Osobiście zgadzam się z tezą zawarta w temacie i aby to potwierdzić przedstawie kilka argumentów. Pierwszym argumentem jest argument prosto z naszego życia. Jeśli jesteśmy samotnikami i z nikim nie rozmawiamy to nasze życie jest nudne i szare. Dopiero po rozmowie z druga osoba dociera do nas, że ciężko jest żyć w samotności, bez konwersacji z innymi ludźmi. Kolejny argument pochodzi z książki pt "Oskar i Pani Róża". Chłopiec, który poznał Panią Róże znalazł w niej prawdziwą przyjaciółkę, której mógł powiedzieć o każdym problemie i o wszystkim co go martwi. Dzięki temu czuł się zdecydowanie lepiej i wiedział, że jest naprawdę wartosciowym czlowiekiem. Gdyby jednak nie zawarł tej znajomości to wszystkie swoje smutki nosiłby w sobie. Ostatnim juz argumentem jest historia z książki pt. "Mały Książę". Chłopiec, który poznał Róże dowiedział się, że jest ona jego prawdziwym skarbem. Mimo iz bywały momenty, w których nie było zbyt dobrze to Mały Książę się nie poddawał. Rozmowa z Róża dawała mu szczęście, czuł, że bardzo ją kocha i, że jest dla niego kimś naprawdę ważnym. Sadze, ze przedstawione przeze mnie argumenty w pełni potwierdza moja tezę i zawarty w niej temat.
