"Dobrze widzi się tylko wtedy, gdy się patrzy sercem. Najważniejsze jest dla oczu niewidoczne".

"Dobrze widzi się tylko wtedy, gdy się patrzy sercem. Najważniejsze jest dla oczu niewidoczne". Rozważania na podstawie "Małego Księcia".

W pełni zgadzam się z tym, że najlepiej jest patrzeć na człowieka sercem. Ludzie widzą tylko to, co inni maja na zewnątrz. Nie zaglądają natomiast w głąb duszy i nie wiedzą co się w niej kryje. Poprzez "patrzenie sercem" możemy dostrzec w człowieku to co dobre. Serce pozwala cieplej patrzeć na ludzi i otaczający nas świat. Pomaga nam także w kochaniu innej osoby i przyjaźni z inną osobą. dzięki niemu dostrzegamy także sens i cel rozsądnych działań. Bo na cóż byłyby nam potrzebne pieniądze, praca gdybyśmy nie mieli serca?? Posiadając je, mamy dla kogo zarabiać i możemy cieszyć się z kimś nabytymi dobrami. Patrzenie sercem to także wrażliwość na krzywdę innych. Pozwala nam ona ograniczać niektóre nasze nieprzemyślane czyny, które mogą komuś zaszkodzić. Tylko ludzie patrzący sercem są w stanie odnaleźć się w trudnej sytuacji życiowej i pokonać wielkie przeszkody.
Gdybyśmy natomiast nie „spoglądali sercem”, to nie dostrzegalibyśmy całej urody świata i życzliwości otaczających nas przyjaciół. Nie cieszylibyśmy się z przebywania z innymi, także nie doświadczalibyśmy prawdziwych przyjaźni i miłości.
Na potwierdzenie mojej tezy mogę podać przykład ludzi, którzy wiążą się z osobami niepełnosprawnymi. Taki człowiek nie dostrzega kalectwa drugiej osoby, tylko widzi to co ona ma w swojej duszy. Nie zważa na wszelkie trudności, na dociekliwe spojrzenia ludzi, tylko kieruje się sercem. Pragnie opiekować się tą osobą i być dla niej podporą w trudnych chwilach.
Innym przykładem na to, że należy patrzeć sercem jest postać Małego Księcia. Chłopiec na początku nie dostrzegał w róży prawdziwej przyjaciółki, gdyż była ona kapryśna i wymagająca. Dopiero w czasie swojej wędrówki zrozumiał, że jest ona jego prawdziwym przyjacielem. Żadne inne kwiaty nie mogły mu zastąpić jego róży, gdyż była ona przez niego oswojona i czuł on się za nią odpowiedzialny.
Oczywiście „patrzenie sercem” niesie też za sobą pewne niebezpieczeństwa. Tak było w przypadku Romea i Julii. Byli oni zaślepieni i bezgranicznie w sobie zakochani, co doprowadziło do tragedii. Przypadkowy zbieg okoliczności sprawił, że oboje stracili życie w obronie swojej zakazanej miłości.
Sądzę, że te przykłady przekonują o tym, że to co najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, a najlepiej patrzy się sercem. Mimo, iż nie zawsze przynosi to dobra efekty, to i tak uważam, że ludzi poznaje się nie po wyglądzie zewnętrznym, ale po tym co ten ktoś ma w sobie, w środku. „Patrzeć sercem” to być wrażliwym oraz pomagać innym, a także czasem zapomnieć o sobie.