Rolnictwo, przemysł i szkolnictwo w Królestwie Polskim ( za czasów Stanisława Kostki Potockiego i Stanisława Grabowskiego ).

Gospodarka królewska miała charakter głownie rolniczy. W czasach blokady kontynentalnej ziemianie polscy stanęli wobec trudności spowodowanych spadkiem koniunktury na zboże. Tendencja to utrzymała się po tysiąc osiemset piętnastym roku, gdy wyraźnie zmniejszył się eksport polskiego zboża na rynek angielski.
Rozwój rolnictwa nastąpił dopiero na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych . W tysiąc osiemset dwudziestym piątym roku powstało w Warszawie Towarzystwo Kredytowe ziemskie, które udzielało kredytów na modernizację majątków ziemiańskich i spłatę długów. Podstawową formą organizacji produkcji rolnej pozostał folwark wykorzystujący pracę pańszczyźnianą. Zmiana pańszczyzny na czynsz przebiegała powoli. Niewielkie dochody z dóbr ziemiańskich nie pozwalały ziemiaństwu wprowadzać na większą skale nowych metod uprawy. Powiększono pomierzchnie upraw. Była to cecha charakterystyczna dla gospodarki ekstensywnej. Właściciele ziemscy zaorywali pastwiska i przejmowali gospodarstwa chłopskie stosując rugi, przez które chłopi utracili 16% swych gruntów.
W tysiąc osiemset dwudziestym ósmym roku powstał Bank Polski, który miał prawo do emisji banknotów a jego celem było obsługiwanie pożyczek państwowych, między innymi na rozwój przemysłu. Plany rządu skupiły się na rozwoju górnictwa i hutnictwa. Przedsięwzięcie, które przyniosło straty to rozbudowa Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Sukcesem rządu było uruchomienie w Warszawie w tysiąc osiemset dwudziestym szóstym roku jednej z pierwszych fabryk ,,machin parowych”. W latach trzydziestych władze Królestwa zbudowały kopalnie węgla kamiennego koło Dąbrowy i Hutą Bankową.
Jeśli chodzi o szkolnictwo. Stanisław Kostka Potocki był pierwszym ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego. Polityk , który doceniał potrzebę rozwoju oświaty publicznej. Dzięki niemu w ciągu pięciu lat liczba szkół elementarnych znacznie się powiększyła. Jednak gdy wydał ,,podróż do ciemnogrodu” musiał ustąpić z pełnionej funkcji, ponieważ broszura spotkała się z ostrą krytyką.
Za czasów Stanisława Grabowskiego, który był konserwatystą, została ograniczona liczba szkół elementarnych na wsi. Dzięki niemu szybko rozwijało się szkolnictwo średnie, powstały gimnazja w Płocku, Kaliszu i Kielcach, a także szkoły zawodowe, szkoła Górnicza w Kielcach, Instytut Politechniczny i Agronomiczny, Uniwersytet Warszawski.