tępota, odrzucający wszystko co nowe (zacofani). Natomiast świat młodych jest: szalony, aktywny, twórczy, pełen nadziei i zapału, szczęśliwy, czuły, przepojony entuzjazmem.

Końcowy akcent „Ody do młodości” zawiera wizję powstającego nowego świata, zamyka wiersz (nutą)radosną, określa nastrój utworu i daje mu siłę optymizmu. Autor wyraża swą wiarę w to, że na gruzach świata zamętu i przesądów wyrośnie nowy świat, duchowy, oparty na wartości, przyjaźni i młodości ludzi. „Oda do młodości” (Dzięki zawartym w niej poglądom) stała się wierszem programowym i manifestem do młodych romantyków.

Cechami romantycznymi utworu są indywidualizm podmiotu lirycznego, wiara w potęgę uczucia: „Tam sięgaj gdzie wzrok nie sięga, łam, czego rozum nie złamie”, wiara w potęgę młodości, wezwanie o wolność jednostki o całkowitą przemianę rzeczywistości i manifest wiary w konieczność bezkompromisowej walki o wolność narodu. Bunt przeciwko istniejącemu światu i budowa nowej przyszłości. Romantyczne w utworze jest przekonanie, że są siły potężniejsze od rozumu czyli miłość, młodzieńczy zapał, entuzjazm. Wyraził to poeta w słowach:

„Młodość Ty nad poziomy wylatuj”
„Razem młodzi przyjaciele
W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele”.

W „Odzie do młodości” mamy też zapowiedź nowego rodzaju bohaterów, którzy byli wyjątkowi:

„Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, Ten młody zdusi Centaury...” Co oznacza, że bohaterem głównym utworów romantycznych nie będzie mógł stać się każdy, a jedynie wybitne jednostki, które będą jako jedyne w stanie ukazać właściwą drogę postępowania. Znajdziemy tutaj również nawoływanie do tego, aby nadany cel doprowadzić do końca bez względu na środki jakich to będzie wymagać:

„I ten szczęśliwy kto padł wśród zawodu,
Jeżeli poległym ciałem,
Dał innym szczebel do sławy grodu”

Również tutaj odnajdujemy przekonanie o wyższości duchowego poznawania świata nad rozumowym”

„tam sięgaj gdzie wzrok nie sięga;
Łam czego rozum nie złamie”.

Autor twierdził, że zamierzony cel można osiągnąć pracą, „ramię do ramienia”. Obecnie młodzież, która ma szczytne cele skupia się w wielu organizacjach i choć (indywidualizm) zdominował znaczną część młodzieży, nie zagraża on jedności młodych i wspólnej pracy nowatorską koncepcją świata, gdyż wszyscy buntują się przeciw rzeczywistości.

Kolejnym bohaterem poety jest zapał i szał działania. Teraz młodzi z zapałem zdobywają wiedzę i poszukują rozwiązań na przyszłość bez patrzenia na przeszkody. Jednak nie wszyscy do końca zdają sobie sprawę ze swoich możliwości i nie sięgają „tam gdzie wzrok nie sięga”, giną oni wśród tłumów tych, którzy „wylatują nad poziomy” i „łamią czego wzrok nie łamie”.

Idea szczęścia dla większości oznacza mało poważną bądź źle zrozumianą w tych czasach. Młodzi źle pojmują pojęcie szczęścia dla wszystkich próbują w sposób bezwzględny wcielić w życie ideały sprzeczne z poglądami niektórych mniejszości społecznych. Wielu należy do zakłamanych organizacji faszystowskich, popiera anarchię lub nie potrafi zrozumieć, że „w szczęściu wszystkiego są wszystkich cele”.

Romantycy wyznawali kult uczucia, intuicji, złudzeń. Wiara w potęgę uczuć wśród młodych jest bardzo silna. U dzisiejszej młodzieży możemy zaobserwować więcej postaw racjonalistycznych. Większość z nich to intelektualiści dążący do rozumowego poznania świata. Niewielu jest skłonnych uwierzyć w istnienie świata niedostępnego dla rozumu i zmysłów.

Współczesna młodzież nadal wierzy w to, że za młodości osiągnie się więcej niż w późniejszych latach. Przed nimi to świat stoi otworem! Jest bardzo przyjazny. Nie boją się patrzeć w przyszłość.

Chodź od napisania „Ody do młodości” minęło wiele lat, to większość zawartych w niej ideałów młodych romantyków jest nadal aktualna dla wielu młodych kreatywnych ludzi.