Charakterystyka Skawińskiego tytułowego bohatera noweli "Latarnik".

Skawiński była narodowości polskiej. Miał około siedemdziesiąt lat i był zmęczony swym życiem po licznych wojnach na przykład karlistowskiej, oraz próbach znalezienia własnego, spokojnego miejsca, gdzie mógł również zacząć pracować. Jego marzeniem było osiedlenie się na stałe i nie tułać się przez całe swoje życie.
Staruszek miał dziarską, żołnierską postawę i trzymał się prosto mimo wieku. Jego włosy były zupełnie białe, a niebieskie oczy wyrażały uczciwość oraz smutek. Osoba latarnika wzbudzała zaufanie.
Latarnik był jak już wspomniała uczciwym i szczerym człowiekiem, co co wykazał w rozmowie z konsulem Falconbridgie’m mówiąc mu, że przez ostatnie lata tułał się po świecie. Skawiński pokazał, iż potrafi być również patriotą, który powraca myślami do ojczystych stron. Staruszek roztkliwiał się przy czytaniu „Pana Tadeusza”. Latarnik-człowiek cierpliwy i wytrwały umiał podnosić się po kolejnych ciosach, które zadawał mu los. Zamknięty w sobie tylko wydawał się na pozór, gdyż wcale taki nie był. Skawiński był człowiekiem szukającym spokoju i odpoczynku.
Były latarnik z Aspinwall nie szukał kontaktów z innymi ludźmi, gdyż stracił do nich zaufanie, ponieważ często go zawodzili.
Według mnie latarnik Skawińskie był dobrym, szczerym i uczciwym człowiekiem, tylko nie chciał tego ukazywać. Jego dobrymi stronami były liczne udziały w wojnach, na których zdobywał odznaki towarzyszące mu do końca życia. Starzec chcąc znaleźć pracę mówił prawdę i za to chwalę go najbardziej, gdyż nie każdy człowiek umie zdać się na odwagę i powiedzieć prawdę o swoim dotychczasowym życiu.